♥♥♥♥♥♥
 
მთავარი » 2010 » მაისი » 14 » "გზა პარიზისკენ"-3
4:01 PM
"გზა პარიზისკენ"-3

რვას ათი ეუთი აკლდა, როცა მატარებელში ავიდნენ და კუპე დაიკავეს. ანა უმალ ფანჯარასთან დაჯდა, ვლადი მის გვერდით მოკალათდა და გაზეთის კითხვა დაიწყო, დიმიტრი კი ვერადა ვერ ისვენებდა, ხან კუპის წინ დასეირნობდა, ხან მატარებლის ვაგონებში. ბოლოს ანას პირდაპირ დაჯდა და ფანჯარაში დაიყო ყურება, აკვირდებოდა თოვლით დაფარულმიდამოს. ანა თვის კულონს ხელში ათამაშემბდა.
-გეყოფა! პატარა ბავშვივით ნუ იქცევი, გირსეულად დაიჭირე თავი, ისე, როგორც რუსეთის პრინცესას შეეფერება.-უსაყვედურა დიმიტრიმ, რომელიც თვალს ადევნებდა გოგონას ყოველ მოძრაობას და გცევას.
-რაა?! მე ვიგცევი ბავშვივით?! მე კი არა, შენ უფრო! ცქმუტავ, ერთ ადგილას ვერ ჩერდები, შენი მოსვენება არაა!
ორივე გაჩუმდა. ვლადმა სათალის ზევიდან გადმოხედა მათ, გაეღიმა მერე კი კითხვა განაგრძო.
-მოგენატრება პეტერბურგი?!-ანამ დაარღვია სიჩუმე.
-არა! სულაც არა...-უპასუხა ბიჭმა.
-მაგრამ პეტერბურგი ხომ შენი მშობლიური ქალაქია...იქ სადაც დაიბადე, გაიზარდე, იქ არის შენი სახლი....
-ანა, ჩემო ანა , შენ რაღაც ვერ გაიგე სწორად...პეტერბურგი არის ადგილი სადაც ოდესღც ვხცოვრობდი და მასთან თითქმის არაფერი მაკავშირებს....
-უცნაური ადამინი ხარ დიმიტრი....-თითქოს თვისთვის აღნიშნა ანამ.
ვლადი კითხვას მორჩა, გაზეთი გვერძე გადადო დიმას ვიზა გამოართვა, საკუთარიც აიღო და კუპე დატოვა.
-სად წავიდა?!
-ვიზები უნდა შეამოწმოს კონდუქტორმა, მის აქ მოსვლას ჯობს ვლადი მივიდეს მასთნ, რადგან თუ აქ მოვა შენ დახვდები ვიზის გარეშე, ფულად ჯარიმას დააწესებს, არადა ჩვენთვის ყოველი კაპიკი ძვირფასია. ან უარესი გისოსებს მიღმა.
ვლადიმერი ორ წუთში დაბრუნდა.
-დიმიტრი, პრობლემა გვაქვს....
-რაშია საქმმე?!
-ჩვენი ვიზები კანონის მიხედვით არ არის გაფორმებული და შეიძლება განყოფილებაში წასვა მოგვიხდეს...ახლა თუ არ მივუტან ვიზებს თვითონ გვესტუმრება და უვიზო ანას ნახავს,ჩვენ ვიზებს კი უკანონოდ გაფორმბულს...რა ვნათ?! პრობლემას ვერანაერად ვიცილებთ თავიდან....
-მოიცა...მოიცა...ყოველითვის არსებიბს გამოსავალი-ბიჭი დაფიქრდა. ბოლოს მოვიფიქრეო წამოიყვირა.
-საბარგულში წავიდეთ! წამოხტა და ქურთუკი ჩიცვა.-დროზე ვლად! დაიჭრე ანას ჩანთა. მე ჩვენებს წამოვიღებ!
ანა თვლემდა თუმცა ხმაურზე შეიფხიზლა.
-რა ხდება?!
-ადექი და ჩიცვი!
-რატომ?
-რატომ და მიტომ! ბევრ სულელურ შეკითხვას ნუ იძლევი.-თქვა დიმიტრიმ და კუპიდან გავიდა. უკან ანა დაედევნა ბუზღუნით. ბარგისთვის განკუთვნილ ოათხში შევიდნენ. აქ ბნელოდა, ციოდა და ისედაც მცირე ზომის ოთხი ბარგით იყო გატენილი.
-აქ რატომ შემოვედით?
-არ გვინდა , რომ უბრალო ხალხის ყბედობით შეგაწუხოთ თქვენო აღმატებულებავ.-ირონიულად გასცა პასუხი დიმიტრიმ.
-და ეს "უბრალო ხალხი" კონდუქტორი, შენ და ვლადი ხართ?!
-არა....უფრო სწორად, კი....
-მე ხომ ისედაც სულ ვისმენ შენ ყბედობას, და გინდ აქ მომისმენია გინდ იქ...-თან კუფეში უფრო კომფორტულად ვგრძნობდი თავს.
-შენ წარმოიდგინე მნიშვნელობა აქვს....
-და ხომ არ ამიხსნიდი რა?!
-რა და, ის , რომ აქ მხოლოდ ჩემს ყბედობას ისმენ იქ კი, კონდუქტორისაც უნდა მოგესმინა.
ანა ოთხში ნდებარე ერთერთ ყუთზე ჩამოჯდა. კიბიდან ძველი ხელთთმანები ამოიღო და გაიკეთა. ვლადმა ქუდიც კი დაიხურა, რათ გამთბარიყო და იქვე დაჯდა.
-რაიყო ციმბირში მივდივართ?!-გაიცინა დიმიტრიმ, რომელიც კარებზე იყო მიყუდებული.
-ახლა კარები რომ გააღონ ძრს დაეცემი იცი?!
-კი, და ისიც ვიცი, რომ არ გააღებენ...
-რომ გააღონ?!
-არ გააღებენ!
-გააღებენ!
არა და მორჩა კამათი!
ჩვეულებრივი სიტუაცია. ორივე გაჩუმდა.
მატარებელმა სიჩქარეს უკლო. გაისმა კონდუქტორის ხმა:
"ახლახანს შეგვატყობინეს, რომ მთავარი ხიდი ჩაინგრა და აღდგენა არ მოხდება დაახლოებვით ერთი კვირა.აქ გაჩერება მოგვიწევს. ყველანი გამოდით კფეებიდან და საბარგულთან დაელოდეთ გამცილებელს, რომელიც ბარგს მოგაწვდით".
-წასულია ჩვენი საქმე!-ამოიოხრა ვლადმა და თავი ჩაქინდრა.
-არაფერიც! თქვა ბიჭმა და საბარგულის ფანჯარას მიუახლოვდა.
-ფანჯრიდან გადავხტებით და გავიგცევით.
-რააა?! შეშფოთდა ვლადი.
-და ცოტა სწრაფად, თუ არ ფინდათ , რომ გამოგვიჭირონ....
-მაგრამ...ანა დიმიტრის მიუახლოვდა და ისე ჩჩრჩულა ვლადს რომ არ შეემჩნია.-ვლადი ვერ შეძლებს ამას, და ეს შენც კარგად იცი....
-გადასარევადაც შეძლებს, აი ნახავ თუ არა!
-მაგრამ, ფანჯარა ძალიან პატარაა იმისთვის რომ გაეტიოს, ის კი არა მე თუ გავძვრები მადლობა უნდა ვთქვა.
-მოუწევს გაეტიოს...]
-მაგრამ....დიმიტრიმ ანა თითის აწევით გააჩუმა:
-დრო აღარ იცდის...ან ახლა, ან არასდროს...
დერეფანში ხალხის ფეხების ხმა გაისმა, ჩოჩქოლებდნენ, ყველა ერთდ ლაპარაკობდამ გამოთქვამდნენ საკუთარ აზრს, წუუწნებდნენ. ვლადი წამოდგა, ქურთუკი გაისწორა(არადა საჭიროებას არ წარმოადგენდა) და ფანჯარას მიუახლოვდა.
-მხოლოდ თქვენს შემდეგ...-თქვა დიმიტრიმ.
-დამეხმარეთ!
-კარგი....
ვლადი ფანჯარაშ გაძრომას ცდილობდა, მაგრამ არ გამოუვიდა, რადგან ფანჯარა მეტად პატარა გამოდგა. ანა და დიმიტრი ვლადს აწვებოდნენ, თუმცა უშედეგოდ. ახლა ახალი პრობლემა გაჩნდა, ვლადიმერი ფანჯარაში "გაეკვეხა" ვერც წინ მიდიოდა ვერც ბრუნდებოდა. მატარებელი გაჩერდა. გამცილებელი კარებს მიუახლოვდა და ხალხის დაწყნარებას შეუდგა.
-ვლად ეცადე გაძვრე! -უყვიროდა დიმიტრი.
-ვცდილობ1 ვცდილობ!
ანა შორს გაიწია.
-მოშორდი ვლადს დიმიტრი! დაიყვირა და გამოექანა, დაეჯახა და ვლადი ფანჯრიდან გადააგდო, პანჯარა დაზიანდა.
-ვაუ! ანა! ყოჩღ!
-ქება მერე იყოს, ახლა კი ჩემი ჯერია!-ანაც გადახტა.
აი დიმიტრის ჯერია....
...გაიღო საბარგულის კარი. გამცილებელი ოთახში შევიდა და დიმიტრი უმალ შენიშნა, რომელიც ფანჯრიდან გადახტომას ლამობდა.
-შეჩერდით ბატონო!-დაუყვირა და მისკნ გაიწია დასაჭერად. დიმი-
ტრი ადგილს მოსეყდა და ერთმანეთზე დადებულ ყუთებზე ახტა.
-ყმაწვილო დაჭერობანას მეთამაშები?!
-დიახ, და ცხნობისთვის თქვენ იჭერთ...-თქვა და უფრო ზევით ავიდა.
ანა და ვლადიამ ყველაფერს ხედავდნენ და უძლურნი იყვნენ. ანამ კვლავ მატარებელში ასვლა დაიზრახა და საბარგულის ფანჯარას მიუახლოვდა, ვლადი ჩანაფიქრს მიუხვდა და შეაჩერა.
-არა ვლად! გამიშვით!დიმიტრის უნდა დავეხმარო! დიმიტრის! დიმიტრის! გამიშვითით! ანა ყვიროდა, ყვირილმა გამცილებელის ყურადღება მიიგცია და წუთით დიმიტრის გაქცევის საშუალება მიეცა. ბიჭი უმად ჩმოხტა ყუთიდან და ბრბოს შეერია. გამცილებელი ნახტომის ხმამ გამოაფხიზლა და გაგცეულს დაედევნა.
-დაიჭირეთ ეგ არამზადა!
ყვიროდა და შველას ითხოვდა. დიმიტრი მატარებელის ვაგონიდან გადახტა და გაიქცა.
-ხროზე! დროზე დიმ! მხნევებდა ანა.
ბიჭს გულში გაეღიმა.თუმცა რადროს ღიმილი იყო. უკან გაიხედა და კონდუქტრორი დიანახა ორ ოფიცერთან ერთად. :ვაი" გაიფიქრა და სიჩქარეს უმატა.
-გაიქეცით! თქვენ გაიქეცით! მე დაგეწევით!უყვიროდა დიმიტრი ანას.
ვლადმა გოგონას ხელი ჩაკიდა და წინ გაიგცა.
-ვლად რას შვები?! დაიჭერენ თუ არ დავეხმარეთ! დიმიტრი.....განწირული ყვიროდა გოგონა.
-გაიქეცით! მარტო ამას აბობდა დიმიტრი. ბიჭს ერთერთი ოფიცერი წამოეწია და აი, ხელი უნდა ჩაევლო როცა დიმა გვერძე გახტა, ოფიცერი წაბორძიკდა და გაჩერდა, რომ არ წაგცეულიყო.
ვლადი ანას მიარბენინებდა. მალე ორივე თლს მიეფარნენ.... არც ანას ხმა ისმოდა, რომელიც დიმიტრის გაიძახოდა.....

კატეგორია: ♥ისტორია♥ | ნანახია: 1086 | დაამატა: nika_wero | რეიტინგი: 5.0/1
სულ კომენტარები: 0
სახელი *:
Email *:
კოდი *:
პარასკევი, 2024-03-29, 1:14 PM
მოგესალმები სტუმარი
მთავარი | რეგისტრაცია | შესვლა
შესვლის ფორმა
სექციის კატეგორიები
♥ლექსები სიყვარულზე♥ [2550]
♥ფილმები♥ [274]
♥ვიდეოები♥ [470]
♥პოეზია♥ [336]
♥ცნობილი მწერლები♥ [72]
♥მუსიკები♥ [50]
♥რა არის სიყვარული♥ [50]
♥სურათები♥ [155]
♥სხვა და სხვა♥ [883]
♥რჩევები♥ [111]
♥ისტორია♥ [394]
♥ცნობილი ადამიანები♥ [665]
♥ლიტერატურა♥ [110]
♥რელიგია♥ [95]
♥ნიკო გომელაური♥ [56]
♥LoVe TesT♥ [1]
♥ლამაზი გამონათქვამები♥ [15]
ძებნა
კალენდარი
«  მაისი 2010  »
ორსამოთხხუთპარშაბკვ
     12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31
ჩვენი გამოკითხვა
შეყვარებული ხარ?

საიტის მეგობრები
WwW.Traceurs.Ge
სტატისტიკა

სულ ონლაინში: 1
სტუმარი: 1
მომხმარებელი: 0

CReaTiNG By WeRo" 2024