პეტრე გიორგის ძე ლარაძე (დ. 1770 ― გ. 1837), ქართველი პოეტი, კალიგრაფი. განაგებდა თბილისის სამეფო წიგნსაცავს. მონაწილეობდა პოლიტიკურ დაჯგუფებაში. 1803-1810 თეიმურაზ ბატონიშვილთან ერთად სპარსეთს იყო გადახვეწილი. 1810-იდან პეტერბურგში ცხოვრობდა. 20-იან წლებში საქართველოში დაბრუნდა. ლარაძეს ეკუთვნის ლირიკული ლექსების კრებული "მრავალფერყვავილოვანი", პოემები "საქართველოს ძველი დროის თავგადასავალი", "დილარიანი", "სახე-მგოსანი" და სხვა. ლარაძის პოემაშიაისახა ყველა ის საკითხი, რომელიც აღელვებდა XVIII-XIX საუკუნეების მიჯნის ქართულ მწერლობას.
|
