ნიკო გომელაური.. ბიოგრაფია,უცნობი ფოტოები და ულამაზესი ლექსები.. .....................
ბიოგრაფია
ნიკო გომელაური დაიბადა 1970 წლის 12 ივლისს .................................
დედა ვიოლა გომელაური
მამა ჯეჯი გომელაური
ძმა გაგა ინაური
სკოლა
სტუდენტობა პირველი სპექტაკლი ,,გუშინდელნი,,
სტუდენტობა ,,ბილოქსი ბლუზი,,
სტუდენტობა ,,ჰედა გაბლერი,,
შვილები ტასო და ჯეჯი
პირველი კინო სინჯი
ნიკო და მისი მეუღლე ნინა
2001 წელს ლექსების პირველი კრებული
2002 წელს ლექსების მეორე კრებული
2003 წელს აუდიო წიგნი
2004 წელს ლექსების მესამე კრებული
2008 წელს 4 კრებული
2003 წელს კ. მარჯანიშვილის სახ. პრემია სპექტაკლში ,,კომედიანტები,,
2004 წელი ბრესტის საერთაშორისო თეატრალური ფესტივალი. მამაკაცის როლის საუკეთესო შემსრულებელი. სპექტაკლი ,,კომედიანტები,,
2006 წელი. ტრაბზონი. შავი ზღვის ქვეყნების საერთაშორისო თეატრალური ფესტივალი. მამაკაცის როლის საუკეთესო შესრულებისთვის. სპექტაკლი ,,ძმები,,
ნიკო გომელაურის პერსონალური ფოტოები
ნიკო გომელაურის ლექსები..
*** არ ჩერდებაო დრო, ვიღაცა ბრძენმა ბრძანა... და ეთანხმება ბრბო, ასე არ არის განა?! -როცა მოცარტი ნოტებს არჩევდა, დროებით შერცხვა დროს და გაჩერდა...
*** გადის ცხოვრება, გადის... მაისი თრთოდა სხვადასხვა ფერად, მოხვედი, ჰოდა: ვიყოთო ერთად...
უსიტყვოდ გენდე (ნეტავ ვინ მთხოვა?) და იმის შემდეგ არ წყდება თოვა... ცხოვრება გადიიიის...
*** ჯოჯოხეთში იბევებენ ადგილებს, იქ მოხვედრა განა გა-ა-ადვილეს?! მე კი მითხრეს: არა ხარო საჭირო -ეშინიათ მთვრალმა არ გავაჭირო. იქვე იყო კარი მოპირდაპირე, იქაც შესვლა ტყუილად დავაპირე. ახლა ვეძებ(გამიფუჭდა განწყობა) ადგილს სადაც არ ჭირდება ჩაწყობა.
*** აღარ დამრჩა გული, ღვიძლი, მაგრამ მაინც, მაინც ვიბრძვი... აღარ დამრჩა ტვინი, ფილტვი, მაგრამ მაინც,მაინც ვილტვი.. აღარ დამრჩა ნერვი ღერი, მაგრამ მაინც,მაინც ვმღერი... მაგრამ მაინც, მაინც ვქაჩავ, რადგან ერთი რაღაც დამრჩა...
*** ზღვამ გადაყლაპა მზე, შეიგრძნო მისი ეშხი... როგორც შენ ერთხელ მე, შემომიტყუე შენში...
*** დაიღალა მთვარე ღამით, დღემ დაღალა მზე. დაიღალნენ მთები ზვავით, ზღვამ იცვალა ზნე.
დაღლილ ნოტებსაც კი ვხვდები -sol-fa-mi-re-do ერთადერთი, ეს თავხედი, არ იღლება დრო...
*** წვიმის შემდეგ ზღვა გამოყრის ნაგავს, სანაპიროს რითი აღარ გვივსებს... ჩემი გული ნაწვიმარ ზღვას არ ჰგავს, -შიგ იტოვებს ჩაჯანგებულ ისრებს...
*** იბრძვიან, ნაღდი ომია (შუაში მსაჯად ვდგევარ), სული და ფიზიონომია. დამნაშავე კი , მე ვარ...
*** მე რომ შემეძლოს ჩხუბის ატანა, ქუჩა-ქუჩა კი აღარ ვივლიდი, ჩვენ ვიქნებოდით ერთად პატარავ და როგორც სულთანს შენ მომივლიდი...
მაგრამ სად არი ბაირამობა -ბედი დაგდევდეს ფეხდაფეხ სულ თან. ეს ალბათ უკვე აღარ გამოვა, სულთანი არის შორი შენს სულთან.
*** ღმერთს არ ეშლება, როცა თქეშია. არ ეშლებოდა შექსპირს კაფია. მე კი, შემინდეთ, ბევრი შემშლია. ესეც პატარა ეპიტაფია...
*** წარმომავლობით ძველ-ბერძენია. სთქვა: ის ვიცი რომ, არა ვიცი რა! ჩემს საქმეში კი ყველა ბრძენია -მე რაც არ ვიცი, ისიც იციან...
*** სამშობლო მართლაც ჩემი ხატია! -ამ ხატს რამდენი ჭუჭყი ატყვია?!
*** ღვთის წინაშე ჩემი ბრალი არის ის, რომ სულ ვარ მთვრალი:
ღვინით, ლექსით, წვიმით, სექსით, სცენით, სიმით, ამით, იმით...
მუდამ ასე მიწევს თრობა -ჩემი ,,მე,, ამით ერთობა...
*** პოეტი, ურცხვი სუტენიორია! ეს სიმართლეა განა ჭორია. როცა ლექსებით წიგნი ევსება, მის მუზას ყველა ეალერსება...
*** ვის გაუგია ივლისში თოვა?! მაგრამ, თუ მთხოვე, მე თოვლად მოვალ. მოვალ და შენში ვიპოვი ყვავილს, რომელიც თოვლის ალერსით ყვავის...
*** წავედი... ალბათ მომბეზრდა ბრძოლა, მომბეზრდა ბრძოლა წისქვილთან ქარის, ჯდომა, კი არა ნემსებზე წოლა, აღიარება მომბეზრდა ბრალის.
წავედი... ალბათ არ ღირდა წასვლა, არც მოსვლა ღირდა, მაგრამ, ხომ მოხდა, არც გრძნობაზე ღირს ხაზის გადასმა, არც, თუ გახაზავ იმაზე ოხვრა.
*** რაღაც... უცებ... სადღაციდან რომანტიზმი მეცა... კი მოვწყვეტდი ვარსკვლავს ციდან -მენანება ზეცა!
ზეციდან კი არ დავწყვიტავ (ასე კი არ ვაფრენ) -ვარსკვლავებად გადავწყვიტე, ჩემს სტრიქონებს გავფენ...
*** მე შენში მიყვარს ღმერთი ! შენ , რა იპოვე ჩემში ?! შენ - წმინდა სანთლის ღვენთი. მე - გაფანტული ხრეში.
მე შენში მიყვარს ღმერთი ! შენში ის თავს გრძნობს კარგად. ჩემში კი სველი დენთი - აღარ ღირს დროის კარგვად.
მე შენში მიყვარს ღმერთი ! ტერფებთან გინთებ სანთლებს . . . და თუ ასეა - წვეთი , ნამუსი მაინც მმართებს . . .
*** ვინ სთქვა, რომ სდუმან პირამიდები?! – ისე გულწრფელად ვლაპარაკობდით... მეც მათთან ცრემლებს არ ვერიდები, გუშინ ასაკზე ერთად ვდარდობდით.
გადაუქანცავთ არაფრის ლოდინს, რომ დავაწყნარო, რას არ ვპირდები... მაგრამ, მორიგი ტურისტი მოდის და ჩუმდებიან პირამიდები...
ოჰ, მატყუარა პირამიდები – ჩემსა და ზეცას შორის ხიდები...
*** 10 წამია რაც გაგიცანი 9 წამი არის რაც გავიხარე 8 არის წამი ვიგრძენი ტანი 7 წამის წინ შიგ ჩავიღვარე 6 გავიდა -წამება ექვსი 5 წამში გაჩნდა შენდამი ლექსი 4 უაზრო უშენო წამი 3 ჯერ პირჯვარი ,თვალებზე ნამი 2 წამში ხდება შეტევა გულის 1 წამში სკდება გულის ფიცარი 10 წამია რაც გაგიცანი საუკუნეა რაც შეგიყვარე
ნიკო გომელაური გარდაიცვალა 2010 წლის 13 აპრილს ... ყველა ძალიან დამწუხრებულია ამ ამბის გამო .. მიყვარხარ..მიყვარხარ..მიყვარხარ.. ; ((
|