იცი?...დამტანჯა ამ უაზრო წუთისოფელმა, ლტოლვამ რომელმაც დაღრღნა ეს გული და იმ ტკივილმა რომლის ძირიც არის იმედი და რომლის გამოც დამიღვრია ცრემლი ამდენი, იცი?დამტანჯა ამ უაზრო წუთისოფელმა, ფიქრმა იმაზე რომ ვეღარ გნახავ, მინდა ჩემთან იყო მოგეკრა მაგრად, გითხრა მიყვარხარ,უზომოდ,მაგრად
..................................................
როგორ გავუცხოვდით, აღარ მენატრები ფიქრი ფანჯრის მინას ფარდად ავაკარი აღარც გრძნობები და აღარც ემოცია, აღარც ცხოვრებაში გვერდით თანამგზავრი.
ასე მირჩევნია, უფრო ნამდვილი ვარ, ალბათ სიყვარული მე არ დამანათლეს, მხოლოდ სასმელი და მხოლოდ სიგარეტი და კიდევ ლექსები!.. ერთსაც დავამატებ.
ახლა ეს ცხოვრება ისე დამღლელია, ისე ვიწროვდება ჩვენი ატმოსფერო ახლა ისე მინდა, სადმე დავიკარგო არვინ მომძებნოს და არვინ გამიხსენოს.
გზები გრძელია და ჩემთვის გავუყვები, მინდა ყველა ტაბუ ერთად დავარღვიოთ, ამბობ, - "პოეტები ტოვებთ გალანტურად"... ჰოდა, მე(ც) წავედი, უნდა მაპატიო!.
|