დღეს ჩემი ფიქრები დგანან ფანჯარასთან და გამალებით არტყამენ ნაფაზებს... მთვრალი ვარ...შენ ამბობ:დე, ჯერ პატარა ხარ... (ჰაერში ფიქრებმა რვიანი დახაზეს). გპირდები აღარ მოვწევ, დე , ხო, მეცოდები. მოდი დავჯდეთ და ორივემ ვიტიროთ. ხვალაც ამტკივდება ფიქრი შეცოდების, შეძლებ, რომ გული ჩემს ნაცვლად იტკინო? თვითონ აღარ მჯერა ჩემი მონდომების და ისევ დავარტყამ ბოღმიან ნაფაზებს... მოდი, დე, ჩემი ცხოვრების შეცდომები, წითელი კალმებითუცრემლოდ გახაზე... როგორ დავიღალე...შენ კი არ ივიწყებ, მახსენებ: მაღალი მიზნები გჭირდება. რა ქვია მას, ვინც ასჯერ დაიფიცებს და ვერ შეასრულებს რასაც შეგპირდება?
.......................................................
ისევ მახსოვხარ ეს იმას ნიშნავს,
რომ წამიერად გიგონებ კიდეც... და თუ გიგონებ ეს იმას ნიშნავს,
რომ წამიერად გინატრებ კიდეც... და თუ გინატრებ ეს იმას ნიშნავს,
რომ წამიერად მიყვარხარ კიდეც... და თუ მიყვარხარ ეს იმას ნიშნავს,
რომ წამიერად შენთან ვარ კიდეც.
.........................................
გავიქცეთ... წამო... მომეცი ხელი, აპრილს ჩავუსახლდეთ გულში, ჩვენი სიყვარულის შემხვედვარე, ჩუმად გაკვირდება ნუშიც.
ხელი არ გამიშვა , შემისისხლხორცე და ერთად გავუმკლავდეთ ტკივილს, სანამ ერთმანეთი ასე გვიხარია, მხრებში გამართული ვივლი.
გვირილების ველზე წვიმად მოვვარდები, რომ შენ გამელუმპო თქეშით, მერე ჩაგიხუტებ, თმაში გაგებნევი, ჩიტივით შეგიფარებ მხრებში.
სანამ ერთმანეთით დილა გვიხარია, მაგრად მომიჭირე ხელი, ვაითუ გამეშვა და ვაითუ დამეკარგო... ალბათ უშენობა შემშლის.....
|