სულს უშენობით დაღლილ დაქანცულს ,
გულის კარებტან დაუკვნესია ,
დიდხანს ვერ გნახავ და ვიტანჯები,
ხშირად რომ გნახო უარესია,
გაბრაზებულა ჯიუტი გული,
სულში ტკივილი დაუთესია,
ნუგარ მაწამებ ბრალდებულივით,
უცებ მომკალი უკეთესია,
ისე საშინლად მომენატრე რომ,
ფიქრები მტრებად შემომესია,
უბრალოდ მე გწერ რასაც განვიცდი,
და ნუ იფიქრებ რომ ეს ლექსია,
არ შემიძლია მე ლექსი ვწერო,
აღიარება ჩემი წესია,
როცა უშენოდ მიწევს ცხოვრება,
არ ვარსებობდე უმჯობესია. |
