მთავარი » ♥ისტორია♥
-პრინციპში გასაკვირი არც არაფერია....
-ა?!
-ხო, რა გიკვირს?! 17 წლის გოგო ხარ, ბევრი თაყვანისმცემელი და მეგობარი გყავს, შესაბამისად ბევრ წვეულებაზე დადიხარ, სახლში გვიან ბრუნდები, ისიც დალეული, საწოლზე ახეთქები თუ არა გეძინება, დილას იღვიძებ და ისიც კი არ გახსოვს გუშინ სად იყავი ან ვისთან ერთად.
-რაზე მიმითითებ?
-არავინ გაკონტროლებს....
-ეს რაღა შუაშია?!
-დედა საზღვარგარეთააა...
-მამა მკვდარია, მადლობა, რომ შემახსენე.
-სახლში მოხუც ბებია-ბაბუასთან ერთად ცხოვრობ, რომლებიც აქით შენი მოსავლელია.
ორი გოგონა სკოლის დერეპანს მიუყვებოდა. ირგვლივ სიჩუმე იყო. გაკვეთილები ტარდებოდა, საკლასო ოთახებიდან მცირე ხმაური ისმოდა, წამოყვირებული "მასწ" ან რამე ბუნდოვანი სიტყვები,რომლის გამორჩებაც ნელი იყო.
-ბოლოს აჩოტები ვინ ჩაგაბარებინა?
-გოჩამ!
-გოჩამ?!
-ხო...
-რომელმა გოჩაქმ?
-ჩემმა ბიძაშვილმა.
-ეგ კიდევ ცოცხალია?!-გაეცინა სალომეს.
-მაგაში რას გულისხმობ?
-ვითომ არ იცი! რამდენი ხანია "წამალზე" ზის...
-ეგ შენი გასარჩევი არაა!
-კაიფში იყო?
-არა...
-მიკვირს...
-აი დარდი.
გოგონები საპირფარეშოს მიუახლოვდნენ.
-შედი! უბრძანა ერთმა მეორეს.
-ოხ!
აქ რაღა გვინდა..-წაიბუზღუნა და შეაბიჯა ანამ.
როგორც ყოველთვის იქაურობა საშინლად ყარდა.
-სალო უკეთესი ადგილი საჭორაოდ ვერ ნახე?!
-შარვალი ჩაიძვრე!
-რააა?!
-რაც გაიგონე!
-გააფრინე სალომე?!
სალომ ჩანთა გახსნა და რაღაც კოლოფი ამოიღო დ
...
Read More
|
-მოიცათ, მოიცათ ბატონო კახა! მისი ქმარი მოვიდა და სახლში დახვდა სცენა: მკვდარი ცოლი, რომელიც სისხლში ცირავს და მმისი მკვლელი რომელიც ფოტოს აკვირდება,რომელზეც გამოსახულია ცხონებული მეუღლესთან ერთად?
-სწორად მიხვდით ლია....
-ხო...ლიამ ღრმად ჩაისუნთქა.-საინტერესო მომენტს მივადექით.
-და მანამდე არ იყო საინტერესო?
-რას ბრძანებთ ბატონო კახა, თქვენნაერი საინტერესო პაციენტი ჯერ არ მყოლია ჩემ დიშვილებს გეფიცებით.-გულქრფელად უთხრა ფსიქოლოგმა.
-წყალს დამისხავთ?
-ახლავე.
-ინებეთ.
-მადლობა.
კაახამ წყალი დალია, და განაგრძო:
-თავიდან ვერ აღიქვა რა მოხდა. დაიბნა, მერე კი დაუფიქრებლად მეცა და დახრჩობა დამიწყო. ისეთო გააფტრებული იყო, ისე მეძგერა, არაფერზე პიქრობდა, მხოლოდ ერთი იცოდა, უნდა მომკვდარიყო მისი ცოლის მკვლელი, უნდა მოვეკალი მე. უნდა მოვეკალი თავისი ხელებით.... მის გაყიონულ, ცრემლიან თვალებში წავიკითხე დიდი სიყვარული ნუკასადმი.
-ნუკა ერქვა?
-არა, ნუნუ, ნუნუკა, მაგრამ მე მოფერებით ნუკას ვედახსი ბავშვობიდან.
..............
.....................
................................
-მერე რა მოხდა?!
...................................
.............................................
.....................................................
-მერე?!
-მერე პოლიცია მოვიდა და წამიყვანა....არც გავძალიანებულვვარ...
-რამდენი მოგისაჯეს?
-25 წელი....მის ქმარს მეტი უნდოდა, მაგრამ ჩემმა ადვოკატმა არ დათმო.
ვერც მოს
...
Read More
|
ისევ იმ ჰოლს მიუყვებოდა. ისევ ლიაკოსთვის უნდა გადაეშალა გული, და ახალი რეცეპტი უნდა აეღო მისგან. მივიდა კაბინეტთან და დააკაკუნა. შემობრძანდითო გაიგონა და ოთახში შევიდა. ლიაკო თავის მაგიდასთან იჯდა და სიგარეტს ეწეოდა.
-გამარჯობათ ბატონო კახა.
-გაგიმარჯოს ლია...
-დაბრძანდით ბატონო კახა.
-აქ?
-დიახ, როგორც ყოველთვის.
-ევევით ლია?
-დიახ.
-მავნებელია.
-ვიცი.
-მაშინ რატომ ეწევით?
-იმიტომ. მოკლედ მოუჭრა ქალმა.-უზრდელობაში ნუ ჩამომართმევთ, მაგრამ იმისი განხილვა თუ როგორი მავნებელია სიგარეტი დიდ დროს წაგვართმევს...თან არამგონია ჩემზე უკეთესად იცოდეთ რას იწვევს სიგარეტი და ასე შემდეგ,...ახლა თქვენს საქმეზე გადავიდეთ...სად გავჩერდით????? გახსოვთ???
-დიახ....
-მაშ გისმენთ. ლიაკომ სიგარეტი ჩააქრო.
-დასაკუთრების სურვილმა ისე გამაგიჟა, ისე ამიყოლია, რომ საკუთარი თავი დავკარგე...მოვკალი...მოვკალი და საქმე გავათავე...არ წავსულვარ იქიდან...დავრჩი...დავრჩი...სასჯელს არ გავქცეულვარ,თავი არ ამირიდებია...დავაშავე-პასუხიც უნდა მეგო...
სისხლს ვხედავდი..მის სისხლს...ვხედავდი როგორ მოდიოდა შუბლიდან და გახელილ თვალებში ჩადიოდა, სულ გაუსისხლიანდა ლურჯი თვალები...ხელი მოვუსვი და დავახუჩინე..მისი ლამაზი თვალები სამუდამოდ დაიხუჭა რადგან ერთ არანორმალურს-მე, ძლიერ მიყვარდა, ისე მიყვარდა რომ მოვკალი.... აღარ მინდოდა მისის სისხლის გემო, აღარ მინდოდა დავუპლებოდი მის ტუჩებს ცივს, აღარ მინდოდა მეთქვა მისტვის მიყვარხარ, მაინ როცა ცივი იყო, არ სუნ
...
Read More
|
"იყო უბრალოდ ასე...ხელში ვიგრძენი ძალა, გულმა მითხრა ასე "ქენიო" და მეც მოვკიდე ხელი იარაღს და მივხვდი უნდა მომეკლა...არავინ უსმენდა რას ამბობდა ტვინი....ჭკუა-გონება....არ ვუსმენდი მაშინ როცა შეწყალებას მთხოვდა, როცა ტიროდა თვალს ვარიდებდი, რადგან მეშინოდა მისი ცრემლების დანახვა, საცოდავი, შეშინებული თვალების შემჩნევა...ახსოვს როგორ იპარებდა ხელებს სახეზე და განწირული კიოდა "მიშველეთო...", ვინ უშველიდა?! ჩემს ხელში იყო, ვერც გამირბოდა, მიმწყვდეული მყავდა პატარა თაგვივით და იმას ვუზავდი რაც მომინდებოდა... მეკიდე მისი სისხლის დანახვა მინდოდა, მისი გაყინული, უგრძნობი მზერის, მისი ხელი მინდოდა ხელში მჭეროდა და მოვფერებოდი...მერე რა თუ ვერ იგრძნობდა....ჩემი საკუთრება იქნებოდა, მერე რა თუ იქნებოდა ჩუმად...არ გაიღებდა ხმას, მე დაველაპარაკებოდი და ვეტყოდი თუ როგორ მიყვას..."-კაცი სკამზე იჯდა და ცრემს იწმენდდა. მის წინ მდგომი ქალი, რომელიც გაღებულ პანჯარასთან იდგა გულმოდგინეთ უსმენდა. როცა კაცი გაჩერდა, ცოტა ხანი დააცადა, მერე კითხა წყალს ხომ არ ინებებთო, კაცმა იუარა და მოყოლა გააგრძელა: " ასე იყო.... ხელი დავავლე და კედელს მივანარცხე. ეტკინა. და ამოიკვნესა. ძალა აღარ ქონდა ტირილისგან და შიშისგან დალეულიყო. მიყვარხართქო დავუყვირე.... და იცით რა მიპასუხა?!
-არა! არ გიყვარვარ! ამას სიყვარული კი არა სიგიჯე ქვია... შენ ვერახარ! ავადმყოფო! თან ტიროდა.
ხელი ვსტაცე, კისერში მოვუჭ
...
Read More
|
2 დღის შემდეგ, ურეკავს გიო და ეუბნება რომ ამ ჩხუბის გამო თოკო საავადმყოფოში იყო და მისი ნახვა ძალიან უნდოდა)
ანი: გავგიჟდი,ენა ჩამივარდა ,არ ვიცი რა მომივიდა..გიომ მძიმედაა,რეანიმაციაშიაო..მე იქიდან ვრეკავო..მე ვკითხე მარი მანდაათქო ? და არა იმ ბიჭის შეყვარებულიაო.. ამაზე სულ მთლად გავგიჟდი.წავედი თოკოსთან,ჩემს თოკოსთან..პალატაში შევვარდი და ველაპარაკე..ხელი ხელზე მეკიდა..და უცებ გაყინულ ხელებზე რაღაცამ მაგრად მომიჭირა, ეს მისი ხელი იყო.და ერთი სიტყვა მითხრა : მიყვარხარ !! და დაიძინა,ოღონდ სამუდამოდ არა! და ღიმილი.. ეს იყო მისი ბოლო გაღიმება,ბოლო სიტყვა და ბოლო სიცივე.. მერე სახლში წამოვედიი და ვიხსენებდიი.. მანამდე უკანასკნელად ვილაპარაკე თოკოსთან და ის საუბარი არ დამავიწყდება.სიკვდილზე გაფიქრებაც კი მზარავდა..მაგრამ მეორე დღეს გიომ დამირეკა და მითხრა : თოკო აღარ არისო !!!!!!!!!!!
მე გავშრი და ვიკივლე : თორნიკეეეეეე,,,,თორნიკე...არაააა ! თოკო მე ხომ ყველაზე მეტად მიყვარდიიიიიიიი !! მ
...
Read More
|
ეს ისტორია დაიწყო სრულიად ჩვეულებრივად.თოკომ და ანიმ გაიცნეს ერთმანეთი და გახდნენ შეყვარებულები.ორივეს ძლიერ უყვარდათ ერთმანეთი..ყოველი შეხვედრისას უღიმოდნენ ერთმანეთს, არ უნდოდათ თავიანთი სიყვარულის გამხელა.ლაპარაკობდნენ და ყოველდღე ხვდებოდნენ.სკოლაში,ჩაუვლიდნენ ერთმანეთს და გაუგიმებდნენ ან გამარჯობას იტყოდნენ.ყველას უკვირდა ვინ იყო ის ბიჭი,რომელიც ანის ყოველდღე ხვდებოდა,მაგრამ იგი იძახდა თოკო მხოლოდ მეგობარი იყო..
ანის და თოკოს მართლა უყვარდათ ერთმანეთი,, არასდროს უჩხუბიათ და არც თოკოს უტკენია მისთვის გული.როცა ხვდებოდნენ ლაპარაკობდნენ სიყვარულზე,,თავიანთზე და ა.შ. ეს ყველაფერიც არ ბეზრდებოდათ. თუმცა რა იყო მოსაბეზრებელი ? შეყვარებულთან საუბარი ?
თოკო : ანი იცი ? მე გულს არასდროს არ გატკენ.
ანი:მადლობ თოკო..მე შენი მჯერა.იმედია ერთმანეთი მალე არ მოგვბეზრდება)
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
2 წლის შემდეგ...
ანი: თოკო შენ ერთ ჩემს დაქალს უყვარხარ და მართლა უყვარხარ.. იცი როგორ უყვარხარ ?
თოკო: მერე რა ? მე ის არ მიყვარს.. მე შენ მიყვარხარ ანიი !
ანი:იცი 2 წელი გავიდა და ცოტა გრძნობა მინელდება,,მითუმეტეს რაც გავიგე რომ მარის უყვარხარ..
თოკო: მერე რა,ჩვენში , ჩვენს სიყვარულში ის არ უნდა ჩადგეს.რა დაქალების საქმეა ჩვენი სიყვარული ? (მათ სიყვარულზე,მხოლოდ მარიმ იცოდა)
ანი: თოკო მეც მინელდება გრძნობათკო... გამიგე გთხოვ !
თოკო: კარგი თუ შენ
...
Read More
|
მაგრამ ჩემთვის უძვირფასესი ადამიანი, შემიყვარდებოდა. გიორგი ჩემი სკოლელი იყო, როცა გავიცანი მე-10 კლაში ვიყავი, ის კი მე-11. გაცნობის დღიდანვე ვხვდებოდი, რომ ეს ადამინი ჩემს ცხოვრებას შეცვლიდა და ისეთს გამხდიდა, როგორიც უნდა ვყოფილიყავი. მოსიყვარულე ადამინი იყო, არაფერს მაკლებდა, სულ ერთად ვიყავიათ, მაგრამ მაინც რაღაც ჩატეხილი ხიდი იყო ჩვენს შორის. მე და გიოს საერთო მეგობარი გვყავდა ლიზი. ჩვენი სიყვარულის 1 წლის თავს დაემთხვა ლიზიკოს დაბადების დღე. რა თქმა უნდა ორივე დაგვპატიჟა და წავედით. მშვენიერ დროს ვატარებდით, მაგარამ უცბად გიო მოვიდა და მთხოვა რომ აივანზე გავსულიყავით- სალაპარაკო მაქვსო. სახეზე ფერი არ ედო, მივხვდი რომ რაგაც ცუდი უნდა ეთქვა, მაგარმ ასეთ საშინელებას არ მოველოდი.
-სოფო, იცი მე.. საქართველოდან მივდივარ.
-რატომ?
-მთელი ოჯახი მივდივართ საცხოვრებლად გერმანიაში.. სოფო მე აღარ დავბრუნდები უნდა დავშორდეთ.
-კაი გიო! კარგად!
მეტის თქმა ვეღარც მოვახერხე..
ეს იყო ჩვენი ბოლო საუბარი. ლიზის დამშვიდობების გარეშე და გიოს ბოლოჯერ ნახვის გარეშე, რაც მერე ბევრჯერ ვინანე, წამოვედი სახლში.
მეგონა ცხოვრება დამთავრდა, არავისთან აღარ მქონდა ურთიერთობა. აღარც ლიზის ზარებს ვპასუხობდი და არც გიოსას.
1 თვე არც სკოლაში მივსულვარ. ცხოვრება უფრო მიძნელდებოდა. გადიოდა დღეები და ჩემი სიყვარული უფრო და უფრო ძლიერდებოდა..
დამთავრა სკოლა..
ბანკ
...
Read More
|
ლიზას ოჯახთან ყველაფერი გასაგები იყო,მაგრამ წინ იყო გიორგის ოჯახთან
შეხვედრა.გიორგის დედ-მამა,ბატონი კობა და ქალბატონი ლია,მარტის დასაწყისში
წავიდნენ თავიანთი ნაკვეთის მოსანახულებლად პანტიანში.აპრილის ბოლოს
აპირებდნენ თბილისში ჩამოსვლას,როცა გამომგზავრებამდე ერთი კვირით ადრე,მათმა
ერთადერთმა ვაჟმა ტელეფონით შეატყობინა,რომ ცოლი მოიყვანა.გიორგის მამას არაფერი უთქვამს,ქალბატონი ლია კი,როგორც ყველა დედა,ნერვიულობდა: ”შვილმა რამე შეცდომა არ დაუშვასო”.ზარის
შემდეგ,ჩაიცვეს და თბილისისკენ წამოვიდნენ.10სთ-ზე სახლში იყვნენ.12-ისთვის გიორგი
მოვიდა ლიზასთან ერთად.თან ლიზას ტანსაცმელიც წამოეღო.გიორგი და ბატონი კახი
შეთანხმდნენ, რომ ქორწილი ორ კვირაში იქნებოდა, 10მაისს. მანამდე გიორგისთან იცხოვრებდნენ,როგორც ოფიციალური მეუღლე.ლიზას სახლში
დატოვებას აზრი არ ჰქონდა,რადგან უკვე ფეხმძიმედ იყო "გიორგისგან”,როგორც
ოჯახმა იცოდა.
კარების გაღების ხმაზე ქალბატონი ლია შემოსასვლელისკენ გაიქცა.როცა ლიზა
დაინახა ჩემოდნებით,დაიბნა.გაკვირვებული სახით შეხედა გიორგის,რომელმას
ლიზაზე ანიშნა:
-დედა,ეს ლიზაა,ჩემი მეუღლე.
ლიზას სახელის გაგონებაზე,ქალბატონ ლიას გაახსენდა გიორგის ტანჯვა ამ
გოგოს გამო.მიხვდა,რომ შვილს უყვარდა ლიზა და გაუხარდა,რადგან ჩათვალა,რომ
შვილს ბედნიერება ეწვია.სახე გაებადრა.თავდახრილ ლიზას
შეხედა.მიუახლოვდა,ხელი ნ
...
Read More
|
ქუჩაში სიჩუმე გამეფებულიყო. არავინ ჩანდა ირგვლივ. ნეტა რა ხდება? გავიფიქრე მე.
ბათუმის ქუჩები არასდროს ყოფილა ასეთი წყნარი, მაგრამ საოცრად ლამაზი, დადუმებული მაგრამ მრავლის მეტყველი.
გული უცებ სევდით ამევსო, მივხვდი , რომ ეს სიცარიელე რაღაცის მიმანიშნებელი უნდა ყოფილიყო, მაგრამ რისი?
კარგა ხანია ბათუმში არ ვყოფილვარ, მეგონა აქ ჩამოსულს ხალხი სიხარულით მომეგებებოდა, გულში ჩამიკრავდა და მომეფერებოდა, მაგრამ თურმე ვცდებოდი.
კარგი, არაუშავს ვთქვი მე და გავაგრძელე სახლისაკენ გზა. თქვენ წარმოიდგინეთ სახლშიც არავინ დამხვდა.
ეხლა კი ნამდვილად შევშინდი, ტელეფონზე დავრეკე. დედას თხოვნით ბათუმის ერთ-ერთ ქუჩაზე მივედი, აქ კი ნამდვილი საოცრება ვიხილე, ამდენი ხალხი ერთად თავმოყრილი ჯერ არ მენახა.
გზაა გავიკვლიე და როგორც იქნა ნაცნობ სახეებსაც მივაგენი, მათ კი აცრემლებული თვალები მომაგებეს.
უეცრად, ჩემდა უნებურად ცრელი წამსკდა თვალებიდან, გამახსენდა ეს ქუჩა, რა ბედნიერი ვიყავით აქ მე და ის.
ის? ვთქვი ხმამაღლა და მაშინღა მივხვდი ყველაფერს.
ბოლოს რომ ვისაუბრეთ რაღაც უცნაური ჩანდა, ეტყობოდა რაღაცას წინასწარ გრძნობდა, მაგრა მე არ მინდოდა ეს დამეჯერებინა მივვარდი დედას, ხმამაღლა ვტიროდი და ვთხოვდი ეთქვა, რომ ეს ყოველივე ტყუილი იყო.
ციდან წვიმის წვეთები წამოვიდა.
მე კი მივუყვები უსასრულო გზას და ისევ ისე ხმამაღლა ვტირი. ვტირი და არა მარტო მე, ჩემს წინ უამრავი ხალხი მიაცილებს სამუდამო სამყოფელისკენ.
უკანაც ბევრი სტირის საყვარელი ადამ
...
Read More
|
ღამეა...ზაფხულის ლამაზი და სევდიანი ღამე...მარტოობა...მკვდარი სიყვარული...მოწყენილი მთვარე სევდიანად ანათებს მუქი ღრუბლებიდან...ვარსკვლავები ცდილობენ გაამხიარულონ მისი მოწყენილი თვალები,მაგრამ მის სევდიან თვალებს ვერავინ ვერ უშველის...მხოლოდ ბრწყინვალე სიყვარული...
უეცრად სიჩუმე გოგონას ნაზმა ხმამ დაარღვია...
_ლუკა აქ რას აკეთებ?
_ვა ანი შენა ხარ...
_როგორც ხედავ...
გოგონა ჩამოჯდა და სიჩუმემ კვლავ დააყრუა სევდიანი გარემო...
თანდათან ქვრებოდა შუქი ბინებში...ხალხი ძილს მიეცა...მთვარე თანდათან მიეფარა ღრუბლებს...მხოლოდ და მხოლოდ ვარსკვლავები კაშკაშებდნენ და ლამობდნენ გაემხიარულებინათ სევდიანი გარემო...
_ლუკა რა მოხდა?
_არაფერი...
ისევ სიჩუმე...ისევ მარტოობა...ვინ იცის რა ფიქრები და რა სევდიანი სიყვარული ტრიაოებდა მათ გულებში.
ანის გული უფეთქავდა,სადაცაა ამოუვარდება.მისი გული ლუკას სიყვარულს დაეპყრო...ანის სევდიანი ფიქრები მხოლოდ ლუკას ეკუთვნოდა...მისი სევდიანი თვალები მხოლოდ ლუკას სიყვარულით ბრწყინავდნენ და არ იცოდნენ სიყვარული როგორ გამოეხატათ...
_ნეტა ეხლა რაზე ფიქრობს ლუკა?ნეტა ვინ დაიპყრო მისი ფიქრები,მისი გული და თვით ლუკა.ეჰ...ნეტა მე ვიყო ეხლა მის გულსა თუ აზრებში,ნეტა ჩემზე ოცნებობდეს და ნეტა მისი ბაგეები მხოლოდ ჩემს სახელს წარმოსთქვამდნენ...
ეჰ...არა მე ამას ვერასდროს ვერ ვეღირსები...მას ხომ სალი უყვარს,ის არის
...
Read More
|
« 1 2 ... 11 12 13 14 15 ... 39 40 » |
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « ნოემბერი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | 1 | 2 | 3 | | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
|
|
