მშვენიერება კიდევ უფრო მშვენიერდება,
ჭეშმარიტება თუკი ამკობს ძვირფას ვარაყად,
ყვავილთა შორის ღირსეულად ვარდი ბერდება,
რადგან ლამაზმანს სურნელშიაც ტოლი არა ჰყავს.
ასკილის ბუჩქი ანთებული რად არ მიზიდავს,
ქვეყნად ხომ მისი უშნოობაც არავის უთქვამს,
ვარდს ემსგავსება ეკილითაც და სიყირმიმიზითაც,
როდესაც კვირტებს დაუხეთქავს ზაფხულის სუნთქვა.
ასკილი მართლაც გარეგნულად ფერებით ბევრს სჯობს
და იერითაც ხომ წააგავს ვარდის სახებას,
მაგრამ ის კვდება და სიკვდილით სიცოცხლეს ვერ შობს,
მკვდარი ვარდი კი სურნელებად გარდისახება!
სატრფოც დაჭკნება, დღეს რომ ასე ვხედავ მოხდენილს,
მაგრამ ჩემს ლექსში მისი სული მზედ აღმოხდების!
|
