მარადიული განმეორებით
ისევ იქა ვარ სადც ვიყავი,
ვერ გამოვდივარ ,,დეჟავიუდან,’’
დროიდან დროში გადამფრინავი.
შენი დუმილიც გადამდებია
ყოველი წუთის ყოველი წამი,
ავსებულია შენით სამყარო,
მეხთა ტეხა თუ ოდნავი ჩქამი.
ბედისწერა ხარ უცვალებელი,
და მე შენს წრეზე წრიდან მწევარი,
ვით მზე შინა და ვით მზე გარეთა,
უსასრულობის შენთან მთევარი.
და დასასრული ვით დასაწყისი
ძვირფას ბეჭედში ჩასმული თვალი,
იკვრება ცათა განგებულობით
ჩაუქრობელი ცეცხლი და რვალი.
|
