მე მოვალ შენთან...
არა ისე როგორც ყოველთვის,
მე მოვალ შენთან, სულ სხვანაირი,
შენს გამო, შენთვის
მოგიტან ვარდებს, პირმომცინარ,
სახეგაბადრულ, გულგადახსნილ
ვარდისფერ ვარდებს...
არაფერს გეტყვი,
არ შემოგახვევ ჩემს მგვრიე დარდებს,
შემოგასხურებ შვების წვეთებს
ძველ ტკივილებზე,
გადაგასვენებ რუხი მთების
თეთრ გვირილებზე...
გაინაბები, გაოცებული ჩემი ქმედებით,
დაიფარები ჯადოსნური ცისარტყელებით...
დახუჭავ თვალებს, თვალებს მოღლილს
სავსე ტკივილით
და გადაქანცულს დაგეძინება თბილი ღიმილით...
მე მოვალ შენთან, მოვალ ახლოს
მოვალ ახლოს და... მოგეფერები,
მოგეფერები არა სიტყვით, არა შეხებით,
მხოლოდ ოცნებით_ჩემი ოცნებით,
მხოლოდ ლოცვით_ჩემი ლოცვით
პაწაწინა ლოცვით მოგეფერები...
მე მოვალ შენთან, არა ისე როგორც უწინ,
მე მოვალ შენტან, გრდზნობით გულუხვი,
და არა ძუნწი,
მე დაგიკოცნი, არა ღაწვებს, არა ბაგეებს,
რადგან ეს კოცნა გაგამწარებს,
კვლავ მარცხს გაგემებს
მე დაგიკოცნი არა თვალებს, არა წამწამებს
სულს დაგიკოცნი, სულს გატანჯულს, სულს განაწამებს
მერე დაგტოვებ არა ისე როგორც ვიცოდი,
დაგანახებ, რომ ადრე თურმე ცუდად მიცნობდი,
გულში დაგლოცავ, უხმოდ წავალ, არ გაგაღვიძებ,
და გრძნობით სავსე, გულით მრთელი,
სულით ნათელი.
|
