შეფრქვეული მინანქარით,

იაგუნდის წვიმა დასწვიმს,

სურნელების დაჰქრის ქარი.

ელავს ბაღი-ხოხბის ყელი,

შვიდ მაისის წვიმით მთვრალი,

მთებს და ველებს დასთამაშებს

გაზაფხულის მწვანე თვალი...

რძე, კოკორში მოწოლილი,

ჰჟონავს ყლორტში ყოველ მხრიდან;

თითქოს ქალი სარკმელიდან-

იყურება ვაშლი ხიდან.

ჰგავს ალვის ხე თეთრ ჩოხაში

საქორწილოდ მორთულ სიძეს,

და ატამი-ტურფა ყმაწვილს,

აკვანში რომ გაიღვინძებს.

მარგალიტის ტყუპის ცალი,

ტოკავს ბალი ნება-ნება,

ცერის ტოლა თეთრი თუთა

დათაფლული შტოზე დნება,

ბრწყინავს ბაღი, ელავს ბაღი ,

ფირუზქარით დარხეული:

ყურძნის მსხვილი იაგუნდი,

ვაზი, ვარსკვლავჩახვეული,

ოქროს წყალი, ატმის ლალი,

შინდის ლალი, მარწყვის ლალი,

ბროწეულის ყვავილები,

თითქოს თონის ნაკვერცხალი,

ათენებენ ქართლის დილას

ტოროლების ტაშისკვრაში,

მარწყვისფერად, შინდისფერად

იღებება გარიჟრაჟი...

ვეფხვის ჭრელი პერანგივით

გაიშალა ქართლის ველი,-

გაჟღენთილი წვიმით ყანა,

ფირუზთვალა ცვარით სველი...