ტერფიდან ზემოთ ხოდაბუნებისდა ხეივანის მიმართულებით,
ამეკოცნები სულ მოუთქმელად
და თუ დამინდობ შემომესმები.
ვით მოთარეშე ზღურბლზე მომდგარი
უკან არასდროს არ დავბრუნდები.
დავწვი ხიდები შენსკენ სავალი,
ან დაგიპყრობ, ან აღვესრულები.
შენა ხარ ჩემი შესაღებელი,
სხვამ შენი ფასი დღემდე არ იცის
და ეფინება დრო მორჭმულ სოფელს,
ბოლო მაისის სურნელი მიწის.
სად არ გეძებე... აქ კი გიპოვე,
დრო ჟამის ზღურბლზე გველთან მყუოფელი,
შენი ნება და შენი სულთქმა ვარ,
შენ ხარ მგეშავი შეუცდომელი.
...ტერფიდან ზემოთ ხოდაბუნების და ხეივანის მიოართულებით,
ამეკოცნები სულ მოუთქმელად
და თუ დამინდობ შემომესმები.
|
