............. - 1 მაისში 2010

...ეხლაც მენატრები.. წვიმა თვალებში.. შენი თვალები.. არა ჩემს თვალებში .. მახსენდება.. მახსენდება და ვგრძნობ რომ ეს ყველაზე დიდი შეცდომა იყო... არა კი არ იყო შეცდომაა.. შენი სიყვარული... ვიცი რომ არ უნდა მიყვარდე, მაგრამ შეიძლება სიყვარულს შეცდიმა დაარქვა? ალბათ არა.. მაგრამ რა ქვია ჩემს გრძნობას? შენ გაქრი.. და მე ,მახსენდება ის ერთადერთი კვირა როცა შნი რიმილი ჩემი იყო, ჩემი კი არა, როცა გიყვარდი და მე... მერე დასასრული... დასაწყისი.. შენ აღარ გიყვარდი.. მე შემიყვარდი... ახლა? ახლა მიყვარხარ... შენ?????? ალბათ არა... მონატრება... სიყვარული.. ოცნება ირევა ერთმანეთში, ნისლი, ბურუსი და მე ვიკარგები, გივიწყებ წამით და მახსენდები საუკუნით, ვუყურებ სხვას და გხედავ შენ... და ვცოცხლობ შენთვის.. რატომ? რომ დაგინახო მაინც სადღაც თუნდაც ზალიან სორს... ეხლა რომ ვიცოდე თუნდაც ერთი წუთით მოხვალ და მეტყვი რომ ისევ გიყვარვარ, ისევ ჩამეხუტები და ცრემლებს გამიქრობ.. ისევ მეტყვი რომ ღიმილი მიხდება... და ისევ თუნდაც სულ რამდენიმე წუთით იქნები ის ბიჭი რომელსაც მე ვიცნობდი, სიცოცხლეს დავთმობდი ამ წამების გამო.. მაგრამ შენ შორს ხარ.. ალბათ გიყვარს სხვაც და მე არ მაქვს უფლება მტკიოდეს გული.. მე ხელი გკარი ... მაგრამ მე მიყვარხარ.. და ვიცი რომ ჩემსავით ვერავინ შეგიყვარებს... და თუ როდესმე აგახსენდა ის ზაფხული.. თუ როდესმე იგრძენი რომ შენზე ფიქრობს ვიღაც არ დარეკო, მე აღარ შემიძლია ხელმეორედ გამიტყდეს გული, აღარ შემიძლია დავკარგი ის რაც ისედაც აღარ მეკუთვნის მე, ის რასაც სიყვარულის უნარი ქვია.. მე შენ მიყვარხარ, უხმოდ და უცუმრად.. მიყვარხარ, მაგრამ ჩემთვის და არა შენთვის.. მიყვარხარ ცრემლით და ღიმილით, მიყვარხარ იმედით და უიმედოთ მაგრამ მაინც მიყვარხარ...