შენც თუ გარგუნა ბედმა ჩემი ცხედრის ხლება და
თუკი შენს თვალწინ მიწად მექცა ხორცი და ძვალი,
შენც გაიმეტო ეგებ მაშინ მოწყალება და
ჩემი საბრალო ლექსებისკენ გაგექცეს თვალი.
და მაშინ ნახავ, რომ არ ვგავარ მე ისეთ მგოსნებს,
ვინც ჟამთასვლაში მედიდური სიტყვით ეჩრება,
რომ ჩემი ლექსი მხოლოდ ლამაზ სიყვარულს მოსდევს
და შენს სიცოცხლეს სამუდამო გრძნობით შერჩება.
და, ალბათ, მაშინ შენ ჩემს ნათქვამს აზრსაც გაუგებ,
თუმცა კი იტყვი - "ვერ შესწვდაო სრულყოფილებას" -
და თუ შენს ხსოვნას მე საკადრის ძეგლს ვერ ავუგებ,
არც სხვაზე ნაკლებს დავამადლებ კალმის ქმნილებას.
მე რომ მოვკვდები, სხვისი ლექსით დატკბე ეგება,
ჩემთან კი მხოლოდ სიყვარული შეგეგებება.
|
