კესო-12 ნაწილი - 14 მაისში 2010

"ალბად არასდროს გიგრძვნიათ რაღაც ისეთი , რაც მე ვიგრძემნი მისადმი იმწამსვე როოგრც კი დამადო ხელი, და იკითხა ჩემზე....
შემდეგ დამიცვა....ისე მიცავდა, ისე გამოდებით, "კბილებით", დირექტორი ისე დაარწმუნა რომ არ დავესაჯე და არც დედის დაბარება იყო საჭირო, ისე დამაკვალიანა და ისე მოაგვარა საქმე მანანა ვერაფერს მიხვდა. უბრალოდ განცვიფრებული შესცქეროდა მას და არ იცოდა რა ეთქვა, უბრალოდ გაოცებული ვიყავი მისი იურიდიული ნიჭით, ჩემს უფლებებს,რ ოგორ იცავდა და ხაზგასმით ამტკიცებდა იმას , რომ ასეთი რაღც (ძილი გაკვეთილზე-რა სასაცილო თემაა და აშკარად მტყუანი ვიყავი მე) ნებისმიერს შეიძლება დაემართოს, მასწავლებელი იქნება ეს თუ მოსწავლე...ნამდვილად არაჩვეულებრივი ადვოკალია, მიკვირს რა უნდა აქ, სკოლაში, გაკვეთილებზე, მოზარდებთნ, როცა ამხელა დიაპაზონი გააჩნია...მოკლედ...იმის მიუხედავდ,რ ომ მტყუანი ვიყავი და მშბლის დაბარებას თუ არა ერთ გვარიან საყვედურს მაიც ვიმსახურებდი, ჩემმა "გმირმა" (ხო ასე ვეძხი ა, შემთხვევის მერე) მაინც გადამარჩინა, და "მშრალზე" სრულიად "მშრალი" გამიყვანა...საოცარია მაგრამ იმის მაგივრად, რომ დირექტორს გაეჩუმებინა და ეთქვა ამ საქმეში ნუ ერევიო ბოლომდე მოუსმინა და რაღც-რაღცეებში დაეთანხმა კიდეც, მგონი მანანამ თვი უხერხულადაც კი იგრძნო. საბოლოოდ ეს საქმე უჩვეულოდ დამთავრდა, დირექტორმა თვზე ხელი გადამისვა (პირდაპირი მნიშვნელობით) და მითხრა, რომ ასეთუ რაღც არ უნდა განმეორებულიყო, თორემ გოჩაც კი ვერ მიშველიდა ვერც მე და ვერც ჩემს გაფუჭებულ საქმეს (ანუ დედიკოს დაბარება არ აცდებოდა).....
გოჩა ქვიებია...ვერასდროს წარმოვიდგენდი რომ გოჩ ერეოდა, გრამიტონის წარმოდგენაც კი შემეძლო, მაგრამ გოჩსი არა... "
გოჩა, მანანა და კესო დერეფანს ერთად მიუყვებოდნენ.
ცოტა ხნის წინ დირექტორმა აცნობა მათ(კესოს და მანანას)რომ გოჩა კესოს კლასის, 8/3-ეს ახალი დამრიგებელი იყო.
"ნამდვილად დიდი პატივია ჩემთვის, რომ ისეთი ადამინი, როგორიც გოჩაა ჩემი დამრიგებელი იქნება."-თვითონაც არ იცოდა კესომ რატომ მაგრამ დანახვისთანავე საოცარი პატივისგრძნობა გაუჩნდა გოჩსადმი. სულაც არ უცნბდა მას, მაგრამ დარწმუნებული იყო კარგი ადამინი ბრძანდებოდა, მაგრამ ვერ ხვდებოდა ამაზე რა მიუთითებდა..ალბად მისი სითფოთი აღსავსე თვალები....(ხშრად გააფარებდა ხოლმე კესო მისი თალებისკენ მზერას.)
კლასს მიუახლოვდნენ.
მანანმ თავისი ნივთები გამოიტანა და კლასი დატოვა.
გოჩ კლასის კარებთნ გაჩერდა. კასო მის გვერძე.
-ბატონო გოჩა...-დაიწყო ენის ბორძიკით კესომ.
-გისმენ კესო...
-როგორ მოგმართოთ?!
გოჩს გაეღიმა.
"ღმერთო ღიმილიც კი რა ლამაზი და რა კარგი აქვს, რა თბილი და ბუნებრივი..."-ფიქრობდა გოგონა და ვერაფრით აეხსნა გოჩს ღიმილით გამოწვეული აფორიაქება.
-როგორ?!
-დიახ....
"სულ დედამისის ხმა აქვს..."-ფიქრობდა გოჩა.
-და თქვენ მასწავლებლებს როგორ მიმართვთ?
-მასწ-ით.
-ანუ რამე როცა დაგჭირდება "მასწ", "მას"-ო ნდა დამიძხო?!-გაეცინა მას.
-ხო...უფრო სწორად, დიახ...
-საშინელებააა....-თქვა ეს და ისეთი სახე მიიღო, ისე დაიმანჭა კესომ ძლივს შეიკავა თავი, რომ არ გაცინებოდა.
-და მაშინ, როგორ მოგმართოთ?
-გოჩა დამიძახე...უბრალოდ გოჩა.... "თუმცა არც მამიკოს წინააღმდეგი ვარ"-გაიფიქრა გულში.
-კარგით გოჩა მასწ ასე იყოს...-მერე შეამჩნია :მასწ" რომ გარია წინადადებაში, შერცხვა, უი-ო და კლასში შეაბიჯა.
"მამას დახატულო, რა კარგი მყავხარ..."-გოჩა სიამაყით ივსებოდა.
ზარი დაირეკა.
გოჩამ კლასს საკუთრი თვი თითონ წარუდგინა. და თითქმის ყველას გული მოინადირა, რაშინ მდედრობითი სქესის 100% და მამრობითის 40% შედის, ანუ არამათემატიკური ენით, ყველა გოგოს გული მოიგო, მაგრამ ყველა ბიჭს როდი "დაევასა".
გოჩა მათი დამრიგებელი იყო, მაგრამ არაფერს ასწავლიდა. სამაგიროდ პარალელ კლასებში მათემატიკის მასწავლებელი იყო.
-გაგვიმართლებდა ეს რომ ყოფილიყო ჩვენი მათემატიკის მასწავლებელი.-გადაჩურჩულა კესოს მარიმ. (მისი საუკეთსო დაქალი, რომელთანაც იჯდა გეოგრაფიაზე და ინგლისურზე, დანარჩენ გაკვეთილებზე ნუნუკასთნ უზდებოდა ჯდომა).
-მეც მასე ვფიქრობ.....

ანა სახლში ძალიან დაღლილი დაბრუნდა.
-გამარჯობა დედა...-მიაესალმა კესო თბილად.
-გაგიმარჯოს....
-დაღლილი მეჩვენები...
-ხო..დღეს რთული დღე მქონდა...
ანა სამზარეულოს მაგიდას მიუჯდა.
-გამიკეთებ ყავას?!
-ახლავე...
კასო წამოფრინდა და სასწრაფოდ დაადგა წყალი.
-შენ რას შვები...
-რავიცი...არაფერს...
-დღეს რა მოხდა სკოლაში...
-რავიცი, განსაკუთრებული არაფერი....
კესომ პინჯანში ჩაუძახა ყავა და სამი კოვზი შაქარი.
-თუმცა....არის ერთი სიახლე...
-ხო. გისმენ, მითხარი....
-ახალი დამრიგებელი გვყავს....
-ძველმა უარი თქვა თქვენზე?! სკოლიდან წავიდა?! რა მოუვიდა?! ავად ხომ არ გახდა?! -მიაყარა კითხვები ანამ.
-დედა! მოიცა, მომისმინე ჯერ ბოლომდე...ცუდად არ გამხდარა ციური მასწი, უბრალოდ შეცვალეს გოჩათი...
ანას ყურში მოხვდა სახელი გოჩა და ეკალივით დაესო გულზე.
-რათქვი?!
-რა ვთქვი?!
-მერავიცი, თქვი რაღცა და გაიმეორე რა თქვი....
კესო დაფიქრდა რა ვთქვი ასეთიო...
-დედა, რა ვთქვი?!
-აბა მე რავიცი! გაიმეპრე და გაიგონებ რაც თქვი.
კესოს სულ გადაავიწყდა რაზე ლაპარაკობდა.
-მოიცა, ჩემს ახალ დამრიგებელზე ვლაპარაკობდი ხო?!
-ხო...
-მერე ამაში განსაკუთრებული რააა?!
-რა ქვია?!
-გოჩა....
"გოჩა....ღმერთო...დაბრუნდა?! "-მერე თავი გააქნია, რათა ეს ფიქრიო მოეშრებინა. "ბოლოს და ბოლოს რამდენი გოჩ არსებს საქართელოში, ღ მჩირს, რისი მეშინია?! ერთადერთია თუ რა...არა პანიკას აზრი არააქვს..." თავს იწყნარებდა , მაგრამ მაინც ჩეძია:
-რა გვარია?!
კესო დაფიქრდა. თან ყავა მიაწოდა დედას.
-არ ვიცი...არ უთქვია....
-მოდი გამიგე რა....
-და რაში გაინტერესებს...
-ისე..რაიყო, არ შეიძლება შვილის ახლაი მასწავლებლით დავინტერესდე?!
-კი, როგორ არა,.....
-იმეცადინე?!
-რუსული დამრჩა...
-წადი ისწავლე....
-მივდივარ....
კესო ოთხში შევიდა და რუსულის წიგნი ამოიღო. წინ დაიდო მაგრამ არ გადაიშლია. წიგნს უყურებდა და სულკ სხვა რაღხაზე ფიქრობდა. "რატომ დააბნია დედა სახელმა გოჩამ, ასე რატომ აანერვიულა, რატომ ჩეძია?!...რაღცაშა საქმე, და არზრზე არავარ რაში....იქნებ ვინმეს ისეთშ იცნობს ამ სახელით, ვისი დანახვაც კი არ უნდა, იმაზე ლაპარაი არაა რომ მის ერთდერთ ქალიშვილს ასწავლიდეს, მეტის მისი დამრიგებელი იყოს..."
რუსულის წიგნი გადაშალა და სწავლა ცადა, მაგრამ უშედეგოდ. ყოვეი ცდა კრახით სრულდებოდა, გონებას ვერ იკრეფდა სულ გოჩაზე ფირქობდა, კიდევ დედაზე და მათემატიკის საკონტროლოზე, რომელიც ღმეთმა იცის, როგორ დაწერა.....
და მაინც გოჩა....
კესოს გული ურძნობდა რაღც მოხდებოდა, მაგრამ არ იცოდა რა...