კესო-25 ნაწილი - 25 მაისში 2010

-შენ გინდოდა გეთქვა როგორ მომმართო ხო?!
-ხო....
-მამა მესიამოვნებოდა, მაგრამ არ დაგაძალებ.....
ყველაფერს ფარდა აეხადა, კესომ იცოდა ვინ იყო მამმისი, იცოდა ყველაფერი , იცოდა სრული სიმართლე...იცოდა , რომ ადამინი, რომელზეც ასე ოცნებობდა და რომელიც ასე ენატრებოდა, რომლის ნახვაც სანუკვარ ნბატვრად ქონდა გცეული მის წინაშე იდგა და ეს გოჩა იყო....
ამ ხნის განმალობაში, იმის მიუხედავად რომ ეს სულ რამოდენიმე კვირა იყო, გოჩამ ანას გული სითბოთი და სიყვარულით გაავსო, დაიმსახურა მიის პატივისცემა და მართლაც მამა-შვილური სიყვარული...
-ახალ მე წავალ...აბა შენ იცი მალე გამოჯამრთელდი, დარწმუნებული ვარ უკვე ყველას მოენატრე სკოლაში...
გოჩა კარებს მიუახლოვდა.
-მამა!-გაიგონა კესოს მისუსტებული ხმა და მიბრუნდა.
-კესო?!
-გიყვარვარ მაა?!
დაუფიქრებლად მიიღო პასუხი:
-სიცოცხლეზე მეტად!!!! მივიდა დაჩაეხუტა. კესოს თავლებიდან ცრემლები წასკდა, მამიკოს მიეხუტა და მისი გაშვება აღარ უნდოდა....
-ჩემი მამიკო..ჩემი მამა...მამილო...ჩემი..ჩემი...მარტო ჩემი....მიყვარხარ მა, ძალიან ძალიან მიყვარხარ...

ახლა მე ბედნიერი კაცი ვარ. ჩემმა შვილმა სიმართლე იცის....იგი ამაყობს ჩემით და არ ცხვენია მამამისის ახალგაზრდობის შეცდომის...პირიქით უნდა რომ ანა და მე ერთად ვიყოთ და ღვთის შეწევით ოჯახო შევქმნათ, თუმცა რათქმაუნდა ანა სასტიკ უარზეა, მეტიც ჩემი დანახვა არც უნდა. ჩვენ მამა0შვილობას რაც შეეხება...ყველაფერი ძველებურად გრძელდება, უბრალოდ უფრო ძალიან გვიყვარდ ერთმანეთი. სკოლაში ვმალავთ სიმართლეს,მ არ გვინდა ზედმეტი მითქმა-მოთქმა.
სასწავლო სემესტრი დასასრულს უახლოვდება. დროა ექვსკურსიაზე წავიყვანო ჩემი ბარტყები, უკვე აყიყინდნენ და ამიჯანყდნენ, წავიდეთ სადმეო. მეც ვარძია გადავწყვიტე. რატომაც არა... დრეს ორ საათზე მშოელთა კრება მაქვს, ვნახოთ ანა თუ მოვა....
2 საათია. მშობლები იკრიბებია. ანა არსად ჩანს. გოჩა შვილს უხმობს.
-კესო.... გოგონა უახლოვდება.
-დედაშენი მოვა დღეეს?!
-არ ვიცი...
-კარგი...და აქედან სად მიიდხარ?
-თორნიკე, მე და ნატალი კაფეში დაჯდებით და მერე ინგლისური მაქ.
-დღეს ფული უნდა მიიტანო ხო?!
-კი...საიდან იცი?
-სალომემ მითხრა.
-ნათლიაჩემს ხო ვერ გააჩერებინებს ადმაინი ენას!
გოჩას გაეცინა. ჯიბიდან კონვერტი ამოიჭო და კესოს გაუწოდა.
-ეს რა არის?
-რა იქნება შენი აზრით?1 მიეცი მასწავლებელს...
-ვერ ავიღებ ამას!
გოჩამ კოპები შეყარა.
-ვითომ რატომ?!
-არ შემიძლია...
-ახლა არ მითხრა რომ უხერხულია...ბოლოს და ბოლოს..-გოჩამ დაიწია და ჩაჩურჩულა-მამა ვარ შენი....
კესოს გაეღიმა.
-ხო, კარგი გავიქეცი....

ანა კრებაზე არ მოსულა.
სამს რომ თხუთმეტი წუთი აკლდა გოჩამ ყველა გააცილა და კლასის კარები დაკეტა. დერეფანს მიუყვებოდა როცა ანას ხმა გაიგონა.
-გოჩა!
-ანა?!
-გამარჯობა...
-გაგიმარჯოს....
-მაპატიე , რომ დავიგვიანე, არ გამომიშვეს უფრო ადრე...უნდოდა ეთქვა საშინელი უფროსი მყავსო, ამგრამ გაახსენდა, რო, უფროსი მამუკა იყო და ენას კბილი დააირა.
-არაუშავს, ხდება ხოლმე...
-ახლა რა ვქნათ?!
-მგონი ჩემს კაბინეტში ჯობია შევიდეთ...
-კაბინეტი გაქვს?! -გაუკვირდა ანას.
-მათემატიკის კაბინეტია და ყველა მათემატიკის პედაგოგისაა...
ერთმანეთს პირისპირ ისხდნენ, გოჩა ანას სწავლის დონეზე ესაუბრებოდა, და იმაზე თუ რა ნუშნები ყავს და რას ფირკობენ მასზე მასწავკებლები, უჩივიან თუ არა რამეს და ასშ.
-მათემატიკაში ყოველთვის დაბალი ქულა ყავდა...მადლობა გოჩა...ვიცი, რომ ეხმარები...
-კარგი რა ანა....რას მეუბნები,შენ რომ ერკვეოდე მათემატიკაში შვილს არ დაეხმარებოდი?! ბოლოს და ბოლოს მარტო შენი შვილი არაა, ჩემიცაა....
-ხო,ჩემია, შენია ანუ ჩვენია...
-ჩვენია...-გაიმეორა გოჩამ და ხალი მოკიდა ანას.
ქალს ცრემლი წამოუვიდა.
-ხომ იცი, რომ შეუძლებელია ის რაც შენ გინდა...ეგ არასდროს, არასდროს არ მოხდება...უბრალოდ შეუძლებელია....
-ანა გიყვარვარ?!
-რას მეკითხები?!
-ანა , უბრალოდ პასუხი გამეცი...კი თუ არა?!
-რა შეკითხვაა...
-გიყვარვარ?!
-მე მამუკას მივყვები ცოლად!
-არ მაინტერსებს ცოლად ვის მიყვები1 პასუხი გამეცი გიუყვრვარ1-გოჩა თვალებში უყურებდა ანას, იცოდა ანა ვერ შებედავდა ტყულს, თუ გაბედავდა და ტყუილს იტყოდა გოჩა შეამჩნევდა...ხელზე მაგრად უერდა, რომ არ გაქცეულიყო.
-გიყვარვარ?!
-არ მიყვარდი!
-ეგ არ მიკითხია! გიყვარვარ?!
-არა!
-არა?!
-არა!
-ე.ი. არა!
-ხო არა! არა! კი...
-რა კი!?!
-კი...
-გიყვარვარ?!
-კი!