ფსიქოლოგთან-2 ნაწილი - 5 მაისში 2010

ისევ იმ ჰოლს მიუყვებოდა. ისევ ლიაკოსთვის უნდა გადაეშალა გული, და ახალი რეცეპტი უნდა აეღო მისგან. მივიდა კაბინეტთან და დააკაკუნა. შემობრძანდითო გაიგონა და ოთახში შევიდა. ლიაკო თავის მაგიდასთან იჯდა და სიგარეტს ეწეოდა.
-გამარჯობათ ბატონო კახა.
-გაგიმარჯოს ლია...
-დაბრძანდით ბატონო კახა.
-აქ?
-დიახ, როგორც ყოველთვის.
-ევევით ლია?
-დიახ.
-მავნებელია.
-ვიცი.
-მაშინ რატომ ეწევით?
-იმიტომ. მოკლედ მოუჭრა ქალმა.-უზრდელობაში ნუ ჩამომართმევთ, მაგრამ იმისი განხილვა თუ როგორი მავნებელია სიგარეტი დიდ დროს წაგვართმევს...თან არამგონია ჩემზე უკეთესად იცოდეთ რას იწვევს სიგარეტი და ასე შემდეგ,...ახლა თქვენს საქმეზე გადავიდეთ...სად გავჩერდით????? გახსოვთ???
-დიახ....
-მაშ გისმენთ. ლიაკომ სიგარეტი ჩააქრო.
-დასაკუთრების სურვილმა ისე გამაგიჟა, ისე ამიყოლია, რომ საკუთარი თავი დავკარგე...მოვკალი...მოვკალი და საქმე გავათავე...არ წავსულვარ იქიდან...დავრჩი...დავრჩი...სასჯელს არ გავქცეულვარ,თავი არ ამირიდებია...დავაშავე-პასუხიც უნდა მეგო...
სისხლს ვხედავდი..მის სისხლს...ვხედავდი როგორ მოდიოდა შუბლიდან და გახელილ თვალებში ჩადიოდა, სულ გაუსისხლიანდა ლურჯი თვალები...ხელი მოვუსვი და დავახუჩინე..მისი ლამაზი თვალები სამუდამოდ დაიხუჭა რადგან ერთ არანორმალურს-მე, ძლიერ მიყვარდა, ისე მიყვარდა რომ მოვკალი.... აღარ მინდოდა მისის სისხლის გემო, აღარ მინდოდა დავუპლებოდი მის ტუჩებს ცივს, აღარ მინდოდა მეთქვა მისტვის მიყვარხარ, მაინ როცა ცივი იყო, არ სუნთქავდა, არ ესმოდა... მინდოდა ცოცხალი ყოფილიყო, ეცოცხლა, ეცხოვრა, თუნდაც სხვისთვის, სხვასთან ერთად.მინდოდა დამენახა მისი სიცილი, მისი გიმილი, გიმილი-ფართო. ავტირდი..ვტიროდი..ვტიროდი დიდხანს...მერე ავდექი და ოთახში დავიწყე უაზროდ ბოდიალი...შემთხვევით თვალი მოვკარი სურათს რომელზეც ის იყო მეუღლესთან ერთად, ერთმანეთს კოცნიდნენ... თავში გამიელვა აზრმა: რა კარგი ვქენი რომ მოვკალი...თითქოს მომევა...მერე გამართლებას ვეძებდი საკუთრი თავისთვის და ამ დროს მოვიდა მისი ქმარი....