შენ ეს დუმილი ისევ გაწვალებს
ვწუხვარ რომ გხედავ ძლიერ დარდიანს,
ღამეს და ცრემლებს გაუღებ სარკმელს
და აშტერდები ზეცას მთვარიანს.
ეს უკუნეთი და ეს წკვარამა-
სულს რომ გინათებს რატომ გგონია,
ღამე და ცრემლი,ცრემლია და ღამე-
დაგყვება ისე ვით აგონია.
გამოიდაროს იქნება ერთხელ.
დარდი გაგიწრეს,როგორც ნამია,
შენ შეიბრალე მისი ვედრება-
დედაო ღვთისავ ,მზეო მარიამ!
|
