უცნაური დასანახი იყო მასწავლებელს ჩახუტებული მომტირალი მოსწავლე. თითქმის ყველა მათ უყურებდა.
-ვსო კესო...დაამთავრე ქვითინი...
კესო სლუკუნებდა.
-ყველა ჩვენ გვიყურებს...ასეც არ შიძლება, უნდა მოთოკო შენი ემოციები.
-და რომ ვერ ვთოკავ...
-მაგაშიც გინდა გაკვეთილები?!
კესოს გაეცინა.
-კი....
-ახლა გაიქეცი, გაკვეთილების მერე დაგელაპარაკები.
ფისკულტურაზე:
-რაო გოჩამ?-იკითხა ნატალიმ ცნობისმოყვარეობით.
-რავი...ისეთი არაფერი...შემომთავაზა თუ გინდა მათემატიკაში დაგეხმარებიო...უფასოდ რათქმაუნდა...
-და შენ რა უპასუხე....?-დაინტერესდა მარიამი.
-რას ვუპასუხებდი?! რათქმაუნდა დავთანხმდი....არ მაწყენს წამეცადინება და დახმარება....
-ამაზე დედაშენი რას იტყვის...
-რავიცი, რა უნდა თქვას?!
-წინააღმდეგი რომ იყოს?!-გამოთქვა აზრი ნატიმ.
-არამგონია....მემგონი პირიქით...ჩაფიქრდა კესო.
ფიზიკა.
ნატას წერილს უგდებს კესო.
"დედაჩემი წასულია ორი დღით, წამოდით ჩემთან ორივე და დარჩით :* "
-რა ვქნათ? ეკითხება ნატალი მარიამს.
-არამგონია დედამ გამიშვას, მაგრამ ვკითხავ...გაიგე ერთი ნუნუკა თუ მოდის...
-წინასწარ გეუბნები არ წამოვა...ხო იცი დედამისი არსად უშვებს, და თუ სასწაული მოხდა და გამოუშვა, მამამისს ვერანაერად დავარწმუნებთ.-თქვა ნატამ.
-ხო, თან დაიწყებს ის თვისთვის ლექსების წერას და წავა თავის განზომილებაში...
დასვენება.
-რა გადაწყვიტეთ?!-იკითხა კესომ.
-სადარის დედაშენი?!-იკითხა ნატამ.
-ნათლიაჩემს წაყვა სიღნაღში.
-მე დედას დავურეკავ და ვკოთხავ....-თქვა ეს მარიმ და მობილური ამოიღო.
-ჭკვიანურია მეც იიგვეს ვიზავ....-ნატამ ნომერი აკრიფა. და ორივემ ერთდ დაიწყო დედის დარწმუნება.
ბოლოს და ბოლოს დაითანხმეს.
დამთავრდა გაკვეთილები.
-წამო.
-მოიცა!
-რაიყო?!
-გოჩა მასწმა მითხრა დამელოდე გაკვეთილების მერეო.
გოგონები სლოკის წინ ისხდნენ.
-აი გოჩაც!
გოჩა 8/3-ის ძველ დამრიგებელთნ ერთდ გამოვიდა სკოლის შემობიდან. მერე დაემშვიდობა და გოგონებუსკენ წამოვიდა.
-აბა...მოგტაცოთ დაქალი?!-იკითხა ღიმილით.
-შეგიძლიათ....ნებას გაძლევთ, მაგრამ დიდი ხნით არა...-გაეცინა მარის.
გოჩ და კესო მოშორებით დადგნენ.
-დღეს შეგიძლია მოსვლა ოთხზე?!
-კი მეუხერხულება უარის თქმა მაგრამ არ გამოვა...
-ხვალ?!
-ოთხზე?!
-ხო.
-ხვალ ოთხზე იყოს.
-სად?!
-ჩემთანს, სახლში.
-მიამართი?!
-ხვალ ხომ მოდიხარ სკოლაში?!
-დიახ....-თავი დაუქნია კესომ თანხმობის ნიშნად.
-ხოდა ხვალ გეტყვი....
-ახლა დას მიდიხართ?!
-სალხში სამივენი ჩემთან...
-ხომ არ წაგიყვანოთ?!
-არა, არაა საჭირო...მადლობა...
-არაფრის....
-ნახვამდის...დაემშვიდობა კესო.
-კარგად....
"ეჰ...მომესწრო შვილი, სახლში მარტო დადის უკვე..."-გაეღიმა გოჩას.
-კესო!-წამოიძახა თავისდაუნებურად.
გოგოებმა გამოხედეს, კესომაც.
ტუჩებმა თავისით თქვეს სათქმელი:
-რამდნეი ხანია მარტო დადიხარ?!
-ა?!-გაუკვირდა კესოს.-რავიცი...მეექვსე მეშვიდე კლასიდან...
დაელოდა გოჩა რაეს თუ ეტყოდა, როცს მიხვდა არაფრის თქმას აფირებდა მობრუნდა.
-რა უცნაური კაცია გოჩა...-წაილაპარაკა მარიმ.
-მეც მასე ვპიქრობ...დაეთანხმა ნატალი.
-და კიდევ ყურადღებიანი.-თვა კესომ.
"მეშვიდეში დაუწყია დამოუკიდებლად სიარული აქეთ-იქით! ნეტა მე ანას რა ვუთხარი...რამდნეი გიჟი დადის თბილისში და ამას მარტო უშვებს...თუმცა ალბად დამოუკიდებლობას უნდა შეაჩვიოს...მაგრამ მაინც!!!!!"
-კესო!
-ა!?! -გაუკვირდა სამივეს.
-ისევ გიძახის....
კესო განცვიფრებული შემოტრიალდა.
-გოგოებს კითხე ხომ არ უნდა მანქანით მიგიყვანთ...
-გოგოებო?!
მარიმ და ნატალიმ ერთმანეთს გადახედეს.
-რატომაც არა!-თქვა ნატალიმ.
-ხო, მეც ძალინა მაინტერესებს გოჩს "პიპია".
გოგონები მასწავლებლისკენ წავიდნენ. მხოლოდ კესო იდგა გაშეშებული.
ვერ ხვდებოდა , რატომ აკეთებდა ამას გოჩა. რატომ იყო ასეთი ყურადღებიანი, მძრუნველი და თავაზიანი....
-გოჩა მას რომელია თქვენი მანქანა?!
-აი ის ჯიპი! შავი...მიუთითა ახლოს მდგარ მანქანაზე.
ნატალი კესოს მოუტრიალდა.
-შენ რაღს უდგგახარ მანდ! მოდი!
კესომ გადადგა ერთი ნაბიჯი, მაგრამ მერე ისევ გაჩერდა.
-გამოდგი ფეხი!-მანქანიდან უყვოროდა მარიამი.
"ვერაფერს ვხვდები....ასე რატომ იგცევა..."
კესომ დიანახა გოჩს მანქანას ლიზი და მაკო მიუახლოვდნენ(კესოს კლასელები).
დაინახა რაღახას ელაპარაკებოდნენ. მერე ისინიც ჩაჯდნენ მანქანაში. მხოლოდ კესოს ადგილიღა დარჩა.
-მივიდე?! თუ ფეხით ჯობია წასვალა...ყოყმანობდა ვერაფრით გადაეწყვიტა....
-კესო?! მოიდიხარ?! გაიგონა გოჩს ხმა, რომეიც უკვე საჭესთან იჯდა.
-დიახ....
მანქამაში.
-ოცით თორნიკეს ააქვს დაბადების დღე ზეგ...-დაიწყო მაკომ.
-მართლა?!-დაინტერსდა ნატალი. (რომელიც თორნიკეზე იყო შეყვარებული).
-საიდან იცით?!
(ნატალის ეს კითხვა იმიტომ გაუჩნდა, არასდროს ყოფილა თოკოს დაბადებოსრეზე, და თან ახალი გამდმოსულიც იყო-1 წლის).
-ეგ ვინ არ იცის, თან დღეს ელაპარაკებოდა ბიჭებს.-"პოლემიკაში" ლიზი ჩაერია.
-იხდის?!-იკითხა მარიამმა.
-რათქმაუნდა....
-ვის პატიჟებს?-იკითხა კესო, რომელიც წინ-გოპჩას გვერდით იჯდა.
-მემგონი მე უნდა დამპატიჟოს-თქვა მაკომ.-ხომ იცით ყველასთვის ცნობილი ფაქტია, რომ თორნიკეს მოვწონვარ....
-აბა რა! -გაიკეკლუცა ლიზიმ.
მარიმ მრავლისთმქელად გადახედა ნატალის.
-რა სისულელეა-წაილაპარაკა თვისთვის კესომ.
-გოჩა მას, აი აქ გაგვიოჩერეთ მე და ლიზის! მოითხოვა მაკომ.
გოჩამაც გააჩერა, გოგონები ჩავიდნენ.
-აბა ჩკვიანად!-უთხრა ეს და გზა გააგრძელა.
-ახლა საით?!კითხა გოგონებს.
მისმართი უთხრეს.
-ესეიგი მარკვნივ...თავის თვს უთხრა გოჩამ.
ყველა გაჩუმდა.
გოჩამ რადიოს ჩართო.
მთელი გზა გასუსულები ისხდნენ, ხმა არავის ამოუღია.
მანქანა გაჩერდა სადარაზპოს წინ.
ბავშვები ჩავიდნენ.
მადლობა სამივემ ერთად, ერთხმად მოიხადა, რამაც გოჩას სახეზე ღიმილი აათამაშა.
-აბა კარგად...დაემშვიდობა და წავიდა.
წავიდა საკმაოდ ჩქარა.
-რა გიჟივით დაყავს მანქანა...-თქვა ნატალიმ.
-ჩვენ რომ ვეჯექით კი დაყავდა ნორმალურად....(მარი)
-დააჯარიმებენ მაგას, ისე ვატყობ....გაეცინა კესოს.
სამივენი სადარბაზოში შევიდნენ.
|
