დრო გადიოდა,ლიზა ლამობდა რომ ერთფეროვანი ცხოვრება დამთავრდებოდა,იგი ელოდა 18-წლის შესრულებას რადგან სახეზე შრამი მოეცილებინდა,მხოლოდ შრამი ქონდა ნაკლი რომლისაც ძალიან რცხვენოდა,იმედები ქონდა,იმედი იმისა რომ კარიერას აიწყობდა და ფულს იშოვიდა,ფული არ ჭირდებოდა იმისთვის რომ ეღლაბუცა და გაეფლანგა,არა,ფული სხვებისთვის უნდოდა,,,როდესაც ათასში ერთხელ ქუჩაში გაივლიდა,ხედავდა მოხუცებს,ბავშვებს,გაჭირვებულებს,თითქოს გულიდან სისხლდენა ეწყებოდა მათი საცოდაობის ხილვით,უნდოდა,უნდოდა რამე ეშველა მაგრამ რა შეეძლო?ის უბრალო ბავშვი იყო რომელსაც ხელები ცარიელი ქონდა,,,
დაღამდა,ლიზი იდგა აივანზე და ფიქრობდა,ფიქრობდა,წარსულზე,ის იყო ადამიანი რომელიც მუდამ წარსულით ცხოვრობდა..მერე ზემოთ აიხედა და მთვარე შენიშნა,მთვარე ვეებერთელა იყო და პირდაპირ სახეში შესცქეროდა,რა ლამაზი ხარ,წაილუღლუღა თავისთვის,შენი სილამაზე აბრმავებს,შენნაირი რომ ვიყო ყველაფერს შევცვლიდი..უცებ ლიზის მომავალი გაახსენდა,მომავალი რომლის იმედითაც ცოცხლობდა,მთვარო,ნუთუ იმიტომ შემქმნეს რომ მეტანჯა?ნუთუ არ შეიძლება გავიხარო..ამ სამყაროში რატომ ვარ?ნუთუ იმიტომ რომ რაღაც უნდა შევცვალო..
დრო გავიდა,დრომ მისთვის წამიერად გაშალა ფრთები და ჩაუქროლა...ზღვა ვეებერთელა იყო და ტალღებს აქა იქ ათამაშებდა,ნაწვიმარი იყო და მხოლოდ ლიზი და მისი ბავშვობის მეგობარი ანა ჭიკჭიკებდნენ ნაპირას..
-მოდი ვიბანაოთ,ამოიღლუღა ანამ
-ცივა
-მშიშარა ხარ
-ვიბანაოთ ოღონდ ჯერ ვითამაშოთ,ვინც წააგებს პირველი შევა ზღვაში..
-კარგი უპასუხა ანამ გამჭოლი მზერით..
ჯოკერი დიდხანს არ გაგრძელებულა,ლიზის თავიდანვე წაგებული ქონდა,,, ეხლა წყალში ჩახვალ,გაუხარდა ანას,შევალ უშიშრად თქვა ლიზიმ,არადა გულში ისე ეშინოდა ცივი წყლის,მზე ჩადიოდა,ლიზიმ ფეხები წყალში ჩაყო,წყალი თბილი იყო,თბილი უფსკრულში,ზედაპირზე კი გრილი,წყალში შევიდა და მზეს გახედა,მზეო რა ლამაზი ხარ,შენი თვალები ზღვას რჩება და ტკივილით ასისხლიანებს,მზის სხივები ლიზის სახეს ანათებდა,სული გათბა,არასდროს უგრძვნია ესეთი სითბო,არასდროს...უცებ მზემაც დაიძინა,ლიზიკო წყლიდან ამოვიდა და ანას დაუძახა,ანა არსად ჩანდა,მხოლოდ გოგონას სილუეტს მოკრა თვალი შოორს რომელიც გარბოდა,ძირს დაიხედა და თავისი ტანსაცმელი გამქრალიყო...სულ მარტო იყო,ნახევრად შიშველი,ირგვლივ არავინ,მხოლოდ ზღვა და ის,,, შერჩხვა სახლში წასვლა ესე,მოდი დაღამდება და გავიქცევიო გაიფიქრა,მანამდე მოიღუშა და ზღვასთან დაჯდა,თავის ჭკუით თბებოდა,არადა მთელი სხეული გაყინული ქონდა. გავიდა ხანი,უცებ ლიზი სითბონ გააღვიძა ზურგზე,უცებ ფითრმა გადაკრა,ვიღაცამ ხელი დაადო,თბილი და ნაზი ხელი...
|
