კესო სახლშ სულ მთლად წველი მივიდა, გარებზე არ დაუზარუნებია, იმედი არ ქონდა ,რ ომ ვინმე გაუღებდა, დედამისი ხომ კახასთან ერთად იყო...
"-ნეტა როდი მოვა სახლში.." გაიფიქრა და შემოსასვლელშვე წაწვა. ნოხი დაასველა, დედა ეჩხუბება ალბად, ტალახითც დასვარა....ამაზეც გაუწყრება, დასჯის ალბად ან მწარედ დატუქსავს. რომელიმე აუცლებლად მოხდება.... დაუბერა. ანას ფანჯარა დაუტივებია ღია, არადა კესოს,რ ომდ აეტოვებინა კაი გვარიანდ მოცხებდა. უნდა ადგეს და დახუროს ფანჯარა, მაგრამ ეზარება, აქაც კარგად გრძნობს თავს..იყოს ერთი გაიფიქრა და თალები დახუჭა.
ნასიამობვნები ანა, ღიმილით მიაბიჯებდა კიბეებზე.არსად ენთო შუქი, ეტყობა ყვალეს ეძინა. ხელში ვარდების ბუკეტი ეჭირა, ღიღინებდა...კარები ჩუმად გააღო, კესოს გაღვიძება არ უნდოდა, არც შუქი აუნთია შემოსასვლელში. შემთხვევით ფეხი რაღაცას წამოკრა და დაეცა! სასწრაფოდ შუქი აანთო, თან ბიზღიუნებდა "რამენჯერ ვითხარი ამ გოგოს ნუ ყრი ფეხსაცმელებს შემოსასვლელშითო!"
შუქი აანთო და რა დაინახა. კრემისფერ, ტალახით დასვრილ ხალიჩაზე გაწოლილი, სველი, მომძინარე კესო.
-კესო?! ჯერ თავისთვის თქვა მერე კი იმხელა იყვირა კესოს ეგინა ქვეყანა ნგრევაო და სასწრაფოდ წმაოფრინდა, ძილ-ბურუსში იყო ვერ გაეგო რახდებოდა, ერთი ოცოდა მამამისი უნდა ენახა, გოჩასთნ უნდა მისულიყო.
-გოჩა! გოჩა! ყვორპოდა თავლდახუჭლი და ხელებს იქნევდა.
-კესო! კესო! გა,ფხიზლდი რა გოჩა!ვინ გოჩა!
-გოჩა!-განაგრძბდა ყვირილს კესო.
-შვილო გაახილე თვალები და დაწყნარდი!
-დედა!
კესოი თალები არ გაუხელია ისე მიეხუტა ანას.
-მამა! მამაჩემი....მითხარი რამე მამაჩემზე........ყვორპოდა და ჯანკალებდა. ანამ გულთან მიიხუტა და ორივე ძრს დაეშვა. ეფერებოდა და აწყნარებდა. კესო კანკალებდა, კრთოდა, ტიროდა, და ბოდავდა....
-ჩემი გოგო, ჩემი ლამაზი შვილი, რა გჭირს დე... ანაც ატირდა, შუბლზე აკოცა შვილს, ცხელი ქონდა შბლი, მიხვდა მაღალი სიცხე ქონდა, ატრ იცდა რა ქნა.~
-დედა! დე! ჩამეხუტე!
ანა უფრო და უფრო იხუტებდა კესოს. ტიროდა, შეშინებული იყო,ლ არ იცადა რა ექნა. მობილურს წვდა. სალომეს დაუკრეკა, სალიმ არ აიღო, ტელეფონი ქონდა გამორთული.
-ჯანდაბა!
კესომ, გონება დაკარგა...გაჩუმდა...აღაცრ კრთოდა არც კანკალებდა, უბრაოდ ხურდა, ხელები კი გაციებოდა.
...........გონს რომ მოვიდა და თვალები გაახილა დაინახა სკამზე ჩამოძინებული დედა, თმაჩამოშლილი, შეშინებული, განერვიულებული სახით, ხელში ძმრიანი ტილო ეჭირა, მუხლებზე თერმომეტრი ედო. სკამის ქვემოთ ქუსლ მომტყდარი ახალიტუფლები ეგდო, მათ გვერძე სხვადასვა წამლები მიმოეფანტა დედამისს გიშინ, ეტყობა ძირს დაყარა შემთხვევით და აღც აუღია. დედას არ გამოეცვალა, გუშინდელი კაბა ეცვა ოღონდ ახლა დაკულიყო და ძველებუირი სილამაზე დაეკარგა აკბად იმიტომ რომ ტუშიტ იყო დათხვრილი, ისევე როგორც ანას სახე.
-დე....
კესომ ზარი გაიგონა.
-კარებზე არიან დე....
ანას არ შეუფხიზლებია. მაშნ თვითონ წამოდგა,მ დადგა თუ არა ფეხზე თავბრუ დაეხვა, მუზლებმა კანკალი დაუწო, წელიც ეტკინა. ერთი ნაბიჯი გადადგა და შეუძლოთ იგრძნო თავი.
-დედა!
ანას ყურში შვილის ხმა ჩესმა და თვალები ჭყიტა.
-კესო! გოგონა ფეხზე ძლივს იდგა, ანა შეეშველა და საწოლში დააბრუნა.
-რატომ ადექი?!
-კარებზე არიან....
-ვერ გამაღვიძე?!
-ვცადე.....
ანამ კესოს დააფარა და კარები გააჭო. ლარებშ სალომე იდგა.
-მოხდა რამე?! იკითხა და სახლში შევიდა.-შენი ზარი ვნახე დღეს დილას,დაგირეკია....
-ხო...კესო მყავდა ცუდად....
-კესო?! სალომეს თვალები გაუფრთივდა.
-სადაა?!
-ჩემთან ოთახში.
სალო კესოსთან შევარდა.
-ჩემი ლამაზი, რა დაგემართალ ნათლი?
-არ ვიცი სალო...-ძლივს წამოილუღლუღა თვალდახუჭულმა კესომ. -რაღაც ვერავარ კარგად....
-სიცხლე ქონდა გუინ ღამე მაღალი და ბოდავდა....
-მგონი რთულადაა საქმე, ირაკლის დავურეკავ (სალოს ქმარი, პროფესიით ექიმი).
კარებზე კაკუნია. ანა სახლშ არ იყო, აფთიაქში წავიდა წამლების საყიდლად, მერე კი ბაზარში უნდა გაევლო. სალომე იყო კესოსთან და უვლიდა.
-მგონი კარებზეა ვიღაც....გავაღებ და მოვალ....
სალომე კარს მიუახლოვდა.
-ვინ არის?! იკითხა.
ხმა არავის ამოუღია. შეკითხვა გაიმეოორა.
ოსევ დუმილი.
საბოლოოდ იკითხა ვინ არისო.....და კარებს გაშორდა.
დააზარუნეს.
იყო პასუხი:
-მამა ვრა კესოსი.....
სალომეს მკვდირ ფერმა გადაურბინა.კარებს ივარდა და გააღო, დაინახა გოჩა იდგა სადარბაზოში.
-გამარჯობა სალომე....
-გოჩა?!
-რაიყო პირველად მნახე?!
-გოჩა!
-ხო,...
-შენ აქ რა გინდა?!
-შვილი გამიხდა ავად და მოსანახულებლად მოვედი.....
-მაგრამ....
-რა მაგრამ....სვილი მყავს ავად და არ ვნახო?!
-კი...მაგრამ....
-შემომიშვებ სახლში თუ ასე ვიდგე ?
სალომე კარს მოშირდა, გოჩა შევიდა.
-მისამართი საიდან?!
გოჩას გაეცინა.
-კესოს დამრიგებელი ვარ და ყველაფერი ვიცი, მისი ნომერი, სახლის მისამართო და ასშ.
-დამრიგებელი?!
-ხო.....რა გიკვირს?!
-ეგ როგორ?! ანუ კესო უკვე შეხვდი?! სიმართლე უთხარი?! ანამ იცი?! მ-მიაყარა კითხვები სალიმ.
-ჩუ!-თითის აწევით გააჩუმა კაცმა მოლაპარაკე.-პრველი : აქ რა დაკითხვაზე ვარ?! მეოტრე: ბავშვი იძახის.
კესო მართლაც იძახოდა.
-ნათლი...ვინ არის?!
-უპასიხებ თი ვუპასუხო?!-იკითხა გოჩამ.
სალომეს ხმა არ ამოუღია, ყუბრალოდ არ იცოდა რა ეთქვა, გაოგნებული იყო იმით, რომ გოჩა აქ ოვოდა, მაგრამ ის კიდევ უფრო მეტად უკვირდა , კესოს დამრიგებელი, რომ იყო თურმე....
გიოჩამ კარი შეაღო.
კესო ფანჯარაში იყურებოდა.
-რაო?! ვინ იყო?-იკითხა გოოგნამ იე , რომ არც გამოუხედავს კარისკენ.
-მე........-გაიგონა გოჩას ხმა და სიხარულით ანეთო თვალები, გამოიხედა და რას ხედავს, გოჩა დგას ოთახის კარებში ფუმფულა სათამაშოთი და "ბამბანერკით" ხელში....
-გოჩა!!!!!!!!!!!!! დაიყვირა კესო, გადაიძრო საბანი, წმაოხტა, მივარდა და ჩაეხუტა....
|
