ღმერთო, მაპატიე... მე ბევრი შევცოდე ბევრჯერ ავუხვიე სავალ გზას... ღმერთო, მაპატიე... თვითონაც ვცდებოდი მაგრამ განვკითხავდი მუდამ სხვას. ღმერთო, მაპატიე, ბევრმა მიღალატა და მეც ვუღალატე სანაცვლოდ... ღმერთო, მაპატიე ყოველი სიმდაბლე მეტს აღარაფერს აღარ გთხოვ! ვიცი, შენ მოწმე ხარ იმ შეცდომებისა ყოველ ნაბიჯზე რომ ვტოვებდი ... და გთხოვ, მაპატიე, რომ ასე ამაყად შენგან პატიებას მოველი... ღმერთო, მაპატიე ყოველი სიცრუე, სიცრუის მსხვერპლი ვარ მე თვითონ... ახლა შენს წინაშე სიმართლით წარვსდექი ამიტომაც მჯერა - შემინდობ! ისიც მაპატიე, გონებით ვცხოვრობდი... არასდროს ვუსმენდი გულს! ... რომ მთელი ცხოვრება სიძლიერე მსურდა დღეს კი პატიება მსურს... ღმერტო, მაპატიე, ვისაც კი ვუყვარდი, მე ვერ დავუფასე მათ, და მაპატიე, რომ დღეს ეს ჩემი თხოვნა ბოლო აღსარებას გავს...
...................................................
მოვა ის დროც, როცა შენ, ბედნიერი, მიეგებები საკუთარ თავს შენივე სახლის კართან, შენს სარკეში, და თქვენ გაუღიმებთ ერთმანეთს: შემოდი.
დაჯექი, ეტყვით ერთმანეთს, ჭამე. და შეიყვარებ ისევ უცხოს, რომელიც შენ ხარ. მიეცი ღვინო. მიეცი პური. დაუბრუნე შენი გული თავისთავს, უცხოს, რომელსაც უყვარდი
მთელი ცხოვრება, შენ კი ყოველთვის ცვლიდი სხვებზე, ვერ ამჩნევდი; მაგრამ მას ესმის. მოაშორე თაროებიდან სასიყვარულო წერილები,
სურათები, სევდიანი ჩანაწერები. ამოხაპე საკუთარი სახე სარკიდან. ჩამოჯექი. იზეიმე შენი თავი, შენი ცხოვრება.
|