MILES TO GO (PART 2) - 16 მაისში 2010

ნაწყვეტები მაილის ავტობიოგრაფიული წიგნიდან
ამ ნიუსის პირველ ნაწილზს მოჰყვა კონმენტარები, რომ შემდეგი თავებიც მეთარგმნა ...
შემდეგ თავში ( მეორე თავში) მაილი იხსენებს სკოლის ამბებს :
''ჩერლიდერების სტუდია, ჩემი ბავშვობის სამოთხე იყოს. მე იქ მყავდა მეგობრები, რომლებიც ყველაფერში დამეხმარებოდნენ. მაგრამ სკოლაში სულ სხვა იყო. მე არ ვიცი როდის ჩამოყალიბდა ''ანტი-მაილი'' კლუბი! მაგრამ ფატია, რომ ისინი მამწარებდენ. ერთხელაც როდესაც ბილოგიის კლაში მივდიოდი, წინ გადამიდგნენ, ტვალეტში შემათრიეს და იქ ჩამკეტეს! ხაფანგში გავები! მთელი ძალით ვაბრახუნებდი კარებზე, მაგრამ არავის ესმოდა. შემდეგ ფანჯრიდსან გაძრომა ვცადე, მაგრამ ვერც ეს შევძელი! ყველანი უკვე კლასში იქნებოდნენ, ასერომ 40 წუთიი მაინც არავინ მომაკითხავდა. ძირს დავჯექი, ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა.
მაგრამ რატომ მიკეთებდნენ ბავშვები ამას? მე მარტოსულად ვგრძნობდი თავს და ვერ ვიტანდი სკოლას!''

მესამე თავს მაილიმ ''პირველი სიზმარი'' დაარქვა, გთავაზობთ ნაწყვეტებს :
''საბედნიეროდ ჩემი ცხოვრება სკოლის გარეთ ძალიან ბედნიერი იყო. ჩერლიდერი 6 წლიდან ვიყავი, სტუდიაში დედაჩემმა მიმიყვანა. იმ დროისთვის ჩვენ ქალაქგარეთ, ვცხოვრობდით და ჩვენი ფერმა გვქნდა, რომელიც არაჩვეულებრივი იყო, მყავდა ძალიან კარგი მეზობლები. მყავდა შინაური ცხოველები. მე ჩემ უფროს ძმასთან-ტრევისთან ერთად ვიზრდებოდი. შემდეგ ოჯახს ახალი წევრებიც შემოემატა. ნოა-ჩემი პატარა და, რომელიც ჩემთვის ყველაფერს ნიშნავს. ის არის ჩემი სიხარულის მიზეზი!
მამა სახლში იშვიათად იყო, მხოლოდ რამე ბრუნდებოდა . მე მასთან მაინც ვახერხებდი ურთიერთობას!
მახსოვს ერთხელ მძიმედ გავხდი ავად. იმ დღეს შეჯიბრი გვქონდა, მაგრამ მე ვერ ვახერხებდი წასვლას. თავბრუ მეხვეოდა და საშინლად ვგრძნობდი თავს. მე მინდოდა მონაწილეობის მიღება ამიტომ ყველაფერს ვაკეთებდი გამოსაჯანმრთელებლად, 4 საათი საწოლში ვიწექი კონკურსის წინ. დედას ხელს არ ვუშვებდი, და ძალიან ვნერვიულობდი. შემდეგ წასვლა გადავწყვიტე, იმისდა მიუხედავათ, რომ ჯერ კიდევ საშინლად ვიყავი. ჩემი კაპიტანი წინააღმდეგი იყო ჩემი მონაწილეობის მაგრამ მე დავიჟინე და ყველაფერმა კარგად ჩაიარა! ყოველი შეჯიბრის შემდეგ დედას ჩვევა ჰქონდა ჩემთვის რაიმე მოეცა, ჯილდოს სახით, მაშინაც კი როდესაც ვმარცხდებოდით. წლების განმავლობაში ჩემი ოთახი ამ ჯილდოებით აივსო. მე მათში განსაკუთრებით ერთი მიყვარდა-ნივთი როდესაც დედამ იმ დღეს მაჩუქა, როდესაც ავადმყოფმა და დასუსტებულმა შეჯიბრის მოგება შევძელი !!!

ჩირლიდერი მაილი