მთავარი » ♥ისტორია♥
ანა ხშირად უმალავდა ბებიას და ბაბუას სათვალეს, ადვილი მისახვედრია რატო...ხშირად იცმევდა შვებს რათა დიდად არ დატყობოდა მუცელი რომელიც უფრო და უფრო უდიდდებოდა.
ყოველი დილა ასე იწყებოდა:
-ანა, შვილო ჩემი სათვალე ხომ არ იცი სადაა?!
-არა ბებო არ ვიცი....
-ნამდვილად?!
-კი ბებო!ნამდვილად! შეამოწმე თავზ ხომ არ გიკეთია....
-მერაბ! -ახლა ქმარს ეძახის ბებო-შენ ხო არ გინახია ჩენი სათვალე?!
-სულ როგორ კარგავ?!-ბუზღუნებს ბაბუა, და მერე ამბობს რომ მისი სათვალეც არ ჩანს, ამ დროს ანა სახლიდან იპარება. ეს უკვე ტრადიციაა, სულ ასეა....
ანამ და სალომ გამოცდები ჩაბარეს და ატესტატები მიიღეს. ანამ უკლო დაბადების დღეებზე და წვეულებებზე სიარულს, მეტიც ბოლო დროს უარს აცხადებდა, სულ სალისთან ერთდ იყო, დასეირნობდა, ეროვნული გამოცდებისთვის ემზადებოდა, ხშირად რჩებოდა მასთან და ბევრს ფიქრობდა გოჩაზე, რომელიც იმ დღის მერე აღარც გამოჩენილა. სალისთვის არ გაუმხელია, რომ გიჩა იყო კესოს მამა, უბრალოდ გამბედაობა არ ყოფნიდა,რომ სიმართლე ეტქვა მისთვის. ამ საიდუმლოს გულით ატარებდა, მაგრამ ძლიერ უჭურდა, ახრჩობდა, ღმე არ აძინებდა, მოსვენებას და მადას აკარგვინებდა. სააბაზანოში შესვლისას, აბაზანის მიღებისას მკერზე ხელს მოისმევდა და ამაზრზენი კანკალი დაუვლიდა მთლიან ტანში, ემს სხეულს ეხებოდა, კოცნიდა..რა უფლებით! საკუთარი თავი ეზიზღებოდა, სარკეში ჩხედვისას საკუთარ მხერას თვალს არიდებდა
ისე საშინლად იტანჯებოდა...სააბაზანიში საათობით იკეტებოდა და ტიროდა, მერე გულის რევის შე
...
Read More
|
მთვარის შუქი ანათებდა საწოლს, რომელზეც ანა იწვა და "ეძინა" (უცნობი ასე ფიქრობდა). ცოტა ხანი დუმდა ბიჭი და გოგონას ცქერით ტკბებოდა, " რალამაზია როცა ჩხუბობს,იცინის, ტირის და რალამაზია მაშინაც კი როცა ძინავს"-ფიქრობდა იგი.
ანა თავს ძლივს იკავებდა, უნდოდა ეყვირა, მაგრამ ვერ ბედავდა.
იგრძნო უცნობი გვერძე მიუწვა და ხელი მოხვია მუცელზე. ანა შეკრთა, ბიჭმა იგრძნო, მაგრამ როცა მის მშვიდ სახეს და დახუჭულ თვალებს დახედა, იფიქრა ან ბავშვი განძრა ან ცუდ სიზმარს ხედავსო.
მუცელზე ეფერებოდა და ხვდებიდა თალები ცრემლებით ევსებოდა, თვისდაუნებურად ლაპარაკი დაიწყო შვილთან : "მამი შენ აქ ხარ, ამ მუცელში, გძინავს, მე კი თვზე დაგდგომივარ და ძილს გიბრთხობ, რა უფლებით?! ალბად უსინდისომ უბარლოდ თავს უფლება ივეცი გსტუმრებოდი და რამე მაინც მეტვა შენთვის, თუ არ გძინავს ვიცი გემსის ჩემი...დედაშენმა რომ გაიგოს ვინ ვარ, არ მაპატიებს და ისე შემიძულებს როგორც არავის ცხოვრებასი...მე კი მეშინია დავინახო მის თვალებში ზიზღი ჩემდამი...დაე არ ვეტყვი, რომ მამა ვარ შენი და ახლოს ვიქნები შენთნ, მოგივლი, გიპატრონებ და არავის მივცემ უფლებას გატკინოს გული...შვილო იცი როგორ მიყვარხარ...გეფიცები შენს თვს შენს გვერდით თუ ვიუქნები არ დაგაკლდება არაფერი...ვილო შენ ძრღვებში ჩემი სისხლი ჩქეფს..."-უცნობმა თვალები დახუჭა და ხელი მოუსვა მუცელს წრიულად."-ვაიმე რა ციცქნა ხარ, რა პატარა, აი აქახარ, სულ ახლოსახარ...ალბად გოგო ხარ, მე გოგო მინდა, დედას დაემსგავსები,მმისი თალები, მიის ტუჩები, ცხვირი და პირ
...
Read More
|
ოთახშუ ცუჩუმე იყო, მარტო "უცნობის" ჩურჩული ისმოდა, რომელიც ნაზად ეფერებოდა ანას ხელს.
"-ზოგჯერ უბრალოდ მიკვირს, როგორ გავბედე შენი შეყვარება...შენ ხარ ასეთი კარგი, ასეთი ნაზი, ასეთი სათუთი....მე კი დემონი ვარ ჯოჯოხეთიდან შენს დასაღუპველად გამოგზავნილი...რატომ შემიყვარდი ასე ძალიან?!...იცი?! სიცოცხლესაც დავთმობ შენთვის, განა თავის მოკვლაზე არ მიფიქრია, მაგრამ იმ აზრამდე მივსულვარ, რომ მე თუ აღარ გეყოლები სულ მარტო დარჩები, ვინ დაგიცავს?! ვინ გიპატრონებს?! მე თუ არა, სხვა ვინ?!"....
ბიჭი ცოტა ხანს დუმდა. მერე ამოიხვნეშა და ღია ფანჯარას გახედა.
"იცი?! გარეთ თბილა...გაგაღვიძებდი და გეტყოდი გავისეირნოთთქო, მაგრამ როგორ გაგაღვოძო,როცა ასე-ანგელოზივით გძნავს...მინდა გიყურო, უბრალოდ გიყურო, სხვა არაფერი....
გახსოვს ერთხელ სკოლიდან ატირებული,რომ დაბრუნდი და გზაზე მე შეგხვდი?! რომ მითხარი ბიჭებმა მაწყენინესო, იმათ რა ვუქენი.... "-"უცნობს" გაეცინა."-მის მერე სიტყვას ვერ გიბედავდა ვერავინ ჩემი შიშით....მახოსვს გახარებული ხელს ამომდებდი ხელსჰი, ხტუნაობდი, იცინოდი და მეც მაცინებდი. მერე მკოცნიდი და ამბობდი მიყვარხარ მაგრად ძალიანო....შენი გული მართლაც სავსე იყო ჩემდამი პატივისცემით, ცოტაოდენი შიშითაც ალბად, და უბილწო, დაძმური სიყვარულით....აბა ჩემს გულს დაეკითხე ახლა...დაძმა?! არასოდეს გიყურებდი,როგორც დას...იმიტომ რომ არ ხარ ჩემი და...რატომ უნდა მყვარებოდი, როგორც და
...
Read More
|
ჩარლი საწოლზე იჯდა და ტელევიზორს უყურებდა.
-მაგარი რეკლამაა!
-ფუ! მე ტუ მკითხავ საშინელი....გამოექომაგა მის უკან მჯდომი ქერა ქალბატონი, რომელიც სკაიპით წერდა მეგობარს.
-რატო რას უწუნებ ემ?!
-უაზროა... გოგონები საცვლებში დარბიან ოთახში და ჰამბურგერებს ესვრიან ერთმანეთს, ვერ გაიგებ რისი რეკლამაა საცვლების, იაფასიანი მეძვეების, თუ ჰამბურგერების....
-ოხ! შენ არ იცვლები ემა!
-რაც მართალია, მართლაია ჩარლი... მე შეუდარებელი ვარ და შენ ეს გიყვარს ჩემში, ასეა არა?
-ხო...ახლა კი გადართე კარგი?!
-ახლავე...გადართო სხვა არხზე, იქაც რეკლამა იყო.
ემა ჩარლის მიუჯდა და მოპერება დაუწყო თმაზე....
-ჩარლი რა უნდა გთხოვო....
-ხო, რაიყო?!
გოგონამ ხმა დაიწვრილა:
-ძვირფასო სამდე ხომ არ წავსულიყავით?!
-მაგალითდ?
-სადმე დასასვენებლად, ორკვირიან ტურზე...როგორი იდეაა?!
-საშნელი....
ემას თვზარი დაეცა.
-რა?! რას მეუბნები ჰა?!
-სიმართლეს....
-მომისმინე. დასვენება მჭირდება, ხვდები?!
-ვერ ვხვდები-გაეცინა ბიჭს.
-ჩარლი,ცოტა სერიოზულად...
-როგორ არ გესმის ემი...ვერ ავიღებ შვებულებას, არ შემიძლია.ახლა განსაკუთრებით.
-აბა როდის?!
-ნუ...დაახლოებით 3 თვეში...]
-რაა?! ანუ უარს მეუბნები?!
-ბოდიში, მაგრამ ხო...
-ეს როგორ?!
ტვინი წაიღო -ფიქრობდა ჩარლი.
-ჭრელად-იხეშად მოუჭრა, ადგა და სამზარეულოში გავიდა.
ოთხში დაბრუნებულმა დაინახა ემი ბარგს ალაგებ
...
Read More
|
მას მუდამ ბევრი მეგობრები ყავდა, მუდამ მომღიმარი ადამიანი იყო, მაგრამ ერთმა ამბავმა სამუდამოდ დააკარგვინა ღიმილის სურვილი.
სიკვდილი, სიკვდილი ეს ისეთი რამეა, რომლისაც ყველას უნდა ეშინოდეს და რიდი ქონდეს, რადგან არასოდეს არავინ არ ვიცით როდის ვის მოაკითხავს. სიკვდილი როცა მოდის ყოველთვის ღმერთის გამოგზავნილია? არ ვიცი ნელ ნელა მიჭირდა ამის დაჯერება, როდესაც ჩუმათ აცრემლებულ გოგონას ვუყურებდი . . .
ერთი პერიოდი ჩვენი ქვეყანა სიკვდილიანობამ მოიცვა. ცუდად ატეხილი ბავშვები ერთმანეთს ხოცავდნენ, ჩემი ახლობელი არავინ დაღუპულა, მაგრამ ის პერიოდი დღემდე გულში მაქვს დარჩენილი, მითუმეტეს ერთი მკვლელობა :
ქუჩაში, ქალაქის ცენტრში, ორმა ბიჭმა 1 ტყვიით მოკლა თექვსმეტ წლამდე ბიჭი. არავინ არაფერი იცოდა. იყო მხოლოდ გაციებული ქერა ცისფერ თვალება მომღიმარი ბიჭი, შავბნელი ქუჩა და მე საოცრად ცუდი შეგრძნებით. მე არაფერი მაკავშირებდა იმ ადამიანთან, მაგრამ რაღაც ცუდი წინათგრძნობა მქონდა, და როდესაც ამ ბიჭის ამბავი გავიგე, ცრემლებით ამევსო თვალები. საშინელი შეგრძნება მქონდა, თითქოს რაღაცა ჩამწყდა.
ტელევიზორში აჩვენეს დაღუპული ბიჭის მეგობრები თუ ოჯახის წევრები, საშინელი დასანახი იყო, მისი ერთი მეგობარი მიწაზე მუხლებით იდგა და ტიროდა. ეს ყველაფერი გამოსაჩენი იყო, მაგრამ სადღაც იქ, კუთხეში იჯდა გოგონა, იჯდა და უაზრო სახიდან მოსდიოდა ცრემლები, ყველაზე მეტად მან განიცადა ამ ადამიანის სიკვდილი.
გავიდა წლები, და კიდევ მრავალი ახალგაზრდის მკვლელობა მოყვა ამ წლებს, მაგ
...
Read More
|
.მოღრუბლული დღე იყო.წვიმას აპირებდა.ქუჩაში გავედი.გაჩერებისკენ მივდიოდი,გაურკვეველ ფიქრებში გართული.ცეკვაზე მეჩქარებოდა.\\"მარშუტკა\\"მალე მოვიდა. ერთი ადგილი იყო თავისუფალი.გამიმართლა... ჩემს წინ შეყვარებულები ისხდნენ.გაურკვეველი ფიქრებიც გარკვეული გახდა. რა თბილი და თავბრუდამხვევია შეყვარებულთა სამყარო.მათთმა თბილმა ფუსფუსმა ჩამითრია...მათ მომაჯადოებელ ნისლში გავეხვიე და გავბრუვდი...ვფიქრობდი ჩემთვის ჯერ გაურკვეველ და უცნაურ გრძნობაზე.მათ შემყურეს ცნობისმოყვარეობის გრძნობა გამიმძაფრდა.მინდოდა მათ მიერ წარმოთქმული ყოველი სიტყვის ამოტვიფრა ჩემი გულის თეთრ ფიცარზე...ვუსმენდი ...მოვგზაურობდი მათ სიტყვათა სამყაროში...ჰმ! რა მდიდარია ამ დროს სიტყვათა სამყარო... რა მდიდარი!
-ლუკა ძვირფასო!
-რა იყო ჩემო პატარა?
-არა...არაფერი!
-მითხარი სიხარულო,რისი თქმა გინდოდა?
-ბედნიერი ვარ!
-მეც...
\\"სტოპ\\"!არა...გამიგია ჩვენს მიერ ნათქვამი ყოველი სიტყვა კოსმოსში მიდის და იქ ინახება.შემდეგ კი მის მიხედვით ჩვენი მომავალი იწერება.მათ არ უნდა ეთქვათ ეს სიტყვა... არ უნდა ეთქვათ სიტყვა\\"ბედნიერი\\" (ის წამიერ სიამოვნებას ნიშნავს).მაგრამ თქვეს...
-ლიკ..!
-გისმენ საყვარელო!
-გიყვარვარ?
-სულზე მეტად...
-მეც!
ლუკამ ფანჯარაში გაიხედა და მძიმედ ამოისუნთქა...სიჩუმე...
-ლიკ ...გამიმართლა შენ რომ შეგხვდი!
-მეც ლუკა!
-ლიკ შენ კარგი ადამიანი ხარ!
-მადლობ ლუკა!
...
Read More
|
ისე რა ძნელია ეს ცხოვრება არა ? გაგახარებს,ეს ყველაფერი საუკუნედ მოგეჩვენება..გიხარია,ბედნიერი ხარ ამ ცხოვრებით..ბედნიერი ხარ რომ საყვარელი ადამიანი გვერდით გყავს და გინდა დიდი ხანი გაგრძელდეს ეს ყველაფერი, მაგრამ როცა ყველაზე ბედნიერი ხარ იმ დღეს ინგევა ყველაფერი და მიწასთან სწორდება რამოდენიმე უბრალო სიტყვის გამო,ვიღაცის ნათქვამის,მონაჩმახის გამო საყვარელ ადამიანს კარგავ.. !!!!
ახლა საწოლზე მიჯაჭვული ვწერ ამ წერილს,წერილს იმიტომ რომ ვიცი ძალიან მალე უნდა წავიდე ამ ლამაზი ცხოვრებიდან.ალბათ იმ ადამიანებს,ყველას ძალიან გაუხარდება ჩემი სიკვდილი.ეხლა მოგიყვებით თუ რა მოხდა:
ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო.შეყვარებული ვიყავი და რა თქმა უნდა მიხაროდა.შევხვდი ჩემს უსაყვარლეს ადამიანს რამდენჯერმე.მერე იმ საღამოს ორმა მისმა ძმაკაცმა მითხრეს რომ არ უყვარხარო,რაზეც გავბრაზდი და დავიწყე ტირილი.მეორე დღეს ვნახე და ვკითხე გავიგე რომ არ გიყვარვართქო..ხოდა ამაზე გაბრაზდა და მითხრა მეც ეგრე გავიგეო და დავშორდეთო. დამშორდა.გაბრაზებული გა
...
Read More
|
-გოგოა! გოგოა! გოგოა! გოგოა! კიოდნენ გოგონები და ერთმანეთს ეხუტებოდნენ!
-გესმის?! გოგოაო!-სიხარულისგან ცრემლები დიოდა ანას.
-კესო!კესო!კესო!-ყვიროდა სალი და ცრემლებს წმენდა მეგობარს.
კლინიკიდან ისეთი გახარებულები გამოვიდნენ, სიხარულით მეცხრე ცაზე იყვნენ არ იცოდნენ სიხარულით რა ექნათ...
-ავღნიშნოთ?
-რატომაც არა!
-სათ წავიდეთ?
-შოპინგზე...
-ფული, რომ არ მაქ? მოიწყინა ანამ, ეგ მე მომანდე....
ნახევარი საათის მერე გოოგნები ექსკალატორს მიუყვებოდნენ "ქარვასლაში".
- რომელ განყოპილებაში შევიდეთ?-იკითხა ანამ.
-რა ჯობია კესოსთვის შევარჩიოთ რაღაც-რურაცეები თუ ისეთი ტანსაცმელი ვიყიდოთ რაშიც დიდად არ შეიმჩნევა შენი სხეულის ცვლილებები, დიდი ღიპუცა, გასუქება და ასე შემდეგ.
-კესო! კესოს ვუყიდოთ რამე...
-ვიცოდი ამას, რომ იტყოდი...
საათნახევრის შემდეგ გასავათებულები ტაქსში ისხდნენ და ნაყიდზე ბაასობდნენ.
-ბავშვის ტანსაცმელი ისე ასე ადრე არ უნდა გვეყიდა...-იცინოდა სალომე.
-მაგრამ ვერ მოვითმინეთ...-აყვა ანაც.
ცხრის წუთებზე ანა სახლში იყო. ცოტა ხანში კარებე ზარიც გაისმა. გოჩა უნდა ყოფილიყო.
-მოხვედი?!
გოჩა მოუსალმებლად შევიდა გოგონას ოთახში.
ანაც შეყვა.
-დახურე კარები. კარგად დახურე.
ანამ კარები დახურა.
-ანდა, ჩაკეტე...
ანას შეეშინდა, მაგრამ მაინც შეასრულა ბრზანება.
-ახლა დაჯექი და მომიყევი ერთი რა ხდება
...
Read More
|
-შვილო, რაღაც მომატებული მეჩვენები...
-მართლა ბებია?! ხო მომატებული ვარ, მადა გამეხსნა ეს რამოდენიმე თვეა...
-ნერვიულობამ იცის ბებო გენაცვალოს...ამ გამოცდებმა სულ გადაგრია, მეცადინეობაში ხარ გადავარდნილი, სახლში როდის მოდიხარ და როდის მიდიხარ არ ვიცი....
-ეგ ადრეც მასე იყო. საუბარში ჩაერია ბაბუა, რომელიც გაზეთს კითხულობდა.
-ხო?! კარგი რა ბაბუ!
-მე მხოლოდ სიმართლეს ვამბობ..სხვას არაფერს, თქვა ეს და სათვალე შეისწორა.
-კარგი წავედი ახლა მე...
-სად მიდიხარ?
-სალისთან....
-როგორც ყოველთვის-წაილაპარაკა ბაბუამისმა.
ანიმ სახლის კარები გაიხურა და გაიქცა. კიბეებზე ჩარბოდა როცა კიბეებზე გოჩას შეეფეთა.
-ვა, გოჩა?
-ანა...
-აქ რა გინდა?
-შენს სანახავად მოვედი. სალაპარაკო მაქ შენთან.
-თქვი მალე, მეჩქარება.
-სად მიდიხარ?
-დაქალთან...
-რატომ?
-უნდა მოვემზადო საგამოცდოთ.
-რომელი გამოცდები?
-სკოლა დიპლომს არ მომცემს ტუ გამოცდები არ ჩავაბარე და ვემზადები.
-კარგი საღამოს მოგაკითხავ, სახლში. რომელზე იქნები?
-რავიცი, არ ვიცი, შეიძლება იქ დავრჩე.
-არ დარჩები, 9ზე 9ის წუთებზე სახლში დამხვდი!
-ისა....
-რა?!
-კარგი....ანამ სირბილით გააგრძელა გზა.
-მოიცა! -შეაჩერა გოჩამ.
-რაიყო?
-ფული არ გაქ,რომ მასესხო?!
-არა...
ბიჭმა კიდევ გააჩერა ბიძაშვილი.
-არ ირბინო. რომ დაეცე?! ხომ იცი შენთვის არ შეიძლება.
...
Read More
|
3 თვე გავიდა.
-ვაიმე მეშინია მუცელი,რომ დამეტყოს....
-ანა, რას სულელობ! დაგეტყობა აბა რა იქნება!
-ვაიმე რა ვტქვა.
-მოვიფიქრებთ რამეს...
-და რას?
-არ ვიცი. დღეს ღამეს, მაგაზე ვიფიქრებ და მომაფიქრდება რამე....(იმედია).
-ხომ არ გადაგიწყვეტია რას დაარქმევ?-იკითხა სალომ ინტერესით.
-გაგიჟდი?! რადროს მაგაზე ფიქრია?!
-რავიცი....
-ამბობენ წინასწარ სახელის შერჩევა არ ვარგაო.
-ყველაფრის არ უნდა გჯეროდეს ანა!
გოგონები აფთიაქის რიგში იდგნენ.
-ესეიგი რა გვჭირდება?!
-ნუნუ ექიმმა ჯერ ვიტამინებით დავიუწყოთ და აი ეს წამიალი მივაშველოთო....არა და აზზე არავარ რისია-გაეცინა ანას.
-ღერთო ამ გოგოსთვის გრამი ტვინი მაინც უნდა მიგეცა! არ უსმენდი როცა გელაპარაკებოდა?!
-კი, მაგრამ თან იმაზე ვფიქრობდი რას ვიზავდი წელს გამოცდებზე....
-ვაიმე! ზოგჯერ როგორ მინდა გემრიელად "ჩაგანათო"-გულწრპელას უთხრა დაქალს სალომ.
ანას გაეცინა.
-რაარი სასაცილო?!
-არაფერი!
-აბა რა გაცინებს?!
-უბრალოდ მიხარია შენ რომ მყავხარ....
-ბოთე!
სალომემ აფთიაქარს წამლების სია გაუწოდა და კითხა რა დაჯდებაო.
-ამდენი არ მაქვს...-დადარდიანდა ანა.
-მე დაგიმატებ..ისე გაგიძვირებიათ წამლები...რაამბავია! ამ ფულიტ მთელ ბაზარს შემოივლის ადამინი!
აფთიაქი დატოვეს.
-ექიმმა როდის დაგიბარა?
-3 კვირაში....
-მეც მოგყვები.
-კარგი...
-ახლა საით?!
-ჩემთან მივდივართ, ხომ არ დაგავუიწყდა გამოცდებისთვის ვართ მოსამზადებლი.
-მაგას რა დ
...
Read More
|
« 1 2 ... 10 11 12 13 14 ... 39 40 » |
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « ნოემბერი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | 1 | 2 | 3 | | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
|
|
