როცა ქალი ხარ, და მით უფრო, როცა ლამაზი
თან როცა ტუჩთან, სხვანაირი გემო აქვს სივრცეს.
ტუჩების კბენას შეჩვეული შეხებას ვერ გრძნობ
და რასაც მარხავ შიგნით, თმები ტალღებად იმჩნევს.
ეს ნიშნავს იმას, რომ არ ნიშნავს არაფერს თითქმის,
რასაც წარსულში მეამბოხე თვალები ითვლის,
თუ ნიშნობაა, მაშინ ვიტყვი,
ეს უფრო და ეს უფრთოს ნიშნავს
ქალს მჯდომიარეს, ქოლგის ქვეშ, ზღვის წინ
და ჩემგან სადღაც ერთდროეულად.
რომელიც შუბლით ფიქრობს, თითზე თმების დახვევით,
ფიქრობს იმ კარზე, სხვა რომ ხედავს ჩამონგრეულად,
ფიქრობს საკუთარ პანაშვიდზე,
ფიქრობს მიზეზთა ჩამონათვალზე,
ფიქრობს ყველაზე ნაცნობ სიზმარზე
ფიქრობს სახლზე
და სამუდამოდ მომავალში ჩარჩენილ ბავშვზე.
და მისი ჯდომა, ნიშნავს თითქმის ხის დგომას სახლთან
თან ისე დგომას, გამვლელებს რომ ცისკენ ახედებს
მეტიც, ის ერთი ხე კი არა, ტყეა რომელიც,
ამ ცოტა ხნის წინ ვიწრო გზაზე გადმოასახლეს.
ის ხშირად ჯდება, უბრუნდება იმ ძველ სიმაღლეს,
რომელიც ფეხის წვერზე დამდგარ ბავშვობას ახლდა,
ხანდახან, როგორც მზესუმზირა წელში იხრება...
თანდათან ხვდება, იზრდება და სიმაღლეს კარგავს...
|
