კესო ავტობუსში ავიდა, ავოდა გოჩაც.
გოგონამ ადგილი დაიკავა. გოჩა გვერძე მიუჯდა.
-ტირი?!
-არა....
-აბა ეგ რა არის თვალებზე?!
გოგონას პასუხი არ გაუცია.....
ცრემლები მოიწმინდა და გვერძე მჯდომს გახედა.
-კესო.......
-დიახ.....
-აპატიე იმას, და მაპატიე მეც......
-რა გაპატიოთ?!
-არ უნდა ეთქვა გამყიდველს ის რაც თქვა, და არც მე უნდა მეთქვა, უკან მიმაქვს ჩემი სიტყვები.
-მაგრამ თქვენ განსაკუთრებული არაფერი გითქვამთ....
-და მაინც.....
გოჩა წამოდგა, მივიდა მძღოლთან და ფულოი გადაუხადა, მერე ისევ აგილს დაუბრინდა.
-ალბად ძნელია შენთვის...და ამ ტემაზეც იშვიათდ ლაპარაკობ, მაგრამ დამიჯერე თქმა ჯობია ვიდრე გულში დატივება....ჩემი გამოცდილებით გეუბნები....
-თქვენ ალბად დიდი გამოცდილება გაქვთ ცხოვრებაში, მაგრამ არამგონია ჩემი გესმოდეთ...
-ხო, შენი ნამდვილად არ მესმის კესო, ხან შენობით მომმართავ, ხან თქვენობით....და კიდევ ყველაფერზე ტირი...ხო, მე მართლაც არ მესმის შენი....თუმცა ვიცი , როოგრ გიჭრს.....
-არც თქვენ გყავდათ მამა?!
-არა...მე მამა კი მყავდა....
-აბა დედა არ გყავდათ?!
-დედაც მყავდა...
-აბა ნაშვილები იყავით>?
-არა....ვერცერთი ვერ გაარტყი....ჩემთან სულ სხვა სიტუაციაა...
-რა?!
-რა და....გოჩამ მოყლა დაიწყო.
აი ბედი არ გინდა?! მარშუტი გაჩერდა, კესო უნდა ჩასულიყო, მისი გაჩერება იყო. გოგონამ შეამჩნია. და თალი გააპარა.
-წადი...ამ საუბრის გაგრძელება მერეც შეიძლება.....ჩადი მიდი ე, და...გადახდილია...
-მადლობა გოჩა...კესო დაემშვიდობა და ჩავიდა. გოჩამ თვალი გააყოლა. ვინ იცი ს როგორ უნდოდა ჩამხტარიყო ტრანსპორტიდან ლ გაკიდებოდა, შეეჩერებინა და სიმართლე ეთქვა, მაგრამ.................
ღამე 11 სათისთვის ანა ჩმოვიდა. უცნაურად მიგეჩვენებათ , მაგრამ კესოს უკვე ეძინა.
-როგორ ოხდა ადრე , რომ დაწვა...-გაიფიქრა ანამ და შუქი ჩაუქრო ოთახში.
მერე მაცივარს მიუახლოვდა, შიოდა. გემრიელი არაფერი დახვედრია შიგნით.
-რას ჭამდა ნეტა ეს ორი დღე....თუ დადიოდა მშიერი?!
ლიფტში იყვნენ კესო,ნატალი, მარიამი და ნუნუკა.
-როგორ მოხდა სადღაც წასვლის ნება , რომ მოგცეს ნუნუკა?!-ირონიულად კითხა ნატალიმ.
-ჩემი მშობლები კარგად იცნობენ თორნიკეს მშობლებს და.....
კესოს ხელში ფულით სავსე კონვერტი ეირა.
-ესეიგი ვინ აძკევს კონვერტს?!-დაინტერესდა მარიამი.
-მე...თქვა ნატალიმ.
-მე თუ მკითხავ ჯობია კესომ მიცეს....-გამითქვა აზრი ნუნუკამ.
-გეთანხმები....-თქვა მარიმ.
-ოოო! სულ რატომ მჩაგრავთ?! წაიბუზღუნა ნატამ.
-დაჩაგვრა რა შუაშია?!-გაეცინა კესოს,-თუ გინდა შენ მიეცი!-გაუწოდა კონვერტი....
ნატის თითქოს აღება სურდა, მაგრამ იუაარა:
-არა1 არა, თავიც გააქნია,-ჯობია შენ მიცე.
ლიფტი გაჩერდა. გაიღო. გოგონები გამოვიდნენ და ვერცხლისფრად შეღებილი კარების წინ დადგნენ. მარიმ როგორც დაზარუნა. სახლიდან ხმაური და მუსიკების ხმა ისმოდა. ზზარი არავის გაუგონია.
-რას ვებიან?! ერთობიან თუ სახლს ანგრევენ?!-გაუკვირდა ნუნუკას...
-ორივე...-გაეცინა ნატალის-ერთი სული მაქვს როდი შევალ....ვეღარ ითმენდა გოოგნა.
მარიმ კიდევ მისცა ზარი. კვლავ არავის გაუღია კარები. ახლა ნატალიმ დარეკა, ისევ "იგნორი", რეკავენ, რეკავენ, ააწრიალეს მთელი ბინა, თორნიკეს კი ვერ გააგონეს. ბოლოს ნუნუკამ თქვა-ჯობია წავიდეთო, მაგრამ ვინ გაუშვა:
-ეჰე! დაიკო! ჩვენ აქ გასართიბად მოვედით და არა იმისთვის კარებთან უაზროდ, რომ ვმდგარიყავით და მერე სახლებში წავსულიავით....
ატეხეს ბრახუნი. "ჩამოიღეს კარი". როგორც იქნა მასპინძელკის ყურადღება მნიიგციეს.
გაიღო კარები:
-ვა! გოგოებო"?! მოხვდით?! -იუბილარი შეეგება.
-თორნიკე....?! ნუნუკამ ისეთი სახე მიიღო ბიმა უბრალოდ სიცილი ვერ შეიკავა....
-რა?!
-თონრიკე სახეზე ნამცხვარი გისვია....
-ვიცი....იცი რა გემრიელია?!-თორნიკეს გაეცინა.-მოდით, შემოდით, იცით რა მაგარ დროს ვატარებთ! რას დაყუდებულხართ კარებში...
გოგონები შევიდნენ, ყველამ სათითაოდ მიულოცა დაბდების რე, გადაკოცნაც უნდოდათ ,მაგრამ ისე იყო ამოთხვრილი კრემში ვერც კი მიეკარნენ.
ფულიაი კონვერტი კესომ კიბეში ჩაუდო და უტხრა არ დაკარგო დიდი თანხა დევსო.
-თქვენც მილიონი არ მოგეყტანათ რა...-გაიცუმრა ბიმა.
-უმადურო!-თავშ ჩაცხო მომღიმარე კესომ....
სასტუმრო ოთხში შევიდნენ...გოგნებს ყბა ჩნოიუვარდათ...რა ხდებიდა, ვინ ვინ იყო, ვინ სად იყო, ვინ რას აკეთებდა ვერ გაიგებდი, ყველა საჭმელებით იყო მოთხვრილი, ერთმანეთს თავზე ახტებოდნენ, ავეჯზე ხტუნაობდნენ, მაგიდახე ცეკვავდნენ, სკამებს ისროდნენ აქეთ-ითით, სვავდნენ, მღეროდნენ(უყველა სხვადასხვას), იცინოდნენ(რაზე თვითონაც არ იცოდნენ)...
-ეს რა არის?! იკითხა ხმაურში გაოგნებულმა ნუნუკამ.
-რააა?>!არ მესმის ნუნუ! ხმამაღლა თქვი-თხოვა კესომ .
-რა და ეს რაარისთქო!
-მამალი?!-არ ესმოდა გოგონას,
-მამალი კი არა ! ეს რა არის თქო!
-თამაში?|! ხო რავიცი!თამაშობენ ალბად! შენც გინდა?!
-არა გოგო! თამაში კი არა რაამბავიათქო!
კესომ თავიგააქნია, ნორმალურად მაინც ვერ გავიგონეო. მაშინ ნუნუკამ მობილური ამოიჭოდა მესიჯი მიწერა:
"უი დედა! ეს რა ამბავია...ერთი უნდ ავკითხო მშობლები სად არიან..."
ამ მესიჯზე კესოს გაეღიმა. და დაუყვირა:
-არ კითხო ეგ! არა! არ არიან სახლში ცხადია!
ნუნუკამ მარტო იმას მიხვდა(ისიც ჟესტიკულაციით)რომ არას ეუბნებოდა კესო რაღაცაზე.
ხო...მერე იქ რა მოხდა?! რა და ის რაც უნდ ამომხდაროყო. წარმოიდგინეთ ბინა მოზარდებით სავსე, სუფრა, სასმელი, თავისუფლება, არავინ არაფერს უშლით, მარტო არიან სახლში....სახლი სახლს არ გავდა, ბავშვები ბავშვებს...
კესო, ნატალი, მარი და ნუნუკაც კი ისე გამოთვრნენ სახელებიუ არ ახსოვდათ თავიანთი.
-დედა ეს რა ვქენიო -ბუტვუტებდა თვისთვის ნუნუკა.
სიმთვრალეში ნატიმ თავი ვერ გააკონტროლა, კარაოკეს სიმღერის დროს, მიკროფონით ყველას დანუცხადა იუბოლარი მიყვარს მთელი გულით და მთელი არსებითო....ამ გულწრფელ ჰანცხადებას ტაშით და ფშტვენით შეეგება ხალხი...თორნიკემ კი ტანას ყველას დასანახავად აკოცა.
-უი, უი....სულ გაუჭდა ეს თაობა-იძახპდა ნუნუკა და ასლოკინებდა.
კესოს და მარი კი პირდაღებულები უყურებდნენ ამ სცენას.
მერე აზზე ოვიდნენ და დაქალს მიუცოლეს....
"და მაინც როგორ უმართლებს ზოგს....ნატალი....ოჯახოც გყავს, მამ, პრი ძმა, დედა, ბებია-ბაბუა, ერთი დიდი ოჯახი ხართ, შეხმატკბილებული, ერთმანეთი გივართ. ფულიც იცოცხლე გაქვს, ყველაფერს გისურვებენ, რაფერს გაკლებენ....აი სიყვარულშიც გაგიმართლა, პლიუს კარგად სწავლობ.....მიხარია შენი ამბავი, რა კარგია , რომ არსებიბენ ადამინები, რომელთა თვალებში უბრალოდ ვერ დაინახავ სევდას რადგან მათ ყველაფერი აქვთ......"-ფიქრობდა კესო და ნატის ეხუტებოდა.....
