[..როდესაც..] - 13 იანვარს 2010

როდესაც დარდი დაგიმარტოვებს, ძნელია თითქოს..
ძნელია როცა გათოშილ ხელებს არავინ გითბობს..
ძნელია როცა მარტო ხეტიალობ მზეში და ქარში...
ძნელია როცა აღარ იყურები ოცნებით ცაში
როდესაც ძვირფასი ხელების ნაცვლად ქარი გეფერება,
ვეღარ იტევს გული ამაო დარდს და დროც გებევრება..
ძნელია ლოდინი, უმზეო ლოდინი ძნელია თითქოს,
შენ უნდა ელოდო.. შენზე კი თურმე არავინ ფიქრობს..
წვიმაშინ დარშინ, თოვლში და ქარში.. მე შენზე ვფიქრობ.
და ეს ბევრია, ძალიან ბევრი, მაგრამ მე არაფერს ვითხოვ
მინდა რომ ვიყო, სულ შენთან ვიყო.. ეს მინდა თითქოს.

მაგრამ წამია, ფიქრია, დარდია და მართმევს სითბოს
ოცნებად ქცეული შენს სიახლოვეს მთვარესთან ვითხოვ..
არასდროს მძინავს სულ შენზე ვფიქრობ,
მხოლოდ გულს არა, სულსაც კი მითბობ
ჩემი ცხოვრება წუთია თითქოს და ყოველ წუთში 60 წამს გითმობ..

შენი საიდუმლოს ყველა ხიდი მინდა, შენ თუ ჩემზე ფიქრობ, მე ის ფიქრიც მინდა
ჩვენ რომ გზა გვაშორებს, ის მანძილიც მინდა.. ჩემო სიხარულო, შენთან ყოფნა მინდა.
ტკივილი, გრძნობა პროტესტის, ვკვდები, მინდები.. მე ამ ყველაფერს ერთადა ვგრძნობ
მგონი ვგიჟდები.. თუკი მომისმენ, დაფიქრდები, ალბათ მიხვდები . .
როგორც არასდროს ახლა ისე ძლიერ მჭირდები .. იცი რა მინდა ?
მხოლოდ შენი სიყვარული მინდა მაწვიმდეს.. დადგეს წამი და ულამაზეს ღამედ გაწვიმდეს,
ის რაც წავიდა აღარაფრით ავნოს აწინდელს, ჩემი მზერიდან შენს მზერაში გადმონაწილდეს
ბევრი არ მინდა , უბრალოდ შენი სიყვარული მინდა მაწვიმდეს . . .მაპატიე . . .
მაპატიე თუ ფიქრობ რომ ძალიან ბევრს ვითხოვ შენგან, მაპატიე, არარ შეგაწუხებ მე აწი მეტად...