მთავარი » ♥სხვა და სხვა♥
სიყვარული- ყველასია, მაგრამ არავის ეკუთვნის;
სიყვარულს- ვერც გააკეთებ და ვერც შექმნი, მაგრამ ყველამ ვიცით;
სიყვარული - დაუმსახურებლად მიღებული ჯილდოა;
გიყვარდეს- ე.ი. სხვებისთვის უხილავ სასწაულს ხედავდე;
სიყვარული - ორის მარტოობაა უკიდეგანო სამყაროში;
სიყვარული - ყოველთვის ახალია, როგორც კაშკაშა მარადიული ნათელი;
ერთი სუნთქვაა ორისთვის;
სიყვარული - მიტევების ხელოვნებაა;
პირველი გრძნობა, რომელიც ადამიანთან მოდის-დედის სიყვარულია, უკანასკნელი კი-რომელიც თან მიაქვს ამქვეყნიური
სამყაროს სიყვარული;
სიყვარული თან გდევს მთელი ცხოვრება: პირველი კოცნით, პირველი სიხარულით. პირველი განშორებითა და მწუხარებით
დაწყებული, ღრმა სიბერემდე;
"მე შენ მიყვარხარ"- წამები სჭირდება ამ სიტყვების წარმოთქმას, იმის ჩვენებას კი, როგორ გიყვარს-მთელი ცხოვრება;
გიყვარდეს- ე.ი. სხვის ბედნიერებაში საკუთარ ბედნიერებას პოულობდე;
სიყვარული - ხელს ჩაგკიდებს და შენს გულს იგრძნობს;
სიყვარული საკუთარ ენაზე მეტყველებს- მზერის ენით, ჟესტის ენით, მდუმარე აღიარებით;
სიყვარული- ყველასა და ყველაფერში მჟღავნდება;
არაფრისგან იბადება, მაგრამ ძალადობით, სიყალბითა და სიცრუით კვდება;
სიყვარული - თავისუფლებაა. თავისუფლება იყო ის, რაც ხარ, იმ ადამიანთან, რომელმაც ისეთი მიგიღო, როგორიც ხარ;
სიყვარული - ყველა დასაწყისის დასაწყისია;
ყველაფრის მშობელია სამყაროში;
...
Read More
|
ხშირად ვდუმვარ ხალხს გონია რომ ბევრს ვფიქრობ. მეკი მეცოტავება აბა რა არის დღე-ღამეში 24 საათი შენზე ფიქრებისთვის. არც არაფერი. სანამ დედამიწა კიდევ ერთხელ შემოგივლიდეს, შენ კი არა მზეს. თუმცა ჩემთვის მაინც სულ ერთია ორივე შენ ხარ, მეც შენ ვარ, ჩემი მეგობრებშიც შენ ხარ, ჩემი ოჯახის წევრებშიც გიპოვე, მაგრამ მაინც არ ხარ ჩემთან. ყველაზე ახლო სიშორე. იცი უშენობა მეტკინა.…მინდა მოვიდე შენთან მოვიდე და ვიყვირო რომ მიყვარხარ, მაგრამ ეს არაფერს შეცვლლის ეს ნაბიჯიც კი გადადგმული მაქვს და ცხოვრების თამაში წაგებული.
ბედნიერების ფუჭი ოცნება. ყველაზე ახლოს ვიყავი შენთან. მეგონა, რომ შენც...თუმცა რა მნიშვნელობა აქვს რა მეგონა... მთავარი ხომ ისაა რა არის.
-მიდი რა დაისვენე და დაასვენე.მეუბნეოდენ მეგობრები
ყველა ფიქრობდა, რომ ჩვენგან იმიტომ წახვედი მე,რომ მოვსულიყავი. მეც, მაგრამ რაღაც შიგნით მეუბნეოდა, რომ ეს უბრალოდ შენზე ოცნების ნაწილი იყო. თუმცა როცა საჭიროა მაშინ ხომ არ ვუჯერებთ შინაგან ხმას?! მე მოვედი შენთან მოვედი და იმედი გამიჩნდა რომ შენ გაგიხარდა.
-რატო ხარ მარტო?
-ხო იცი ასეთი ვარ.
-ვიცი.
-მიყვარხარ სულ ჩემთან ხარ როცა მჭირდება.
-და ვიქნები.
შენ ჩამეხუტე. გული გათბა. ნელნალა სულ უფრო მეტად შემოიჭერი ჩემში. გაუცნობიერებლად მაქცევდი უსაზღვრო გრძობის მარწუხებში და ვგრძნობდი, რომ თითოეული შენთან გატარებული წამის შემდეგ უფრო და უფრო მიჭირდა უშენობით სუნთქვა.
-რაღაცა მინდა გითხრა.
-გისმენ.
-იცი იმ დღეს მარტო მე დაშენ რომ
...
Read More
|
Love sees with the heart and not with the eyes -Shakespeare
The course of true love never did run smooth -Shakespeare
All night long I was searching for you, and there you were waiting for me all along -Lestat
You are from my dreams and the unspoken long
...
Read More
|
გაზაფხულის ერთ მშვენიერ დღეს, როცა ყველა მხიარულობს, ყველა სიცილის ხასიათზეა, უეცრად ტელეფონის ზარის ხმამ შემაწყვეტინა მეგობრებთან საუბარი. ყურმილში მისი ვაჟკაცური ხმა გავიგონე და გამიკვირდა, სახლში ხომ არასდროს მირეკავდა. მისი ხმა თითქოს მეუცნაურა მომესალმა და ნაღვლიანად მითხრა:
-ჩვენი გზები გაიყარა, მე უკვე ცოლი მყავს და მგონი ჩვენი დაშორება საჭიტრო იქნება.
მეტი არაფერი გამოგონია, ფიქრებში წასულს ყურმილი გამივარდა. ნელი ნაბიჯით შევედი ოთახში, ჩემმა მეგობრებმა ლაპარაკი შეწყვიტეს და გაკვირვებით ერთბაშად შემომხედეს.
-რა მოხდა სახეზე ფერი არ გადევს.
-მან დარეკა!
-მერე რა სახე ჩამოგტირის?
-ისე მითხრა ჩვენი გზები გაიყარა, ცოლი შეურთავს.
უხეხული დუმილი ჩამოვარდა. დუმილი ტელეფონის ზარმა დაარღვია. ხელის კანკალით ავიღე ყურმილი... და მასში მისი ხმა გავიგონე.
-გეწყინა? ვერ მიხვდი ჩემო პატარა სულელო? დღეს ხომ პირველი აპრილია. შენ კი დაიჯერე, მე შენ არასოდეს არ მიგატოვებ. მე შენ მიყვარხარ გაიგე?!
|
 საბოლოოდ დავრწმუნდი, რომ მართლაც ვიყავი არარაობა, რომელიც უიმედოდ იყო შეყვარებული მეორე არარაობაზე, რომელსაც თავისმხრივ არ ადარდებდა პირველი არარაობა. . . და გულის კი ჰკითხავს?. . . .
ისევ გადიოდა დრო. . . არც ჩერდებოდა, არც სიყვარული აჩერებდა, არც სიძულვილი. . . ეჰ. . . სიძულვილი თუ სიყვარულის ნაკლებობაა?!. . . რა ვქნა. . . ისევ ფიქრები დროზე, წარსულზე. . . სიყვარულზე. . . სიცოცხლეზე. . . შენზე. . .
ისევ სევდა და ისევ ცრემლების ზღვები. . . მის ტალღებზე დაცურავდნენ ჩემი ფიქრები და იმედები სიყვარულზე, მაგრამ ისინი არ ინდობდნენ და ბობოქრად, განწირულად ნელ-ნელა სძირავდნენ. . . სადღაც დაბლა. . . მიუწვდომელ ჩაბნელებულ ფსკერზე. . . რამდენს იტევს ზღვა? რამდენს ითმენს და რამდენ სიყვარულს მალავს? ვინ იცის?. . . იქნებ ამ სიყვარულს ვერ უძლებს და იმიტომ ბობოქრობს? ვინ იცის ვინ?. . .
მაინც და მაინც მე მიყვარხარ. . . სხვასაც. . . მაგრამ ჩემსავით? მეკვრება სუნთქვა. . . მიჩქარდება გული. . . ფეთქავს. . . ფეთქავს. . . ერთს ღრმად ცაისუნთქავ და. . . ფიქრებმა ჩაგძირეს. . . დამთავრდა ყველაფერი. . .
მე. . . ხო მე. . . მე. . . მიყვარს. . . ხო, ხო მიყვარს. . . ის. . . ის ვინც ჩემი ოცნებებითააა აღსავსე. . . ის ვისაც ეკუთვნის ჩემი ფიქრები. . . ცრემლები. . . სული. .. გული. . . სული გამაჩნია რომ?. . . ის მიყვარს, რომელმაც დამანახა სამყარო სხვა თვალით. . . ის, ვინც შემაყვარა ცხოვრება. . . ის ვინც გამაბედნიერა. . . გამახალისა. . . ის მიყვარს.
...
Read More
|
. . .
არა.მე კომპლიმენტებს არც ისე ხშირად ვიღებ.ამას უკვე შევეჩვიე.ძირითადად ისინი მამკობენ კომპლიმენტებით,ვისაც პირადად არ ვიცნობ.
ბოლო დროს გიჟს მეძახიან.მართალი გითხრათ მსიამოვნებს.მე თუ გიჟი ვარ,ჩემეული ვარ,რაც ჩემთვის მეტად გასახარია.
ადრე (წელიწადნახევრის წინ) ვწერდი "რაღაცეებს".ვწერდი ჩემი უტიფარი კლასელებისთვის სისულელეებს.ვიცოდი,რაც არ უნდა დამეჯღაბნა,ყველაფერი დიდ მოწონებას დაიმსახურებდა. "ეს ყველას არ შეუძლია"...მაშინ სხვა ვიყავი...ვერ აგიხსნით ისეთი გულუბრყვილო და მეამიტი.
მერე მოხდა ისე,რომ მოვხვდი ერთ უბრალო,მაგრამ ძალიან შედეგიან ხელოვნების ჯგუფში.ე.წ მასწავლებელი არც ვინმე ცნობილი ხელოვანი იყო და არც ლიცენზირებული პროფესიონალი,მაგრამ იყო ბევრის მნახველი და მცოდნე რეალისტი.იმ ჯგუფში ჩემს (არაკომპედენტურთაგან) აღიარებულ შედევრებზე შენიშვნებიც მივიღე და რჩევებიც.თეორიულად გამოვედი ცხოვრების რეალისტური ხედვის ასპარეზზე.შემეცვალა ხედვა.დავინახე ბევრი ისეთი რამ,რაც იქამდე აზრადაც არ მომდიოდა.გავხდი (უკვე აღნიშნული) რეალისტი...დავცინე ჩემს "მართლაც და ბავშვობას".არა,უფრო ე.წ გარდატეხის ასაკს.დავცინე კიარა შემეცოდა...მოკლედ,ისე გამიჯდა და მომეწონა რეალიზმი,რომ ყველგან და ყველასთან სიმართლეს ვქადაგებდი(ჩემი ხედვით). (ესაც გულუბრყვილობა იყო,რომ ვერ ვარჩევდი სად ღირდა და სად არა).ამის გამო უამრავჯერ მომივიდა კამათი.სკოლაშიც მექმნებოდა პრ
...
Read More
|
 აი ისევ დავუბრუნდი წერას,დიდი ხანია მინდა ვწერო,მაგრამ თავში არაფერი მომდის
ნელ-ნელა უკვე ბუნდოვნად გამახსენდება-ხოლმე სიცოცხლით გაჟღენთილი დღეები,ხმელი ფოთლების ხრაშუნი და მისი საოცრად მომხიბლავი ხმა,რომელიც სულს მიშფოთებდა.თავი ისეთი პატარა მეგონა,ახლა კი თანდათან ვხვდები,თუ რაიმე ნამდვილად გინდა,ისე როგორც მაშინ...უკან არაფერზე დაიხიო!ბოლომდე უნდა იბრძოლო და გაიმარჯვებ!ახლა უკვე საკუთარი გამოცდილებით ვიცი ეს და აღარაფერს შევუშინდები
დროის უკან დაბრუნება რომ შემეძლოს,თავს არასდროს დავანებებდი,სისულელეებზე ფიქრს არ დავიწყებდი,მაგრამ ახლა უკვე გვიანია და მე არც არაფერს ვნანობ...
უბრალოდ ვხვდები რომ შეიძლება მასავით აღარავინ შემიყვარდეს,ისე ძლიერად,რომ თავი დავკარგო და ყველაფერი დავივიწყო...
არ მახსოვს როდის გაჩნდა ტკივილი,აგარც ის მახსოვს როდის გადნა სულში ყინული და მერე ცრემლად ჩამოიგვენთა...საიდან გაჩნდა ფიქრი იმაზე ვინც დგეს ასე დაიგვიანა,ანდა როდის მოვიდა ჩემთან მარტოობით სულდაკაწრული,როდის დამაყრდნო თავი მხარზე და დაგლილი ფიქრი ჩამოასვენა...მერე თანაბრად ვიყოფდით სევდას...შემდეგ ზგაპარი გამოვიგონე და დავიჯერე რომ ბედნიერი ვიყავი,სულის სიმაგლე გამოვიგონე და სრულყოფილება ვაქანდაკე არაფრისაგან,მერე კი როცა სული ჩავუდგი მივხვდი თუ როგორ დავცილდი საწყისსს.ვერ შევეგუე ხორცადქცეული Gმერთის ხილვას და შემეშინდა სიცარიელის,ძალიან დიდხანს ვუბერე სული ჩამქრალ კოცონს და როცა უკან მოვიხედე,სიმარტოვე დარაჯობდა ჩემი სუ
...
Read More
|
მეშინია შენი დაკარგვის...არა.შენი დაკარგვის კი არა.შენ ხომ ისედაც არ ხარ ჩემი...
მე იმ ოცნების დაკარგვის მეშინია,რომელიც ჯერ არც კი ამხდენია...
მე მეშინია,რომ ყველაფერი მზის ჩასვლასავით გაქრება და მეორე დილით საპირისპირო მხრიდან,როგორც მზე,შენც გაციებული და მდუმარე შემომანათებ ჩამქრალ თვალებს...
მეშინია...
მეშინია ახლოს მოსვლის,რომ არ დამწვა...
მეშინია შორს წასვლის...რომ არ დაგავიწყდე და სხვას არ გავუხსნა გზა შენი გულისკენ...
მეშინია...
ვიცი,ოცნებები იმიტომაა,რომ არ ახდესო,ნათქვამია...მაგრამ ტრფობის ცეცხლით აალებულს ყველაფრის იმედი აქვსო,ესეც გამიგონია...
ხოდა ძვირფასო მეც მაქვს შენი იმედი...არა.შენი კი არა...შენი გულის იმედი...
რატომღაც ძალიან ხშირად მეფიქება შენზე...მაგრამ ეს ფიქრები იცი ყოველთვის რითი მთავრდება?...
მეშინია...
შენ ხომ ჯერ არაფერი იცი...მე კი ვიცი...ვიცი ის,რომ ძალიან მჭირდები...რომ სულის რაღაც ნაწილი უნებურად გამინთავისუფლდა და შენი სულის ნაწილს ელოდება,რომ სრულყოფილი სახე მიიღოს და დამამშვიდოს...რომ მითხრას:"ნუ გეშინია"...
თუმცა მე ისევ სევდამორეული თვალებით დავცქერი ნაწერს და ერთი სიტყვა,ერთი აზრი,სულ რამოდენიმე ბგერა,მაგრამ ძალიან საზარელი და მრავლისმთქმელი რამ მიტრიალებს თავში...
მეშინია...
მაინც რა მომაბეზრებელია ამდენი "მეშინია" "მეშინია" "მეშინია" ?... აი,ისევ...
მაგრამ რა ვუყო რომ მეშინია?...
შენი დაკარგვის...
ოცნების არ ახდენის...
უშენობის...
შენი შეყვარე
...
Read More
|
გადაუღებლად წვიმს, ალბათ ბუნება იზიარებს ჩემს დარდს და ჩემთან ერთად დასტირის ჩემს განშორებას.
არ მეგონა თუ შენთან განშორება ასე შემცვლიდა, ასე გამტანჯავდა. ვერ ვხვდებოდი რომ შენ იყავი ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი, რომელზეც მთელი სიცოცხლე ვოცნებობდი, ვნატრობდი, ვფიქრობდი.
რა მეგონა თუ ჩვენს შეხვედრას ასეთი დასასრული ექნებოდა!
მეგონა დიდხანს გასტანდა ერთად ყოფნის ბედნიერი წუთები!
თურმე ვცდებოდი, ყველაფერი უფრო ადრე დამთავრდა.
ახლა უფრო მეტს ვფიქრობ შენზე, ღმერთს ვთხოვ, დამიბრუნოს შენი თავი და ლამაზი თვალები. მაგრამ ვაი, რომ წარსული არასოდეს არ ბრუნდება უკან!
ვიხსენებ შენთან ყოფნის ულამაზეს წუთებს და ახლა ვხვდები, რომ ბედნიერი ვყოფილვარ შენს გვერდით, ბედნიერი და ამაყი.
ჩემმა სიამაყემ დამაკარგვინა შენი თავი!
ნეტავ თუ ვიქნებით ოდესმე ერთად.
ნეტავ თუ ვიქნები ოდესმე ბედნიერი?!
იქნებ მაპატიოს ღმერთმა ჩემი მოჩვენებითი გულგრილობა, ზედმეტი სიამაყე და ინებოს ჩვენი ერთად ყოფნა...
|
უყველაფრო ამინდია.. უყველაფროა ცა.. ელექტრონული მზე ანათებს, ამაზრზენია!
უფერულია ყველა-ფერი და მაინც თვალს მჭრის რეალობის შხამიანი მწვანე..
კედლებზე წარსული მომავალი კიდია და მინდა დავწვა, რომ აღარ მტკიოდეს მათი სიცარიელით სავსე კუთხეები..
ფარდებზე მოქარგული სინათლე მინდა ჩამოვგლიჯო და ავუხილო ოთახს თვალი, გარეთ ხომ ნათელი ბნელია! გარეთ ხომ მხიარულად გლოვობს ხალხი და საათის ისრებს ძალით მიათრევს დრო.. მატარებლის ლიანდაგზე დავაფინე თეთრი ოცნება, წითლად შევღებო მინდა.. ეს პეპელა რატომ დაფრინავს ჩემს შორი ახლოს? ნუთუ სჯერა რომ მჯერა.. ლურსმანზე საიდან გაჩნა სისხლის წვეთი? ნუთუ ესეც უნდა დავიჯერო? არა.. არ მჯერა! არ მინდა მჯეროდეს და ნუ მაჯერებთ!
ყველაფერი მტკივა რისიც მწამს და აღარ მინდა მტკიოდეს!
ახლა თქვენ შემიბრალეთ და ნუღარ მეკითხებით, არ ვიცი! ახლა თქვენ გამიგეთ, თორე მე ვეღარ ვიგებ ვერაფერს..
უსასრულობის რადიუსში ნუ გაეკარებით ჩემს ფიქრებს! და ნუ შემეხებით მტკივან თუ უკვე გამშრალ ნერვზე.. ნუ მიკაკუნებთ სულზე! აღარ მინდა შემოგიშვათ.. მრცხვენია ისეთი აურზაურია.. არც დალაგების თავი მაქვს..
ნუ იღიმით როცა მეც ვიღიმი! და ნუ იცინით როცა მე ვტირი! ნუ მეთამაშებით ადამიანობანას თუ ტექსტი ზეპირად არ იცით! მე ვერ შეგახსენებთ..
ნუ მირჩევთ სხვა ნიღაბი მოვირგო, რადგან ღარიბი ვარ და მხოლოდ ერთი მაქვს..
ნუ გწყინთ როცა მიყვარხართ და არ ვყვირი, რადგან მუნჯი ვარ..
ნუ გჯერათ ჩემი როცა გინდათ, რომ გჯეროდეთ.. და ნუ გჯერათ რომ იცით..
ნუ მე
...
Read More
|
« 1 2 ... 14 15 16 17 18 ... 88 89 » |
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « დეკემბერი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | | | 1 | | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | | 30 | 31 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
|
|
