როგორც გურამი..
დრო და დრო ვიცი გაფრენები ალავერდული,
დრო და დრო როცა აღარ მყოფნის უკვე მოთმენა,
როცა ვხედავ რომ იმ ტოტს ჭრიან რომელზეც ზიან
და აღარავის აღარა სურს ღმერთის მოსმენა.
შემოვევლედბი გურამივით მეც თეთრ მერანზე
და დაოთხილი შევაჭენებ შუა ქალაქში,
ჩემი ყიჟინა და მათრახი შემოერთყმება
გაქვავებულებს ისე როგორც, სადმე ზღაპარში.
და ვერავინ და ვერაფერი ვერ შემაჩერებს,
მანამდე სანამ ბოლო ბომონს არ შემოვდგები,
მხოლოდ მას შემდეგ შევბედავ და ალავერდიდან,
ხელებ გაშლილი საწუთროზე
გადმოვფრინდები.
და თუ აღვცდგები, ისე როგორც დღემდე აქამდე,
კვლავ არ ამცდება წვეულებთან ვიცი მოლხენა,
მანამდე სანამ არ გავაფრენ ალავერდულად,
მაშინ როდესაც აღარა მყოფნის უკვე მოთმენა.
|
