კესო-16 ნაწილი - 17 მაისში 2010

საღამო იყო. ტელევიზორთან ისხდნენ და საშინელებათ კინოს უყურებნენ, იმის მიუხედავად, რომ ამ კინოთი ,მარი სულაც არ იყო კმაყოპილი, მეტიც ისე ეშინოდა ფრჩხილებს იამდა.
რეკლამაზე ნატამ იკითხა:
-თქვენი აზრით თორნიკე დაგვპატიჟებს?!
-სად?!
-რა სად?! რა შეკითხვაა მარი! რათქმაუნდა დაბდების დღეზე!
-მემგონი არა....-თქვა მარიმ.
-აი მე კი მგონია, რომ კი...
-მეც მასე მგონია კესო...ჩემიანი ხარ, მიეხუტა ნატა გვერძე მჯდომს.
-მმე რა ჩამეხუტოთ, აბა თქვენ იცით!-გაიბუსხა მარი, რაზეც 2 საათში ბევრი იიცნეს.
ლოგინში იწვნენ.
-შუქს ვინ აქრობს"?-იკითხა ნატამ.
-მე უკვე მნავს..._ტქვა კესომ.
-აბა, მე არ ავდგები, შანსი არაა-ტქვა ნატალიმ.
ორივენ მარის გახედეს.
-მოდი ანთებული დავტოვოთ!მეც მეზარება ადგომა.
-უი1უი! მატყუარა! შენ ადგიმა კი არ გეზარება, სიბნელის გეშინია!-დაცინა ნატალიმ.
-რა სისულელეა!-იუარა მარიამმა.
-სისულელე კი არა სიმართლეა!
-არა!
-კი!
-არა!
-კი!
-არა!
-გეყოთ!-ამოუვიდა ყელში კესოს მათი კინკლაობა.-მე ჩავაქრობ ოღონდ თქვენ ნუ ბუღთავთ ტვინს...
შუქი ჩააქრო.
ჩწვა და ზურგი აქცია გოგნებს.
-არ ვილაპარაკოთ?!-იკითხა ნატალიმ.
-მეძინება გოოგნებო...-წაილუღლუღა კესომ და თვალები დახუჭა. მაშნ ნატიმ მარის გადახედა.
-ჩვენ რა ვქნათ?!
-იმის მერე რაც თქვენ ძალით მაყურებინეთ ის "სტრაშილკა" რაღა დამაძნებს მთელი ღამე.
ნატალის გაეცინა.
გააბეს ლაი-ლაი. როდის ან როგორ ჩაეძინათ თვითონაც ვერ მიხვდნენ.
დილაა.
რეკავს ტელეფონი.
კესოს გაეღვიძა. გაეჭვიზა მარიამსაც და ნატალისაც.
-რა ხდება?!-ყვე;ას ეს კითხვა გაუჩნდა. მერე კი:
-ვინ რეკავს?>!
კესომ საბანი გადაიძრო და წამოიზლანა.
-კესო! დედი! გღვიძავს?!-გაიგონა ანას ხმა.
-დეე?!
-ხო...დაგირეკე რომ გამეღვიძებინე, სკოლაში არ დაგაგვიანდეს...
-აჰა...-კესომ დაამთქნარა.-როდის ჩამოხვალ?
-ხვალ საღამოს ან ზეგ დილას....შენ ხომ ხარ კვიანად..?
-კი დე....დაი დე წავედი უნდა მოვიწესრიგო თავი...გკოცნი...
-მეც გკოცნი, ნათლიან მოკითხვა შემოგითვალა.
-ჩემგანაც გადაეცი.
კასო ლოგინთან მიღოღდა და დაეცა.
-რა ვქნათ?
-რავიი....
-ავდგეთ?!
-სხვა რა გზააა...

სკოლაში დააგვიანეს. კლაში მისულებს ფუსფუსი დახვდათ, თურმე თორნიკეს მთელი ლასი დაუპატიჟებია.
-"პრივეტ" ბავშვებო!-მიესალმა გგონებს.
-გამარჯობა თორნიკე.
-ხვალ ჩემი დაბადების რეა და მოხვალთ?
პასუხს ალბად ყველა კარგათ მიხვდით. ასეთ წვეულებას ვინ დააკლდებოდა|?! არც არავინ...ახლა გოგონებს ახაკი საფიქრალი გაუჩნდათ. რა ეჩუქებინათ ტორნიკესთვის და რა ჩეცვათ მის დაბადების დღეზე.
-ვიცი! ფული ავკრიბოთ!-წამოაყენა აზრი ნუნუკამ, როცა გოგნების საპირფარეშოში იყვნენ და ნატალის ელოდებოდნენ.
-რამდენ რამდენი?!-დაინტერესდა მარი.
-ალბად 10-15...
-ანუ...თუ შევკრიბავთ 40 ხო?-იკითხა კესომ...
-თუ 15-ს დავდებთ-...........
-მემგონი 40 ეყოფა...-თქვა მარიმ.
-ლარგი არ უხერხულია 10 ლარის დადება, საუბარში ნატალი ჩაერია.
15 გადაწყვოტეს. კესოს ეშინოდა ვაითუ დედაჩემმა გამომიგხადა არ მაქ ფულიო, და დავრჩი ისეო...მაშინ ფულის სესხება მოუწევდა ანდაც სახლში დარჩენა. ამაზე ფიქრებში მთელი დღე მოწყენილი დადიოდა.
4 საათია. კესო უცნობ სადარბაზოში შედის. მეოსამე სართულძე ადის და კარის წინ დგება. დაკაკუნებას არ ჩქაროიბს.
კარები თავისთვის იღება, უფრო სწორად გოჩა აღესბ, მის მიუხედავად, რომ კესოს არ დაუკაკუნებია და ეუბნება:
-დაგინახე სადარბაზოში, რომ შემოხვედი....შემოდი...
კესოც შედის. უხერხულად გრძნობს თავს, მოირცხვობს. გოჩა სასტუმრო ოთახისკენ მიუზრვება.
-დაჯექი და თავი ისე იგრძენი, როგორც საკუთარ სახლში...ეს გოჩას თავაზიანობისთვის არ უტქვამს...უბრალკოდ სიმართლე თქვა, გოჩას სახლი კესოს სახლიცა...ეს მამა-შვილურო ერთერთი კანონია.
-ამოიწე წიგნი და რვეული.
კესო თხოვნას დაემორჩილა.
-საკლასო წამოიღე თუ სავარჯიშო?!
-ორივე...
-ალიან კარგი, მოდი შენ რიცხვი დააწერე სანამ მე საკლასო რვეულს გადავხედავ.
კესო იღებს კალამს და წერს, წერს ნელა, ასე ნელა ცხოვრებაში არ უწერია. გოჩა თვაკს არ აშორებს შვილს, ღმერთო როგორ უნდა ჩაეხუტოს და სიმართლე უთხრას, ბოოს და ბოილოს სანამდე უნდ ამალოს.....
- სშინაო დავალებად რა გაქვს?!
კესომ წიგნი გადაშალა და ანახა.
-დამოუკიდებლად გაკეთებას შეძლებ?!
-კი....საკმაოდ არადამაჯერებლად თქვა გოგონამ.
-მემგონი ჯობია ჯერ აგიხსნა....
1 საათის ემდეგ:
-გოჩა ვერ დაიჯერებ, მარამ ასე კარგად არასდროს გამიგია მათემატიკაში რომელიმე საკითხი....-გახარებული კესო ადგილს ვერ პოულობდა. -დღეს ჩამოვა თუ არა დედაჩემი ამას ვახარებ...
-დედაშენი წასულია სადმე?!
-ხო ორი დღით სიღნაღში ნათლიაჩემთან ერთად....
-საქმეზე?!
-არამგონია...ნათლიას წაყვა....ისე უბრალოდ....მეც დამასვენა და თვითონაც დაისვენა ალბად....
გოჩამ კარი გააღო, კესო გავიდა, თვითონაც მიყვა.
-გაგაცილებ.
-არარიშ საჭირო...
-ნუ გერიდება ასეთების, პირიქით უნდა დამავალდებულო როგორჩ მაკომ იცის ხოლმე -გაეცინა მას.
გაეცინა გოოგნასაც.
კიბეებზე ჩადიოდნენ.
-ესეგი, ყოველ დღე სკოლის ერე გაწყობს?!-დაიწყო გოჩამ.
-ყოველდღეე?!
-ხო...
-დღე გამოშვებით მაინც იყოს.....
-კარგი დღეგამოშვებით...რომელ საათზე?!
-სკოლის მერეო როგორც თქვით....
-შევთანხმდით?!
კესომ თვი დაუქნია.
-აქით!-ხელით ანიშნა გოჩამ.
-მაგრამ გაჩერება იქითააა....
-მოიცა....
მაღაზიაში შევიდნენ. გოჩამ სიგარეტი მოითხოვა და გაუიდველსაც წაელაპარაკა, ეტყობოდა იცნობდა....
-ეს ლამაზი გოგონა ვინ არის?!
გოჩამ პირი გაეღო რომ რაღაც ეთქვა მაგრამ გამყიდველმავე დაასწრო:
-შვილია შენი? უი...ხო იცი გგააავს!
კესო სულ დაიბნა, არა-ო არც კი უთქვამს ისე გაბრუნდა და გავიდა მაღაზიიდან.
-ციური დეიდა რატომ აწყენინეთ.....
გოჩა გაეკიდა.
-გეწყინა?!
გოგონას პასუხი არ გაუცია.
-გეწყინათქო?!
-არა...რა უნდა მწყენოდა......უბრალოდ.....უბრალოდ....
-უბრალოდ, რა?!
-არასდროს უთქვიათ ჩემთვის ასეთი რაღაცა, არ ვარ მიჩვეული....
-რაიყო მამაშენს არ გამსგავსებენ ხოლმე?!
კესოს თვალები აუცრემლიანდა, გოჩამ ინანა რომ ეს კითხა, პასუხი ხომ ისედაც იცოდა...
-არა...გოჩა, მე მამა არ მყავს....წაიჩურჩულა ანამ და გაჩერებისკენ გაიქცა.
გოჩას უნდოდა დადევნებოდა, მოებრუნებინა, ჩახუტებოდა და სიმართლე ეთქვა, საკუთარ თვს ვერ პატიპბდა იმას,რ ომ ამდენი ხანი უმამობისთვის გაიმეტა შვილი, ალბად რამდენი უტირია საბრალოს, რამდნეი უფიქრია მასზე, როგორ ენატრებოდა და ენატრება მთელი ცხოვრებაა...როგორ წირდება მისი სითბო, ალერსი, მზრუნველობა. ალბად კესოს ოცნება იყო მამასთან გატარებული დღეები, მასთნ საუბარი, პატარაობისას თმაში, როგორ სჭირდებოდა მისი დაცვა, გვერდში მდგომი მამის ყოლა...მაგრამ ბედმა ყველა ისე დაატრიალა, რომ ცალკე მამა და ცალკე შვილი, აქეთ-იქით გარიყა.... და მაინც ვისი ბრალი იყო კესოს ნაღვლიანი თალები და სევდიანი მზერა, მისი ცრემლები და სითბოს უკმარისობა, ცარიელი გული დასული...ვისთის დაებრალებინა გოას საკუთარი უბედუურება და ტკივილი...ერთი იყო ასეთი....ანა, აი ვისი ბრალი იყო ყველაფერი (ასე ფიქრტობდა გოჩა...)....
მამა, როგორ უნდოდა კესოს მამა ყოლოდა, ცხოვრებაში ერთხელ , სუ-სუ ერთი წუთით მაინც დაენახა, თვალი მაინც შეევლო მისთვის რადგან ის მიანც ცოდნოდა როგორი იყო მამამისი....