კესო-9 ნაწილი - 13 მაისში 2010

-რა ვქნა?!
-არ ვიცი....~
-გამგიტანო და განახო?!
-არა...საშიშია...ნებისმიერ წუთშ შეძლება წაგვადგეს თავზე და რას ეუბნები მერე?! ისედაც არ შერიგებულხართ გუშინს მერე...
-რა ვქნა?
-ნუ ტირი ანა...ეშველება საქმეს...
ანა ადგა და მადუღარა დაადგა.
-როგორც ყოველთვის ორი ერთზე ხო?(ორი კოვზი შაქარი და ერთი კოვზი ყავა).
-კი....
დუმილის შემდეგ.
-მოვიპიქრე!-იმხელაზე წამოიყვირა სალომ, რომ ანა დაფრთხა და გავის ჭიქა გაუვარდა ხელიდა, ყავა ძირს დაიგცა, დინჯანი გატყდა.
-დედა! რა ბოთე ხარ!- შეიცხადა სალიმ. -ანა! არ იცვლები! რა მოუხერხებელი ხარ!
სწვდა ტილოს და მოწმინდა.
-რაო, რას გაკივიხარ შენ კიდე!
-რა და მოვიფიქრე რა უდა ვქნათ...როგორ შევუვსოთ კესუნას ეს სიცარიელე...
-როგორ?!
-უნდა გადადგა ის სეროზული ნაბიჯი, რაც მე გადავდგი 8 წლის წინ....
-ა?!-თვალები გაუფართოვდა ანას.
-და საერთოდ მიკვირს როგორ არ გააკეთე ეს მანამდე...
-რას გულისმობ?! რაზე მელაპარაკები?!
-რაზე და გათხოვებაზე....
-რაზე?!-ლაპარაკში ახლახანს მოსული კესო ჩაერია....
-კესუნა, მოხვედი ძვირფასო?-მივიდა და მოეფერა ნათლია,
-ნო ნათლი, ახლახანს და რაღაცა უსიაოვნოს მოვკარი ყური...-რაზე ლაპარაკობდით?!
-არა , არაფერზე კესო...-თლები დაუბრიალა სალომეს ანამ.
-ხო, ვხუმრობდით უბრალოდ...ჩაურთო სალომემ.
-დე, გშია ალბად....
-რა გვაქ?
-შემწვარე კარტოფილი ფა კატლეტი.
-გააწყვე მაგიდა, და მოვალ... კესო სამზარეულოდან გავიდა, შემოსასვლელში ფეხზე გაიხადა და ლამაზად დადო (გასაოცარი იშვიათობა, ყოველთვის მიყრა უყვარდა). და ოთხში შევიდა, გამოცვლა დაიწყო (ტანზე გამოცვლაც არ ეხატებოდა გულზე, ანა საათობით ეხვეწებოდა მოიცვალე და საშინაო ტანსაცმელი ჩიცვიო).
ცოტა ხანში სამზარეულოში დაბრუნდა.
-ხელები დაიბანე?!-კითხა ანამ.
-კი...-თქვა ეს და მაგიდას მიუჯდა კესო.
სალომეს გაეცინა.
-რაზე იცინი?!-კითხა ამან ღიმილით.
-რაზე და შენს შეკითხვაზე, ამხელა გოგოს რას ეკითხები...
-მე ეგ აღარ მიკვირს ნათლი...სულ მასეა-კესოსაც გაეცინა.
-კესო ჭამის დროს არ ლაპარობენ....
-აუ დამიწყო ისევ ჭკუის სწავლება, როგორც იცის....
სიტუაცია იძაბებოდა, სალომ შეამჩნია და განტვირთვა სცადა.
-ანა გახსოვს?! შენც ამ ხელა რომ იყავი, სულ ლაპარაკობდი ჩჭამის დროს, და მერეც....
-მე არ მყავდა ის ვინც დამარიგებდა, და მას ყავს , ისე რომ უნდა მოისმინოს....-თქვა ეს და ნაღვლიანი სახით დატოვა ოთახი.
-საით?!-მიაძახა სალიმ.
-მაღაზიაში...პურს ამოვიტან....
-სიგარეტიც ამოაყოლე-მიაძხა სალომემ.
-რად გინდა ნეტა! ეწეოდე მაინც!
კესოს გაეცინა.
-და ვინა თქვა რომ არ ვეწევი?!-გაიხუმრა სალომ და თვალი ჩუკრა კესოს.
-კარგი რა ნათლი, დედა რომ ეწევა იმას უფრო დავიჯერბ ვიდრე იმას რომ შენ აბოლებ...
-რატომ დაბოლილის რომ არ მეტყობა არაფერი იმიტომ?!
ისევ გაიცინეს...
კესო და სალომე კარგად ეწყოიბოდნენ, უგებდნენ ერთმანეთს, რასაც ვერ ვიტყვიტ კესოს და ანას ურთიერთობაზე...თუმცა თითწმის სულ ასეა, დედა-შვილს შორის გაუგებრობა სუფევს (გამონაკლისებიც არსებობს, მაგ. სალი და მისი შვილი ნიკა).
იმ დღეს კესომ გვიანობამდე იმეცადინა. ხვალინდელი მათემატიკის საკონტროლო ქონდა დასაწერი, წინაზე "ჩაფლავდა" დედას გული ატკინა და იმედი გაუცრუა, იგივეს გამეოტრება არ სურდა. მეცადინეობას , რომ მორჩა იასეთი დაღლილი და გამოფიტული იყო, აღარაფრის თვი არ ქონდა. დაწვა და ფიქრი დაიწყო, დღის განმალობაში მომხდარ ამბებზე ფიქრობდა, ყველაზე მნიშვნელოვნად ის საკითხი ჩათვალა ვითომ რომ იხუმრეს ანას გათხოვებაზე...ახალი სადარდებელი გამოუჩნდა, ახლა ამაზე უნდა ეფიქრია მთელი ღამე...
-აი კიდევ ერთი სადარდებელი მაჩუქა ბედმა...სანერვიულო რატომ არ მელევა ღმერთო?!-ფიქრიბდა კესო და ხვდებოდა თვალიდან რაღც მოიპარებოდა-სულ ციცქნა ცრემლი...
ანამ ოთახის კარებზე დააკაკუნა. ხმა არავის გაუცია. იფიქრა კესოს ძინავს და აღარ შევაფხიზლებო და "ლოჯს" მიაშურა ტელევიზორის საყურებლად.
-არა დედა...შეცდი, არ მძინავს....-ჩურჩულებდა კესო-და შეცდი როცა იფიქრე რომ ვერ მივხვდებოდი-ჩემი დღიური წაგიკითხია დაუკითხავად....