ალბათ სიყვარულსაც ყოლია შეყვარებული და მერე დაუკარგია რადგან ადამიანებისთის მას მხოლოდ ცრემლი და ტანჯვა მოაქვს. პატარაობაში ან თუნდაც მოზრდილ ასაკში ყველას შეყვარებია ადამიანი და ამ გრძნობას სიყვარული ქვია. მეც მაგრა მაინტერესებს ვინ მოიგონა სიყვარული და რატომაა იგი ასეთი სევდიანი ან იშვიათად მხიარული. მე შემიძლია ერთ რამეში დაგარწმუნოთ რომ ტუ შეიყვარებ ეს კარგია მაგრამ ისე უნდა შეიყვარო რომ მერე არ ინანო. გოგოებისთვის რა თქმა უნდა რთულია ისეთი ბიჭის პოვნა რომელიც შეიყვარებს და ჭირში თუ ლხინში მის გვერდით იქნება, ასეთი ბიჭის ლოდინში კი დიდი დრო გადის. ისე გადის ბავშვობის წლები თითქოს პირველად რომ ავიდგი ენა გუშინდელი დღისავით მახსოვს. ის პირველი სიყვარულიც მახსოვს რომელიც ძალიან ტკბილ მოგონებად დარჩა ჩემს გულში. ადვილი არაა შეიყვარო ადამიანი რომელიც დაგაფასებს. სიყვარული ისე მოდის რომ არც გეკითხება, შიძლება ცოტახნით მოვიდეს შენგან და მალევე წავიდეს ან კიდევ საერთოდ არ მოვიდეს, ან მოვიდეს და შენ ყურადღება არ მიაქციო. შეიძლება ბიჭს უყვარდე შენც გიყვარდეს მაგრამ პეხებზე გეკიდოს მისი გრძნობები. საქართველოში სიყვარულს უკვე დიდ ყურადღებას აღარავინ აქცევს, ეხლა გოგომ რო ბიჭს სიყვარული აუხსნას არავის გაუკვირდება მაგრამ ძველად გოგო ვერ აუხსნიდა ბიჭს სიყვარულს, ეს ძალიან დიდი ცოდვა იყო. ამიტომ ეს წესები დაიმახსოვრეთ:

1) შეიყვარე ისე რომ არავის წაართვა.
2) შეიყვარე ისეთი ვინც ამას იმსახურებს.
3) არასდროს თქვა "მას არ ვუყვარვარ".
4) თუ ბიჭი შენგან თავს შორს იჭერს ყურადღება არ მიაქციო.

იმედია დამიჯერებთ რადგან მე ეს ჩემ ტავზე მაქ გამოცდილი...