1.ხშირად აბობენ რო ეს მართლაც ეგრეა..მაგრამ ეს ბევრ რამზეა დამოკიდებული.... თქვენ როგორ გგონიათ ის რომ ბედნიერია ადამიანი ან პირიქით მისი დამსახურებაა?...
2.როცა ვიქნები ბედნიერი მაგაზე მერე ვიფიქრებ ჩემი დამსახურებაა თუ სხვისი
3.ერთ რაგაცას ვიტყვი ცჰვენი ცხოვრება ცჰვენს ხელთაა ჩვენ ვმატავტ და ჩვენ მიგვყავს უკიდურებისკენ კარგისკენ და ცუდისკენ..
4.კი იმიტო რომ თვალები იმისთვის გაქ დაინახო ხელები იმისთვის რომ შექმნნა და ტვინი იმისთვის რომ გაიაზრო კიდე ის რომ არჩევანი ყოველთვის შენზეა იმას უპალი ვერ გადაგიწყვიტავს რა აირჩიო ამისთვის ჯერ თვალებით უნდა დაინახო ხელებით შექმნა ხელებში დიდი აზრი დეევს და მერე უნდა დაპიქრდე და მიხვალ იმ პასუხამდე ტუ რა გადაწყვეტილება მიიგო იმისტვის რომ კარგისკე ანუ ბედნიერებისკენ წაიყვანო ყველაფერი..
5.უნდა ეცადო დაიმსახურო იმიტმომ არ გაქ რომ არ დაიმსახურე ან მეორე რაგაცაა რომ უპალი განსაცდელს გიგზავნის რომელიც გამოცდაა ადამიანის.. და ბედნიერებას მასჰინ ნიახწევ როცა სწორად იცხოვრებ ეკლესიაში ივლი ახსარებას ჩააბარებ და ეზიარები..
6.ისეც არაა,აღსარებას ჩააბარებ,ეზიარები და მერე დაჯდე და ელოდო როდის მოვა ბედნიერება...ხოლო თუ დააგვიანებს,პროტესტის გრძნობა გაგიჩნდეს.. : ))
მე მეშინია ბედნიერების,სულ იმის განცდა მაქვს,რომ არ ვიმსახურებ...მაგრამ ვარ,იმიტომ რომ ბევრს აღარ ვფიქრობ ბედნიერად ყოფნდა-არყოფნაზე...ჩვენ ყოველთვის რაღაც გვაკლია და ამ დანაკლისის შეგრძნებით ისიც გვავიწყდება რაც გვაქვს და არ (ვერ) ვაფასებთ... : ))
7.რა თქმა უნდა,მაგრამ იშვიათია ადამიანმა ცოდვა არ გაიმეოროს.
ამპარტავნების.თუნდაც სიცრუის,თუნდაც ბოროტი აზრის.ფარისევლობა ცუდად უბრუნდება ყველას.ბედისწერას არ ცნობს რელიგია,მაშინ აზრი ეკარგება ცხოვრების წესს,თუ ვეღარ ცვლი ვერაფერს და ყველაფერი წინასწარ არის "გამზადებული".ღმერთმა არჩევანის თავისუფლება მოგვცა. განსაცდელის დათმენა ჩადენილი ცოდვების გამოსყიდვაა და მეტი არაფერი.და კიდევ...არ არსებობს აბსოლიტური ბედნიერება ან უბედურება,ადამიანი ვერ იქნება ან სულ უბედური ან სულ ბედნიერი.ჩემი აზრით ბედნიერებისკენ სწრაფვაა ყველაზე დიდი ბედნიერება. : ))
| 
