კესო-27 ნაწილი - 28 მაისში 2010

გიო არაფერს მბობდა უყურებდა და იღიმოდა.
-შენ აქ საიდან?
ბიჭს პასუხი კვლავ არ გაუცია. კესომ იფიქრა, ხომ არ მელანდებაო და სახეზე ცოტა შიშ დაეტყო.
-რაიყო? მოჩვენება დაინახე თუ რა სახე გაქვს?! გიომ კესოს ხელი გაუწოდა და წამოაყენა.
-მაზოხისტი თუ იყავი არ მეგონა....წინა შეხვედრაზე წვიმაში ეგე ლამპიონის ქვეშ და იცინოდა, ახლაა და შუა ქუჩაში აგდიხარ, მუხლებიდან სისხლი გდის და ხელები გაქ სისხლიანი..რა ვიფიქრო?!
-რაც გინდა.
იქვე მდგარ სკამზე დასხდნენ. გიომ ცხვირსაცოხი ამოიღო და კესოს გაუწოდა. გოგონამ სისხლიანი ხელები გაიწმინდა და მუხლებს დახედა.
-ამას რა ვუყო?!
-ფული გაქ?!
-არა.
-გამაკოტრებს ეს ხალხი. გაეცინა ბიჭს და წმოდგა.
-საით?!
-აქ დამელოდე, არ წახვიდე არსად. მოვალ მალე.
გიორგი აფტიაქში შევიდა. კესოსთნ პარკით ხელში დაბრუნდა. თან ანგარიშობდა ხომ არ მომატყუესო.
-რა მოიტანე?!
-სპირტი, მამბა, ბინტი....
-უი, არ მინდა დიდი მადლობა! თქვა კესომ როცა ბიჭმა სპირტიანი მაბმა მიუახლოვა მულხთან.
-გაგიჟდი?! შეგეჭრება ინფექცია!
-დიდი ამბავი! არ მინდა.! გოოგნა სკამიდან წმაოხტა. ბიჭმა ძალით დასვა და დაიჭირა.
-არ წამისვა გეხვეწები! ამეწვება!
-შენ რა მაგისი გეშინია?! გაეცინა გიოს.
-ხო! ამეწვება...აუ!
-სილს შეგიბერავ1 ნუ ხარ პანიკაში!
-აუ! მაშინ ხელს მოგიჭერ და გატკენ!
-მომიჭრე!
გიომ მუხლები გაუსუფთავა სისხლისგან, კესოის მართლაც ძალიან აეწვა, მაგრამ უფრო აეწვებოდა გიორგის სული , რომ არ შეებერა. მერე ახალი მამბა დაადო და გაუბინდა მუხლები. ცოტა ხანში ორივე წყნარად ისხდნენ და საუბრობდნენ.
-როგორ მიცანი?!
-როგორ და შენნაერი გიჟი, მეორე არ დადის თბილისში.
-ნუ მეხუმრები! მართლა!
-როგორ და შენ რა შენს ნაცნობს ან მეგობარს ვერ იცნობ ქუჩში რომ დაცემული დაინახო?!
-კი, მაგრამ შენ ხომ სიბნელეშ ვერ მხედავდი ნორმალურად!
-რატო ვითომ? თალს მაკლია?! ბოლოს და ბოლოს ლამპიონები ენთო....
-აბა ვერ გხედავო?! და არ ვიცი ლამაზი ხარო თუ არაო....
-როდის გითხარი?! ირონიულად იკითხა გიორგიმ.
-მატყუარა!
-არა!
-კი!
-რაგინდა! როცა მითხარი მახინჯი ვარ, სარკე ამას მეუბნებაო, ხომ გიპასუხე სარკე გატყუებსთქო!
კსო წუთით გაჩუმდა. გიოს ყველაფერი ახსვს რაც ი ვუთხარი და მითხრა....
-შენ რა გახსოვს რაზე ვილაპარაკეთ?
-რატომ არ მემეახსოვრება!
-რავიცი...ჩაფიწრდა გოგონა.
-კესო! ვერახრა შენ! სიცილი აუბვარდა გიოს.
გიო ისეთი გახსნილი იყო კესოსთნ. ისეთი პირდაპირი, უდარდელი, ხუმარა, მზრუნველი. კესოს ეგონა საუკუნეა გიორგის ვიცნობო. მაგრამ დაუფიქრდა და აღმოაჩინა რომ არაფერი იცოდა მასზე.
-რამდნეის ხარ?
-თექსმეტის შენ?!
-ცამეტის...თოთხმეტის აგვისტოში ვხდები....
-უი რა პატარა ხარ!
კესო ვერ იტანდა როცა ამას ეუბნებოდნენ, რატომაა პატარა?! ვისზე ნაკლებია?! პატარა კი არა ბევრ მასზე უფროს ადამიანზე დიდია. რაც მას გადაუტანია ცხოვრებაში, რაც მას გამოუცდია, როგრ ბედავენ და იმ პრობლემების ზღვის მერე, (რომლიდანაც ძლივს ამოცურა არადა თვიდან იხრჩობა, მშველელი კი არავინაა) პატარას უწოდებენ.
-არა, არავარ პატარა გიო....
-სწორი ხარ....არ ხარ......
გულზე მოეშვა, თითქოს ახლაც გაუგო გიომ.
-გესმის ჩემი?!
-რატომ არ უნდა მესმოდეს, ყრუ ვარ?!
სხვანაერად მიიღო, მაგრამ ეს არაფერი-თავს იმხნევებდა კესო-ვიცი ესმის ჩეი და თავს იკატუნებს.
-სწავლობ?!
-არა...სწავლას თვი დავანებე....
-რატომ?
-არის გარკვეული მიზეზები, როლებზეც არავისთან ვსაუბრობ.
-მაშინ რომ მითხარი სახლიდან წამოვედიო...მართლა?!
აღმოჩნდა, რომ გიორგი , მართლაც წამოსულა სახლიდან და ძმაკაცთან ერთდ ერთოთხიანში ცხოვრობდა.
-რატომ წამოხვდეი სახლიდან?!
-"პროტესის" ნიშანი იყო.
-ხო....შენი არიყოს, გასაპროტესტებელი მეც ბევრი მავს....
-გინდა რამე დავლიოთ?! ჩაი? ყავა?კაკაო?
-დიდი სიამოვნებით....თნ გზაში მოგიყვები, მოსაყოლი ხომ მართლაც ბევრი მაქვს...
5 წუთში კაფეში სასმელს მიირთმევდნენ.
-საიბტერესო ისტორიაა...იცი, დედაშენის მესმის....
-მე კი არა.....
-დაფიქრდი.....მის ადგილას წარმოიდინე თავი....მას ხომ მამაშენი არ უტვარს და სხვაზეა შეყვარებული....მისგან შვილს ელოდება. ცოლად მიყვება, შანსი აქვს ბედნიერი იყოს, შენ კი ამას უკრძალავ და არ გინდა?
-მისი ბედნიერება მინდა....
-რაღც არ გეტყობა. ახლა შენ ეგოისტივით იგცევი...მხოლოდ საკუთარ თვზე ფიქრობ.
-არა! მამაზეც ვფიქრობ....მასაც უნდა დედასთან ყოფნა.
-მოდი სანამ მამაზე გადავიდოსეთ და მის სურვილებზე ერთი რამ მითხარი. საკუთარი ბედნიერება ხომ გსურს?!
-კი...
-ბედნიერი ოჯახი?! შენ, დედა, გოჩა...
-კი...
-ანუ მათი შერიგებაც გინდა, რადგან თუ არ შერიგდებიან არ გენება ბედნიერი ოჯახი...
-ხო, ზუსტად მასე...
-შენი ბედნიერება რაშია?!
-მამიკოს დადედიკოს ერთად ყოფნაში...
-ახლა დაფიწრდი ჩვენ ვის ბედნიერებაზე ვილაპარაკეთ?!
კესო დავიწრდა საუბარს გადაავო თვალი....ბედნიერი ოჯახი მჭირდება საკუთრი ბედნიერებისთვის...და სულ არ ვფიქრობ დედა იქნება თუი არა ბედნიერი მამასთან...
-რაო/? რაზე ჩფიქრდი?!
-ჩემზეა ლაპარაკი...
-აჰა. შენს ბედნიერებაზე...შენ პირველ რიგში საკუთარ თვზე ფიქრობ....
ანამ სასმელი მოსრუპა.
-შენ გეშნია, რომ ბავშვი, რომელსაც დედაშეი მუცლით ატარებს შენს ადგილს დაიკავებს და დედას აღრ ეყვარები ისე,რ ოგორც უწინ.
-არა...არ არის ასე...
-კი...ასეა....
-არა., არ არის...
-კესო...შენ შეიძლება მომატყუო მე, მაგრამ საკუთარ თვს ვერ მოატყუებ....