დედამ პირველად დაინახა ახალდაბადებულ გოგოს თათები,ისეთი პატარა იყო,ისეთი ნაზი,ყველას ეშინოდა ამ არსებისთვის რამე არ ევნო ვინმეს...ქმარი აღტაცებით შემოვარდა პალატაში და ცოლს კოცნა დაუწყო,ბავშვი ტიროდა,ვეებერთელა მომწვანო თვალები გაახილა და გაიღიმა,უჩვეულო იყო ახალშობილის ღიმილი,მისი თვალები კი ისეთი სათნო იყო,თვალებში ღია თაფლისფერი კეკლუცობდა რომელსაც გარშემო მწყვანე ზოლი შემოერტყა..ბავშვი იღიმოდა და ირგვლივმყოფთ აოცებდა..."შვილო,ჩემო ნანატრო შვილო,რამდენ ხანს გელოდი,რამდენ ხანს.." რა დავარქვათ? წარმოთქვა ღონემიხდილმა დედამ, არ ვიცი,შენ გადაწყვიტე დასძინა ქმარმა..
-დედაჩემის სახელი რომ დავარქვათ?
-ბავვშვს სიცოცხლეს ვერ გავუმწარებ..
-მარო შენი დასაცინიი სახელია?გაჯავრდა ცოლი..ქმარმა სიცილი ძლივს შეიკავა და სერიოზული მზერა ტყორცნა ირგვლივმყოფთ..
მოდი ლინა დავარქვათ წაილუღლუღა თავისთვის ცოლმა...ქმარიც არ შეეწინააღმდეგა და შვილის სახელს აღტაცებით შეხვდა...
გადიოდა დრო,სოფო ბავშვს უვლიდა,საბა მუშაობდა და ოჯახს არჩენდა,საამური იყო ტყისპირას ცხოვრება,უამრავი ჩიტის გალობა ისმოდა დილაობით,ღამე კი სიმყუდროვეს მხოლოდ ბუ და კალია თუ არღვევდა..
ლინა ოქროსფერკულულა ლამაზი ბავშვი იყო,თეთრი სახე,მორცხვი მზერა,ვეებერთელა დიდრონი თვალები და ქვედა დიდი,წითელი ტუჩი,პეპელასავით დაფარფატებდა აქა იქ,ხან რას მიაწყდებოდა,ხან რას,უმეტეს წილად თოჯინებს თამაშობდა,ღამით ესიზმრებოდა ვითომ დაფრინავდა,მერე ძირს ვარდებოდა და ეღვიძებოდა,სიზმარი იყო და ტიირილს იწყებდა,დედა მუდამ გვერდით იყო და ჩახუტებით ამშვიდებდა ათრთოლებულ ანგელოზს,,,
მოსაღამოვდა,საბამ კარები სეაღო და აღფრთოვანებული სახით სოფო ხელებში აიტაცა,დაატრიალა და თაბრუ დაახვია..რა ხდება ადამაინო შეჰკივლა გაკვირვებულმა ცოლმა,"ბინა ვიყიდეთ ბინა!" ცოლს სახე გაუბრწყინდა და ცეკვა დაიწყო,თვალებგაფართოვებული ლინა ოთახიდან გამოვარდა და გაოცებული იდგა,კულულები ყალყზე ქონდა ასული,სოფომ ბავშვი აიტაცა,სოფო საბამ აიტაცა , სოფო კიოდა,საბა იცინოდა,ლინა თვალებგაფართოებული ღრიალებდა და ამ ოჯახის ბედნიერებას საზღვარი არ ქონდა..
ლინა ცელქი გამოდგა,კლასელებს არ ასვენებდა,ყველას თმებს აწიწკნიდა,ბიჭებს ცემდა,თვალებაჟღუებული ბიჭები მასწავლებელთან მიდიოდნენ და ჩიოდნენ,მასწავლებლები ლინას ტუქსავდნენ და ორჯერ სოფოც კი დაიბარეს სკოლაში გუგას ცემის ფაქტის გამო...
ლინას თმა გაუმუქდა,გაუსწორდა,თმა ჩალისფერი გაუხდა და თვალები უფრო მუქი,ცხოვრების გემო შეიგრძნო თავისი სისასსტიკით და სიტკბოთი,გვერდზე მჯდომი ახირებული დაქალი დაკო მუდამ მას უჩიჩინებდა რაღაც სისულელეებს რასაც ლინა ვერასდროს იგებდა,სწორედ დაკომ გარრწვნა კლასში მყოფი საზოგადოება და ცუდი ლექსიკა შემოიტანა,რასაც ლინას დედის აღშფოთება მოყვა,რამდენჯერმე სუფრასთან მკიდიიას ძახილის შემდეგ ლინას ყურიც კი აუწიეს,მერე ლინამ იტირა და საბოლოოდ გულჩვილი მამისგან ჯინით დასაჩუქრდა,ლინას უყვარდა ნაყინი,მაგრამ ნაყინზე უფრო მეტად სათამაშოები უყვარდა რომელსაც ხშირად პოულობდა ჯუნის კოლოფში და აღტაცებული დაიარებოდა მთელი დღე სათამაშოთი,მამილო რა მომიტანე?ყოველი დღის ბოლოს ისმოდა კითხვა კარებისკენ საიდანაც მამა ჯერ არ შემოსულიყო..
გავიდა დრო,ლინა ისეთივე საოცარ მოვლენად დარჩა ყველასთვის როგორც უწინ..მე7ე კლასის ბოლო ტრიმესტრი იყო,მათემატიკა გაცდა რამაც ბავშვების ღრიალი და ღლაბუცი გამოიწვია,,დაკო მერხზე შეხტა და ირგვლივ მყოფ საზოგადოებას დარბაისლურად სიჩუმისკენ მოუწოდა.. ხმა დაიბოხა და განაგრძო,მხოლოდ გუგა იცინოდა ბავშვებში,რამაც დაკოს აღშფოთება გამოიწვია და გუგას კარგი წიგნი უთავაზა სახეში,გუგა მიისუსა და კუთხეში ადგა დასჯილი ბარბივით...
-აბა ადამიანებო ვის ააქვს ფარგალი,პასტა ან ბოთლი,ამოილუღლუღა ხმამაღალი ხმით დაკომ,,,
-მე მაქვს იყვირა სანდრომ ამაყი ხმით..
-რა გაქვს?დაინტერესდა დაკო
-კოკაკოლის ბოთლი
-რამხელაა?
-პატარა
-სანდრო!შენ ადამიანებში არ ითვლები!შენი ბოთლი არ გვჭირდება დაუყვირა დაკომ,კიდე ვის ააქვს ბოთლი?ბოთლი არავის არ აღმოაჩნდა,მხოლოდ გუგას,მისი ბოთლი კი ცარიელი იყო..დაკომ სანდროს ბოთლი წაართვა,კკაკოლა დალია და თამაში დაიწყო...
აბა გოგოებო,ვის უნდა თამაში?ვინ არ არის მშიშარა,ლინა ამაყად დადგა წინ,თუმცა არც იცოდა რაზე იყო თამაში....შეიკრიბა 5 გოგო და 10 ბიჭი,თამაშს დაკომ ბუტილკა უწოდა,ბოთლი გაგორდა და გიოს მოხვდა,გიოს უნდა ეკოცნა ნინოსთვის,ნინო შეცბა და გაიქცა,ესე მოიქცა ყველა,დაკომ გამწარებული ხმით დაიყვირა ბოლოს: ბანძები ხართ თქვენ ! ბოლოს დაკოც გაიქცა რადგან საკოცნელად მხოლოდ სანდრო შეხვდა..
ლანამ უკვე მე7ე კლასს გადააბიჯა და მე8ში გადავიდა,...დედილო არდდადაგები დამეწყო შეჰკივლა მან,თან მაგკოფე აიღო და ცივ ყვალში გახსნა,შვილო ტელეფონი აიღე და 03 აკრიფე,ცუდად ვარ,ლზნამ ტირილი დაიწყო,სოფომ დაამშვიდა და ფერწასულმა თხრა რომ არაფერი ხდებოდა,უბრალოდ გული მისდიოდა...
გაგრძელება იქნება... |
