მთავარი » ♥ისტორია♥
რომელიც სიკვდილით დასრულდა. ეს ისტორია დაიწყო რამოდენიმე წლის წინ და ცოტა ხნის წინ დამთავრდა დამთავრდა მაგრამ შეიძლებოდა არც დამთავრებულიყო)
ცხოვრობდა გოგო ერთი ლამაზი და როგორც ხალხი იძახდა ძალიან საყვარელი იყო. იყო იმიტომ რომ მოკვდა. მოკვდა დარდით და ამ დარდს ერქვა ცალმხრივი სიყვარული. ეს ცალმხრივი სიყვარული იყო ერთი ბიჭისადმი. მოდი მე ამ ისტორიის მოყოლას დავიცყებ იმით თუ როგორ შეხვდნენ.
იყო ზაფხულის ცხელი დილა. გოგოც და ბიჭიც დილით ერთიდაიგივე ადგილას მიდიოდნენე მაგრამ მათ არ იცოდნენ რომ ერთმანეთს უნდა შეხვედროდნენ.
როდესაც გოგომ ის დაინახა გაოცდა მას რაგაც უცნაური გრდნობა ეწვია რომელსაც სიტყვებით ვერ ხწერდა ეს გრძნობა სიყარული იყო. დამთავდა ის დღე და ამ დღის მერე გოგო სულ მასზე ფიქრობდა მისი სახე თვალწინ ედგა მაგრამ სახელის გარდა არაფერი იცოდა. გავიდა თვეები და გოგომ მასზე ყველაფერი გაიგო ისიც კი რომ მას შეყვარებული ყავდა რომელიც თავდავიცყებით უყვარდა. აღმოჩნდა რომ ბიჭის რჩეულს საერთოდ არ უყვარდა ის და ამბობდა ნეტავ საერთოდ არ გაჩენილიყო ამ მსოფლიოზეო.
გოგო იცდიდა იცდიდა და ბოლოს ბიჭს მისი შეყვარებული დაშორდა. გოგომ გაიცნო ბიჭი მაგრამ აღმოჩნდა რომ მას მისი ყოფილი შეყვარებული კიდევ უყვარდა და უფრო და უფრო უყვარდებოდა. გოგოს იმედი აგარ ქონდა. ფიქობდა ტიროდა ასე გაიარა ბევრმა წელმა... ... ... ... ... განვლო წლებმა მხოლოდ მასზე ფიქრში მას მეტი არავინ უნდ
...
Read More
|
:(( კარებზე გაბმულმა ზარმა გამოაფხიზლა.ვერ მიხვდა რა რეკავდა.ჯერ მაღვიძარა
გამორთო,შემდეგ ტელეფონი აიღო და როცა ყურმილში ზუმერი გაგონა,მაშინ
მიხვდა,რომ კარებზე ვიღაც იყო.ძლივს აათრია სხეული ლოგინიდან.შორტები ხელის
ფათურით მონახა სკამზე,ჩაიცვა და შემოსასვლელისკენ წავიდა.შუქი,რომ
აანთო,სინათლემ თვალი მოსჭრა,მაგრამ მხოლოდ წამით.კედელზე ჩაოკიდებულ საათს შეხედა,საათი 5-ს უჩვენებდა.ერთი გაიფიქრა:”ვინ უნდა
იყოს ამ შუაღამისასო” და "გლაზოკში” გაიხედა.უცებ მოშროდა კარებს,თვალები
დახუჭა და ისევ გაახილა.შემდეგ ხელზე იჩქმიტა და ისევ გაიხედა.საჩქაროდ
გააღო კარები და უკან დაიხია.
კარებში ოცამდე წლის ქერა გოგონა იდგა.ბრეტელებიანი მოკლე სალათისფერი
ზედა და ჯინსის შარვალი ეცვა.ნერვიულად ისვამდა ხელს მკლავზე და თავი დაბლა
დაეხარა.კარების გაღებისას,მორცხვადასწია თვალები.მის ჭაობისფერ ცრემლიან
თვალებში შიში ჩანდა.
-გიორგი,შეიძლება?!.
ბიჭმა უსიტყვოდ დაუთმო გზა და სახლში შეუშვა.გოგონამ გეზი სამზარეულოსკენ
აიღო.გიორგის არაფერი უთქვამს,უკან გაჰყვა.პატარა სამზარეულოში მრგვალი
მაგიდა იდგა.გოგო მაგიდასთან დაჯდა და თავი დახარა.გიორგი 2წუთით
სამზარეულოს კართან გაჩერდა,შემდეგ ისიც მაგიდასთან ჩამოჯდა.
არც ერთი ხმას არ იღებდა და არც ერთმანეთითვის შეუხედავთ.ესე გავიდა
10წუთი.ბოლოს გიორგიმ მაგიდაზე დაგდებულ "L&M”-ს მოუკიდა და მზერის შეუცვლელად
იკითხა:
-ლიზა,არ იტყვი რა მოხდა?
ლიზამ თავის აუწევლად თქვა:
-გი
...
Read More
|
ხანდახან თავადაც ერეოდა ვინ იყო, აზარტული მოთამაშე, სევდიანი მელექსე, ღამეული ადამიანი თუ ერთი ჩვეულებრივი მოკვდადვი... ერთი ჩვეულებრივი გოგონა იყო, თითქოს არაფრით გამორჩეული სხვებისგან, მაგრამ ხვდებოდა რომ სხვებს არ ჰგავდა... ლამაზი გოოგ იყო და ბევრი თაყვანისმცემლები ჰყავდა, იყვენენ მათში ისეთები რომლებზეც პიქრობდა რომ მოსხონდა მაგრამ ხვდებოდა რომ ეს ის სიყვარული არ იყო რომელზეც დაქალები საუბრბოდზნენ და რასაც ისინი გრდზნობდნენ,ნიას კოველთვის იკვირდა თუ როგორ უყვარდათ ასე, მისი დაქალი სალო კი ეუბნებოდა რომ ამის გადმოცემა სიყკვებიტ შეუძლებელია.
- აუ სალო მიხტარი რა როგორ გიყვარს სულ ასე? სულ ასე ძალიან? როგორ შეიძლება ადამიანი გიყვარდეს ასე ძალიან?
-ნია იცი? ეს შენც უნდა იგრდძნო რომ მიხვდე ამას.
-ხო მაგრამ მე არ შემიძლია ადამიანტან ვიყო 1-2 წეილი და სულ უზომოდ მიყვარდეს... მინდა მიყავრდეს მაგრამ არ ვიცი როგორ...
-არ ვიცი ნია რა გითხრა, უბრალოდ დაელოდე შენც გეწვევა ეს გრძნობა?
-ხო მაგრამ მე ვფიქორბ რომ სიყვარული არ შემიძლია, კოველშემთხვევაში ისეთი როგორ სიყვარულზეც თქვენ ლაპარაკობთ.....
ნიას ძალიან უნდოდა შეეგრძნო სიყვარული მაგრამ მისი გრძნობა მაქსიმუმ 5 თვეში ქრებოდა, გოგო სიყვარულს ითხოვდა სიყვარული კი არ მოიდოდა..... თუ არსებობს სიყვარული სადაა? როგორია? რა ფერია? როგორ უნდა მიხვდე რომ ეს ნამდვილი სიყვარულია??? კითხვები არ ქრებოდა პასუხები კი არ ჩანდა...... |
ერთ ქალიქის განაპირას ცხოვრობდა ერთი ლამაზი ქალი , სილამაზით და სიკეკლუცით არავინ იყო მისი სადარი, მისი იმედი და სიხარული იყო ქმარი და ლამაზი შვილი. დროს ატარებდნენ სულ მხიარულად და არა ჰქონდათ მათ გასაჭირი, შვილს მან დაარქვა მან სახელად რეზო, გადაუხადა ნათლობა დიდი და ამ ნათლობის შემდეგ კი გადაიწყვიტა რეზოს ცხოვრების მომავლის ხიდი. რეზოს მამამ ნათლობაზედა მოიპატიჟა ამხანაგები მათ შორის იყო თურქი ვაჟკაცი სილამაზითა მეტად ნაქები, ლამაზი ქალი მამის დმაკაცსა გულში ჩაუჯდა მეტად მოხიბლა, უტხრა იყავი ჩემი ერთგული, ქმარი მოწამლე მასთან რა გინდა, ქმართან მიიჭრა და საწამლავი ღვინის ბაკალში მან ჩაუყარა მოიწამლა, მოკლა წყეულმა ქმარი და ამით თითქოს მან გაიხარა, სწორედ ამ დღიდან დაიწყო ქალის არასწორ გზაზე გეზის აღება, წამოიზარდა პატარა რეზო და რა გაიგო მან ყველაფერი ბოროტი დედა წამს მიატოვა, ბოროტ ედაზე აიღო ხელი, გასცილდა ოჯახს, იარაღს ანდო თავისი ხელი, 11 წელი ისე ხალხს ძარცვავდა, 11წელი ჰქონდა ლუკმა ვარამი მთვარე ახალი ჩასული იყო, გზაზე გამოჩნდა მანქანის შუქი მიჰქრის მანქანა და შიგ ზიან რეზოს დედა და ლამაზი თურქი, უცებ გაისმა თოფის გრიალი და მძღოლის გულმა ძგერა შეწყვიტა, გადმოხტა უცებ ვიღაც შველივით და გაჩერებული ავტოს ეძგერა, ხელები მაღლა მშვიდად წარმოსთქვა, მივიდა ხელით გაუხსნა გული გააღო კარი და დაიყვირა,"ტანთ გაიხადე მომეცი ფული" მიიღე ფული და ტანსაცმელი, კიდევ ძვირფასო გ
...
Read More
|
--.....ახლა რაღაცას გეტყვი.......
.......მომისმნენ?........
....მომისმინე.....
.....მომისმინე ყურადღებით......
....არ გაგეღიმოს....ისე...ძლიერ გიხდება ღიმილი, იცი?!....
......არ გაგეცინოს...რადგან სიცილი მატკენს გულს.....
.......გითხრა?...........
........გეტყვი...........
....იცი გული,როგორ ჩქარა ძგერს....
....გაგანდობ საიდუმლოს,ოღონდ არგამცე...
.....ჩუმად იყავი....
....არ გამამხილო....
--თქვი თუ ამბობ!...გისმენ...
--მიყვარხარ....
-და ვსო?! სულ ეს იყო, ამხელა შესავალით?!
--არა....
--კიდევ გინდა რამის თქმა?!
-ხო..........................................
--თქვი.....
-გეტყვი,მაგრამ არ გეგონო გიჟი...
....არ იფიქრო, რომ გატყუებ...რომ ვიგონებ....
....არ იფიქრო-ფანტაზიის უნარი აქვს....
ბიჭი დუმდა, ელოდა რას ეტყოდა გოგო.
-არ გაიცინო, რადგან არაა სასაციო....
"ნეტა რას იტყვის, მეშინია სიცილით არ გავიგუდო...მიყვარხარო...აზზე ხარ?! ნორმალური თუა ეს ნეტა?! კაი...კაი...სიყვარული?! ვისღა ჯერა ამის..."
-რაზე ფიქრობ?
-რაზე ფიქრობ?
-არაფერზე, გელოდები, როდის მეტყვი რამეს...ოღონდ ცოტა ჩქარა, დროს ჩამოვრჩი უნდა გავეკიდო, დავეწიო...
დუმილის შემდეგ:
-მე ვიცოდი ფრენა....
-რაა?! ხარხარი აუვარდა ბიჭს.
-დაფრინავდი?! უი დედა!-იცინოდა მთელი გულით.-ფრთები გქონდა?!
-კი....
-როგორი?!
-თეთრი, გამჭირვალე...
-გიჟი ხარ? რა ფრთები, რს ფრთები!
-ხომ გითხარი არ დამცინო....ხომ გთხო
...
Read More
|
-რა გინდა აქ?-ეკითხებოდა "იგი" საკუთარ თავს.-აქ, ამ საგუშაგოში,გისოსებს მიღმა, ციხეში, სადაც ბევრ პატიმარს გაუვლია.
საკანი იყო ცივი და ცარიელი. სიჩუმე შემაწუხებელი და მძიმე. ციხეში ყველას ეძინა....6 საათი იყო. მზე ამოდიოდა, მისი პირველი სხივები,რომლებიც დაუკითხავად შეიჭრნენ საკნის სარკმეველში, დაბურულ, ძველ კედლებს მოეფინა და გაანათა, მაგრამ მცირედ...
-ალბად რამდენს გაუტარებია სიცოცხლის ძვირფასი წლები და დღეები აქ...ამ კედლებში გამოკეტილს...რა ტანჯვაა...ჯოჯოხეთი...როდის გავაღწევ აქედან, როდის?! რამდენ დრეში?! რამდენ საათში! რამდენ წუთში?!
საათები, დღეები-მიიზლაზნებოდნენ და მიაბიჯებდნენ ტაატით....
-როდის გვავაღწევ აქედან?!
გავიდა ერთი...ორი...სამი..ოთხი თვე, გავიდა ვით ოთხი საუკუნე. "იგი" იჯდა ისევ იქ სადაც მაშინ და კვლავ ითვლიდა საკაშნი გატარებულ დღეებს.
ბილოს ისე დაიღალა, ისე მოწყინდა ცხოვრება ასე უაზროდ, რომ გადაწყვიტა: "მე დავტოვებ კვალს...კვალს ჩემსას...რომ აქ ვიყავი...დეა სხვამაც იცოდეს მეც აქ ვიყავი, აქ მდიოდა სიმწრის ცრემლები, მივტიროდი ცხოვრებასა და ბედს, ვიტანჯებოდი ვით არწივი გისოსებს მიღმა გამომწყვდეული."
მეორე დღეს სასამართლო ჩატარდა და 25 წელი მიუსაჯეს.
საკანში დაბრუნებულმა "ჯაყვა" ამოიღო და საკნის ძველ, გაციებულ კედელს მიუახლოვდა, ხელი მოუსვა,თითქოპს შეიგრზნო მისი სიცივე. იგრძნნო უხეში ასოები ჩამწკრივებოდნენ ერთი მეორის მიყოლებით... დააკვირდა და გაარჩია ვიღაც უცნობის ძველის-ძველი ჩანაწერი რომელიც ციხის ჯედლისთვი
...
Read More
|
თეას დედა ლია ამ ბოლო დროს თავს შეულოდ გრძნობდა, მას ექიმებმა, რომ კიბოთი იყო დაავადებული დიდხანს ვერ იცოცხლებდა. მისი სიკვდილის მოახლოებასშვილებიც და მეუღლეც გრძნობდნენ და ძალიან განიცდიდნენ, მთ ხომ ის ძალიან უყვარდათ და არუნდოდათ მისი დაკარგვა, ლია ჯერ ხომ მხოლოდ 37 წლის იყო. იგი ამავე ასაკში დაიღუპა, 9 თებერვალს, მისი დაღუპვა ოჯახისთვისძალიან დიდი დარტყმა აღმოჩნდა. განსაკუთრებით პატარა თორნიკესთვის, მას ხომ დედა ამ ქვეყნად ყველას და ყველაფერს ერჩივნა. იგი მამას ეუბნებოდა:
-დედა მენატრება, ძალიან მენათრება!
-ვიცი, ჩემო პატარავ, მეც მენატრება, მის გარეშე ცხოვრება ვერ წარმომიდგენია, ძალიან გაგვიჭირდება...
-ჰო ძალიან...
-მაგრამ ამ ყველაფერს უნდა გავუძლოთ და ცხოვრება განვაგრძოთ, დედა კი ჩვენს გულებში მუდამ იცოცხლებსო, -ეუბნებოდათორნიკეს თვალცრემლიანი მამა.
წლები გადიოდა, ბავშვები იზრდებოდნენ, მამას თავიდან უჭირდა მათი მარტო გაზრდა.
თეა მესამე კურსზე იყო, ერთ-ერთი სტუდენტი რომ შეუყვარდა, მას ბაჩო ერქვა. ის იმ უმარლეს სასწავლებელში სწავლობდა, სადაცთეა იყო, მაგრამ ბაჩოს თეა სრულებითაც არ აინერესებდა, რადგან მას ნათია უყვარდა, თეას საუკეთესო დაქალი.ნათიას კი ბაჩო არაინტერესებდა, რადგან შეძლებული ოჯახიდან არ იყო. ის ადამინს ქონებით აფასებდა, რადგან ბავშვობიდან ფუფუნებაში იყოგაზრდილი და ღარიბთა წრიდან გამოსულს ზედაც არ უყურებდა.მან ბაჩოსაც უთხრა:-მე შენ
...
Read More
|
ეს ამბავი დიდი ხნის წინ მოხდა ერთ პატარა და ჩვეულებრივ უბანში. ერთი გოგო ცხოვრობდა სახელად თამუნა მაგრამ ყველა თაკოს ეძახდა, იგი ძალიან ლამაზი და კეთილი გოგონა იყო. ერთხელ თაკო თავისი დაქალის დაბ დღეზე მივიდა, გარეთ მაგრა წვიმდა თითქოს რაღაცას განიცდიდა, სადარბაზოში შევარდა კანკალით. ავიდა მეხუთე სართულზე, კარი მარიმ გაუღო:
_ ვაა თაკო მოხვედი? რამდენი ხანია გელოდები, შემოდი.
_ გილოცავ, მრავალს დაესწარი, ვაიმე როგორ ცივა გავიყინე – თქვა თაკომ და ოთახში მარისთან ერთად შევიდა.
_ თაკო გაიცანი ეს სანდროა ჩემი ძმაკაცი.
სანდროს თაკო პირველი დანახვის თანავე შეუყვარდა, თაკოს კიდევ სანდრო.
_ მე სანდრო მქვია, შენ?
_ მე თაკო.
_ უხერხული შეკითხვაა მაგრამ შეყვარებული გყაავს?
_ არა არ მყავს შენ?
_ არც მე.
სანდრომ თაკოს გაუღიმა, ეს იყო მათი პირველი სიყვარული.
სანდრო და თაკო ყოველთვის ერთად დადიოდნენ, ერთმანეთის ყველა საიდუმლო იცოდნენ, და ერთმანეთი ძალიან უყვარდათ.
ერთ დღესაც სანდრომ თაკოს დაურეკა:
_ თაკო რა მაგარია დღეს ერთმანეთს ვნახავთ.
_ ხო აბა რა, ერთი სული მაქ 6 საათი როდის მოვა.
_ კაი აბა მალე გნახავ გკოცნი პაკა
_ პაკა.
არც ერთმა არ იცოდნენ რომ ეს მათი ბოლო და უკანასკნელი საუბარი იყო. 6ზე სანდრო დათქმულ ადგილზე მივიდა თაკოს დიდი ხანი ელოდა მაგრამ გოგონა არსად ჩანდა. ამ დროს დაინახა თაკო რომელიც გზაზე გადმოდიოდა:
_ თაკოოო
...
Read More
|
იცი რას ვხედავ?
ვიღაცას.
მაგრამ, არ ვიცი ვინ არის?!
ბნელ ქუჩაში, მხოლოდ ერთი,
ლამპიონი ანათებს
და მის ქვეშ არის ატუზული,…
მხოლოდ ჩრდილი ჩანს და
წვიმის წვეთები...
ნეტავ დიდხანს იქნება ასე აყუდებული?... ალბათ ფიქრობს, ან რაზე უნდა ფიქრობდეს? ამ წვიმაში, თან ღამეა- შუაღამე!
შეირხა...
სახე ლამპიონს მიუშვირა...
ისევ ჩაქინდრა და წვიმიან გზას გაუყვა...
უნდა დავედევნო...
ვინ არის?
რა უნდა?
აქ ხომ არავი დადის...
ნელი ნაბიჟით მიუყვება ქვის ბილიკს, არც იყურება უკან, არ ესმის... ვერ გრძნობს, რომ მივყვები?
მოტრიალდეს, დამენახოს,
აქ ხომ ასე იშვიათია სულიერი, ვისთანაც გასაუბრებას შეძლებ.
ნუთუ არ უნდა დამელაპარაკოს?!
სევდა აწევს მხრებზე,
მე ხომ ვხედავ...ან საიდან ვხედავ? რა ვიცი რომ ასეა?
იქნებ არც არაფერი სევდა აქვს და უბრალოდ წვიმაში მოხვდა, უდროო დროს-უდროო ადგილზე.
შეჩერდა,
ხმა... რაღაც ხმები ისმის...
საიდან?...
სიბნელეა ყველგან...
არ ვიცი რაღაც სიგიჯეა, იგიჯე!!!
რა უნდა ამ კაცს აქდა ან სულაც კაცია?
ან ეს ხმები რა ხმებია?
თითქოს შიშინი ისმის, არა, არა... რა შიშინი?
კარგად დავუგდებ ყურს...
ზღვა?
აქ ზღვა არასდროს მინახავს...
ჰმ, ქვიშა...
ფეხზე იხდის და ქვიშაზე გარბის... მივდევ, თან სიბნელეა, ვკარგავ...
ეს ხმა?! მარტო ზღ
...
Read More
|
ბავშვობაში დაბრუნებას მხოლოდ ერთი მიზეზით ვისურვებდი: რათა კიდევ ერთხელ ვიმოგზაურო მაგდალენაზე. მდინარის გემით წელიწადში ორჯერ ვმგზავრობდი (ბოგოტასკენ და ბოგოტადან) - საშუალო სკოლაში სწავლის ექვსი წლისა და უნივერსიტეტში სწავლის პირველი ორი წლის განმავლობაში.
ყოველი მგზავრობისას გაცილებით უკეთ ვეცნობოდი ცხოვრებას, ვიდრე - სკოლაში. მდინარის წყალუხვობის პერიოდებში ხუთი დღე სჭირდებოდა გემით მგზავრობას ბრანკილიადან პუერტო-სალგარამდე და, შემდგომ, მატარებლით ბოგოტამდე მიღწევას. წვიმების დროს - რაც არცთუ ისე იშვიათი მოვლენა გახლდათ - მგზავრობა სამ კვირამდე გრძელდებოდა.
პუერტო-სალგარიდან ბოგოტისკენ მიმავალი მატარებელი მთაგორიან ადგილებში მიიკლაკნებოდა და კლდოვან ქედებზე დაბობღავდა. ციცაბო აღმართებზე ის უკან მიგორავდა, შემდეგ სიჩქარეს ავითარებდა და კვლავ წინ მიიწევდა. დრაკონივით მძლავრად ქშინავდა და ოხშივარს უშვებდა.
მატარებლის სვლის გასაიოლებლად მგზავრები ზოგჯერ ფეხით ადიოდნენ უახლოეს ქედზე. ლიანდაგის გასწვრივ ჩამწკრივებული გათოშილი, პირქუში სოფლელები ყიდდნენ შემწვარ ყვითელ წიწილებს და კარტოფილის პიურეს, საავადმყოფოს სუნით რომ ყარდა.
მატარებელი ბოგოტას აღწევდა საღამოს ექვსი საათისთვის, რომელიც ახლაც დღის ყველაზე უსიამოვნო მომენტად მიმაჩნია. ამ უხალისო, ცივ ქალაქში ტრამვაები ღრჭიალებდნენ და ყოველ მოსახვევთან ნაპერწკლებს ისროდნენ. ჭვარტლნარევი წვიმა არ წყდებოდა.
...
Read More
|
« 1 2 ... 12 13 14 15 16 ... 39 40 » |
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « ნოემბერი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | 1 | 2 | 3 | | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
|
|
