ქუჩაში დაუგდია ვიდაცას ყვავილი,
ასვალტის მტვერი,ჭუჭყი დასდებოდა,
ყვავილს დაჰკარგვოდა სიცოცხლის ნიშანწყალი
ყვავილი...სიცოცხლის ნამდვილი ფერია...
ჩუმად ჩავიცუცქე მე მის გვერდით...
ხელი გადავუსვი...ჯერ კიდევ ცოცხალია...
და თითქოს ყურში ჩუმად ჩამჩურჩულა:
,,ბიჭს გოგო უყვარდეს...გოგოს არ უყვარდეს...
ღამეებს ათენებდეს მისთვის დარდიანს...
ყვავილი აჩუქოს...გოგომ არ მიიღოს...
ქუჩაში დააგდოს რა ჩემი ბრალია?!.”
|
