მთავარი » ♥ლექსები სიყვარულზე♥
მე არ მიზიდავს ეგ სილამაზე,
მე არ მიზიდავს მაგ თვალის ფერი...
მე მხოლოდ ერთი მიზიდავს
ეს სიყვარული მიზიდავს შენში!
შენსკენ მომათრევს ასე ეულად,
შენზე მაბოდებს გადარეულად!
ამ სიყვარულმა დამაწყებინა ლექსების წერა..
წერა მინდება-ხელი მიხმება ,
ტვინი მეფსობა,თვალს მიბნელდება..
დაე მექყება ოცნება შენზე
მინდა სიტყვა ვთქვა,მაგრამ ვერ ვამბობ..
სიტყვას მოჰყვება შენი სახელი...
მინდა დავწერო,მაგრამ ვერა ვწერ,
თვალთ მიბნელდება და მელანდება,
ტირილი მინდა ,მაგრამ ვერ ვტირი
თვალის გუგაზე მაშრება ცრემლი..
თვალი, რომელიც შენს ნახვა ელის
ასე ეულად გადარეული...
მე არ მიზიდავს ეგ სილამაზე,,
მე არ მიზიდავს მაგ თვალის ფერი
მე მხოლოდ ერთი იზიდავს
და ეს ერთია-ეს სიყვარული!
|
 უცხო კაცთან მე ისეთი მხდალი ვარ,
გვერდით როგორ დავუწვები, სერ.
მე ისეთი პაწაწინა ქალი ვარ,
ხომ სირცხვილით დავიწვები, სერ.
მე ისეთი პატარა ვარ,
მე ისეთი პატარა ვარ ჯერ,
მე რომ დედას მომაშოროთ,
ცოდვა არის, ადრე არის, სერ.
დედამ კაბა შემიკერა ლამაზი,
წითელ-ყვითელ საკინძებით, სერ
ხომ დაჭმუჭნით, ხომ წახდება სამოსი,
თქვენ რომ გვერდით დაგიწვებით სერ.
შემოდგომის უქმე უკვე გავიდა.
გრძელი არის ზამთრის გამე სერ.
მე იმ ღამეს სხვსთან როგორ ავიტან,
არ მეყოფა სითამამე სერ.
აგერ ქარმაც ამოყარა ფიფქები,
ფოთოლიც კი არ სჩანს მწვანე, სერ.
გაზაფხულზე უფრო დიდი ვიქნები.
მოდი მაშინ წამიყვანე სერ.. |
მე მარტოობამ როგორც პიქრი გამაცამტვერა
და მეც უძლური ველოდები მაცდურ განაჩენს
ავედევნები კვლავ კლავიშებს კარად და მტვერად
მაინც ჩემნაერს ხვალ დროება ათასს გააჩენს
აღარ ვიქნები მარტოდ მარტო შენი მგოსანი
მრავალ პოემებს მიუძღვნიან მშვენებას შენსას
მე ერთი ლექსი შემრჩენია შენთვის პრთოსანი
სხვა ვერ გაიგებს ამ სატკივარს და განცდას ჩემსას
კვლავ ავამღეროთ სიმპონია ერთი ბგერიდან
მოდი ოცნებავ!სიყვარულო!კვლავ ითარეშეთ
ყველამ მიიღო მისაღები ბედის ხელიდან
ისევ მე დავრჩი ჩეშმარიტი გრძნობის გარეშე
ვერ გავექეცი მარტოობას ვეღარც სიზმრებში
თითქოს გაქვავდა ყველაფერი აქ ჩემს გარშემო
რაღაც მაკლია ვიქექები ჩუმად ფიქრებში
იქნებ მიზეზი მარტოობის ვინმემ მაჩვენოს
მე აღარ მინდა არც სიკვდილი და არც სიცოცხლე
ჩემთვის სიკეთეც ბოროტებაც უკვე ერთია
მარტოობაში თუ ამ ქვეყნად ერთ წამს იცოცხლებ
მაშინ მიხვდები რომ სიკვდილი ამ წამს გერჩია
მე მარტოობას გავექეცი ამ ქვეყნად ვითომ
მაგრამ აღმოჩნდა რომ მარტოობა ვყოფილვარ თვითონ...
|
ახლა კვნესიან მგლოვარების ალბათ ზარები
ახლა საღამო, დახშულია ამავდროებით.
მე ჩემს ლოცვებში მახსენდება შენი თვალები,
და ეს თვალები მოცულია განმარტოებით...
ზარებს კვნესაში აჰყვებიან ანგელოზები,
მე მოვუხდები შენი სახლის წითელ სახურავს.
შენი საფლავი აღსავსეა რუხი ლოდებით,
და შენს გოგონას ისევ შავი ქუდი ახურავს....
..... დღეს დაიხშება... სასუფევლის თეთრი კარები.
შენი შეშვება აუკრძალავს თურმე განგებას.
მე თეთრ ლოცვებში დავინახე შენი თვალები,
და ეს თვალები კვლავ ელიან განმარტოვებას.
გაფერმკრთალდება ზღვის ნეტარი სილურჯეები....
მე დავამშვენებ შენი სახლის ლამაზ სახურავს.
შორს ის მიზნები დარჩებიან მიუღწეველნი,
და შენს გოგონას ისევ შავი ქუდი ახურავს.
ახლა კვნესიან... მგლოვარების... ალბათ ზარები.
ახლა საღამო... დახშულია... ამავდროებით.
ჩუმად ლოცვაში გამახსენდა შენი თვალები,,
და ეს თვალები მოცულია, განმარტოვებით..
|
ფიქრი თავშალივით მოვიხვიე
თვალებს სიმარტოვეს ვაჩვევ
მთელი საღამოა გიყურებ და
მაინც ვერაფრით ვერ გამჩნევ..
ფიქრი სავსე არის საჩივრებით,
ღვინო, ღვინოა და მათრობს,
ქალებს გიჟი კაცი ვარ და
რა გიკვირთ რამეს თუ ვნატრობ.
წავალ და ოცნებას ავიკიდებ
ღმერთმა ქნას სურვილიც ახდეს.
ყველაფერს ფეხებზე დავიკიდებ
ჩემი * . . . * თან რომ მახლდეს !
|
ვწევარ და ვუსმენ, ქარია გარეთ,
მე ბნელ ოთახში ვწევარ და ვუსმენ,
გრძელ თმებში ტოტებგაჩრილი ქარი
კედელბზე როგორ აჭედებს ლურსმნებს.
სად გაქრა შენი ფერმკრთალი სახე,
სუნთქვა სიჩუმის და ფოთოლცვენის?
ან ის სიზმრები, ერთად რომ ვნახეთ,
აუხდენელი სიზმრები ჩვენი?
სად წახველ, საით გაყევი ქუჩებს,
სად დაგავიწყდი, სად ვიყავ მაშინ?
ან იქნებ, ვინმეს მოუნდა, უცებ,
ჩემი კივილი გაეგო ქარში...
საბრალო სული! დე იყოს ასე!
მე არ მრცხვენია ვნებები ჩემი!
მე ყოველ ღამეს შენი ხმით სავსეს
ვხვდები ცახცახით და გულისცემით...
მაგრამ შენ სად ხარ?.. ქარია გარეთ,
ისევ ქარია და ისევ ვუსმენ,
გრძელ თმებში ტოტებგაჩრილი ქარი
კედლებზე როგორ აჭედებს ლურსმნებს.
|
ღამეებს ვათევ კვლავ სიხარულით,
ჩემსკენ ოცნება მოჰქრის მხარულით,
ბედნიერება მარტოობაა, -
რა ვპოვე ბრბოში მე სიხარული?
ღვინოს არ ვსვამდი, ისევ დავიწყე,
დამჩემდა დარდი, სიგულმავიწყე,
წყალს მივეც ყველა ია და ვარდი,
სათაყვანებლად წინ რომ დავიწყე.
კარგა ხანია არ ვწევდი თუთუნს,
ნაცვლად ვუსმენდი მტკვრის ამო დუდუნს,
ეხლა თუთუნის ბოლი დგას სახლში, -
რა გაათენებს ამ ღამეს უკუნს?
თუთუნს, ღვინოსაც დავტოვებ მალე,
ტომები ჩემი ვთვალე და ვთვალე...
თუ დავამთავრე უკანასკნელი,
თუ შემოვძახე ძველებურ „ლალე".
„მაღლა გორაზე დაუთოვია,
გულს მოსვენება ვერ უპოვია.
იმ აივანზე კაცი რომ მოსჩანს,
იცოდე, ჩემი მეკუბოვეა |
რამდენჯერ ..
რამდენჯერ მთვარიან ღამეში,
როს აღარ მასვენებს მე ფიქრთა თარეში,
როცა მსურს, ჩაგხედო ეშხიან თვალებში,
გინატრებ საამო ნიავად,
ან ცისკრის ვარსკვლავის იმედის ციალად.
რომ მიალერსებდე კი არა,
უკუნს მინათებდე, მიქცევდე მზიანად!
რამდენჯერ სევდაში ჩაძირულს,
მთვარეს რომ ვუცქერი ცის თაღზე აზიდულს,
მგონია ჩემთან ხარ, განწირულს
ნაღველი მეცლება, უხარის წამით სულს,
ოცნებას გამიკრთობს ბულბული,
ცის ნამი მაფხიზლებს და ფოთოლთ ჩურჩული.
ნუ დარდობ, ცოდვაა ეგ გული,
ის შენი იქნება და შენი ერთგული.
რამდენჯერ, რამდენჯერ, რამდენჯერ!.....
|
ღამით ქუჩაში დავეხეტები
ღამით ქუჩაში დავეხეტები
მეძახის ვიღაც, არ ვიცი რისთვის,
დამსხვრეულ ბილიკს მივყვები იქით,
ვეძებ რაღაცას, არ ვიცი ვისთვის...
მეძახის, მესმის ჩუმი ჰანგები,
სველი თვალებით მივყვები ბილიკს,
გაოცებული მივიცქერი იქით
არსებობს რაღაც? ვიღაცა რისთვის?
მე არ მოვსულვარ ვიღაცა რისთვის
მე არ მასვენებს ფიქრები მისი,
დამსხვრეულ ბილიკს მივყვები იქით
ვეძებ რაღაცას, არ ვიცი რისთვის...
მინდოდა მეთქვა, რაც არ მითქვია
ცხოვრებამ უცებ წამლეკა იქით,
არ ვიცი რისთვის მოვედი ქვეყნად,
არ ვიცი რისთვის მივყავარ იქით.
დაუსრულებლად მსურდა სიცოცხლე
თურმე ხანმოკლე აღმოჩნდა მისთვის,
დამსხვრეულ ბილიკს მივყვები იქით
არ ვიცი საით,
გაუჩერებლივ მივყვები ბილიკს...
|
მან მიატოვა პატარა გოგონა,
მერე მოვიდა მითხრა,
შენ მიყვარხარო და შენთან ერთად
ბედნიერება მინდა.
მე კი პასუხად არა ვუთხარი რადგან ვერ ვიტან იმ ვაჟს,
ახლა გაიგებს თუ როგორია,
რომ მიგატოვებს ვიღაც.
უცებ შეებრალა პატარა გოგონა,
სასწრაფოდ ეძებს ბინას,
იქ კი ეტყვიან რომ იმ გოგონას ახლა საფლავში ძინავს.
ბიჭს მოეძალა ცუდი ფიქრები
ვეღარ მიმხვდარა რა ქნას,
მიდის საფლავთან და სიმწრით გულზე
მუშტით დააყრის მიწას.
–ნუთუ ძვირფასო ჩემი ბრალია რომ მიგაბარეს მიწას?
ახლა ცოცხალი დავიარები მაგრამ მკვდარი მაქვს გული,
გთხოვთ არასოდეს არ მიატოვოთ ქალის სათუთი სული.
|
|
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « თებერვალი 2025 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | | 1 | 2 | | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
|
|
