ძველად, სულ ძველად, მრავალ წლის წინათ;
ეს იყო ნაპირად ზღვის;
იქნებ თქვენც იცნობდეთ მშვენიერ ასულს
სახელად ანაბელ ლის;
მას მხოლოდ ტღფობა უნდოდა ჩემი
და თვითონ მეტრფოდა ის.
მე ვიყავ ბავშვი, თვითონაც ბავშვი,
ეს იყო ნაპირად ზღვის;
ჩვენ სიყვარულზე მეტად გვიყვარდა
მე და იმ ანაბელ ლის.
სერაფიმს მოვწონდით და აღარ გვზოგავდა
სურვილს და სიკეთეს თვისს.
და სწორედ ასე, მიზეზად ამის,
ეს იყო ნაპირად ზღვის,
დაჰბერა ქარმა... სუსხავდა ქარი
მშვენიერ ანაბელ ლის.
მოვიდა მისი ციური მამა
და ასე მოშორდა ის
და მავნე მისი სამარეც ბნელი
იმავე ნაპირად ზღვის.
ანგელოზთ ბევრად უბედურთ ცაში
შევშურდით აქ მე და ის;
დიახ, მიზეზი იყო ეს! (იცის
ყველამ ნაპირად ზღვის),
რომ ქარი, მქროლი ღრუბლიდან ღამით,
მკვლელია ანაბელ ლის.
მაგრამ ჩვენ ტრფობით ვაჯობეთ ყველას
ვინც იყო უფროსი ხნის;
და ვერც ერთ ანგელოზთ ცაში,
დემონებს უფსკრულში ზღვის,
ვერ ძალუძთ გამყარონ ვერასდროს
მშვენიერ ანაბელ ლის.
მთვარე მასიზმრებს საოხარ სიზმრებს,
მშვენიერ ანაბელ ლის,
ვარსკვლავთა ელვაში ვიგრძენი მღელვარე
თვალები ანაბელ ლის.
მუდამღამ მე მასთან, მის გვერდით ვრჩები,
ჩემი სიცოცხლე საცოლე ჩემი,
საფლავში ნაპირად ზღვის,
მღელვარე ნაპირად ზღვის...
Annabel Lee
It was many and many a year ago,
In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
By the name of ANNABEL LEE;
And this maiden she lived with no other thought
Than to love and be loved by me.
I was a child and she was a child,
In this kingdom by the sea;
But we loved with a love that was more than love-
I and my Annabel Lee;
With a love that the winged seraphs of heaven
Coveted her and me.
And this was the reason that, long ago,
In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
My beautiful Annabel Lee;
So that her highborn kinsman came
And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
In this kingdom by the sea.
The angels, not half so happy in heaven,
Went envying her and me-
Yes!- that was the reason (as all men know,
In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud by night,
Chilling and killing my Annabel Lee.
But our love it was stronger by far than the love
Of those who were older than we-
Of many far wiser than we-
And neither the angels in heaven above,
Nor the demons down under the sea,
Can ever dissever my soul from the soul
Of the beautiful Annabel Lee.
For the moon never beams without bringing me dreams
Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise but I feel the bright eyes
Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
Of my darling- my darling- my life and my bride,
In the sepulchre there by the sea,
In her tomb by the sounding sea.
|
