ხმაური ჩაცხრა. მივეყრდენი მე სცენის კიდეს,
მივაყურადე შორეული ხმების მისნობას.
ვცდილობ, გავიგო, რა მოხდება ჩემს თავზე კიდევ,
მაგრამ ამქვეყნად ბედ-იღბლისა არ-რა იცნობა.
ღამის უკუნმა მოსპო თვალის ჩინი თუ ჩენა
და დამაშტერა მე დურბინდი ათასჯერ ასი.
თუ შეიძლება, შემიბრალე, მამაო ჩვენო,
ჰქმენ სიკეთე და ამარიდე ეს სავსე თასი.
შენი ჯიუტი ჩანაფიქრი ჩემი ბედია,
ვიცი და მზად ვარ, შევასრულო ეს როლი მძიმე,
მაგრამ ამჯერად თამაშდება სხვა ტრაგედია,
შემეშვი, ნუღარ გარდამიწყვეტ სასოს და იმედს.
მაგრამ წინასწარ გათვლილია დრამის მსვლელობა.
მეფეთა ნაცვლად ამაქვეყნად მეფობენ დრონი.
მარტო ვარ, ირგვლივ ყველაფერს ნთქავს ფარისევლობა
და ამ ცხოვრების მდინარებას არ უჩანს ფონი.
|
