არც ქალის სურნელს მივტირი დაკარგულს,
არც კოცნას და ალერსს
აღთქმულს და დაშანთულს.
ოცნებას გაფანტულს
სიცოცხლეს დაღდასმულს,
სიყვარულს მივტირი
დარდების დასასრულს.
ტკივილებს შეჩვეულს,
ფიქრებში ჩამარხულს,
დამალულს,
მოპარულს,
დაწიხლულს....
დაორთქლილ მინასთან
ფიქრი მენატრება,
სევდა წვიმიანი ამინდის,
ცრემლი მენანება,
მარცხი მენანება,
მწუხარე სახიანი რაინდის.
|
