მთავარი » ♥ისტორია♥
ჩვენი გაცნობა, ალბათ, უფალმა ინება! ოთხი წელი დიდი დროა იმ პატარა გოგონასთვის, რომელიც ახლა უნდა იწყებდეს ცხოვრებას. მაგრამ ღვთის ნებას ხომ ვერ გაექცევა ვერც ერთი ადამიანი?!
ოთხი წლის წინ თოვლის მოსვლას ვნატრობდი, სწორედ მაშინ გაგიცანი . . .
_ ნატვრის თვალი რომ ვიყო, რას ინატრებდი? _ მკითხე უეცრად. მე დავიბენი, შემეშინდა, გაქცევაც დავაპირე, მაგრამ ფეხები არ მემორჩილებოდა.
_ უცხოოებს არ ველაპარაკები!
_ უცხო რომ არ ვიყო, რას მიპასუხებდი?
_ არაფერს!
გავბრაზდი, რას გადამეკიდა ამხელა კაცი-მეთქი, გავიფიქრე. ალბათ მაშინ თოთხმეტი წლის ბავშვს მეჩვენებოდი ხუთი წლით წლით უფროსი ამხელა კაცად. შენ არ მომეშვი თითქოს მეც რაღაც მიზიდავდა და მაკავებდა შენს წინ.
ზამთარი იყო, ირგვლივ ყველაფერი უსიცოცხლოდ ღაფავდა სულს. ზამთარს ერთი რამ აკლდა თოვლი. . . . თოვლი ხომ აქ ყვეაფერს შეცვლიდა და გაალამაზებდა. იმ დღეს ვერაფერს გახდი, გარდა იმისა, რომ თავი მომაწონე. ხმას ამოიღებდი თუ არა მე გეუბნებოდი:
_ არ გიცნობ და ნუ მელაპარაკები-მეთქი.
ბავშვური აჩემებააო, ამბობდი, როცა მართლა ბავშვი ვიყავი. ერთხელ მარტო აღმოვჩნდი ეზოში. შენ ჩემკენ წამოხვედი. მიახლოვდებოდი, მე ვნერვიულობდი. ჩემს გვერდით ჩამოჯექი. სიგარეტს მოუკიდე და რაღაცაზე დაიწყე ფიქრი. მე გიყურებდი, გათვალიერებდი, შორიდან გეალერსებოდი, შენ კი არ შემოგიხედავს. მე მეტი აღარ შემეძლო, შენ მესამე სიგარეტს მოუკიდე და პირვე
...
Read More
|
***
მესამე დღეს კარზე დააკაკუნა გაგიმ, მარიცას მშობლები შინ არ იყვნენ, კარი ფრთხილად გააღო, ბავშვმა როგორც კი დაინახა მამა მაშინვე ყვირილით მისკენ გავარდა, გაგიმ ხელში აიყვანა და ჩაეხუტა. მარიცამ კარი დახურა და სამზარეულოში გავიდა... არ შეუხედავს მოღალატე ადამიანისთვის.
დრო გადიოდა, გაგი ხშირად მიდიოდა შვილის სანახავად, ცოლს პატიებას სთხოვდა, მარიცას კი შერიგება არ უნდოდა... გავიდა წელიწადი, მარიცას გული ვერაფერმა ვერ მოალბო, ვერ ივიწყებდა ღალატს...
გაგი თავის საქციელს ძალიან ნანობდა, ერთი წლის მანძილზე მიხვდა თუ ვინ იყო მისთვის ასე ძნელად მოპოვებული სიყვარული, მისი შვილის დედა, ვერაფერით მოეფიქრა როგორ შეიძლებოდა ცოლის დაბრუნება...
- ბიჭო, როგორ ხარ? გაგი ვარ...
- ვააა ძმაო, რას შვები?
- რავი, უნდა დამეხმარო!
- რა მოხდა?
- ქალი უნდა მომატაცებინო!
- ბატონოოო?
- მარიცა...
- ბიჭო შენ ჭკუაზე თუ ხარ?
- აუ გამოდი რაა!
- გამოვალ მაგრამ შენ მანამდე აზრები დაალაგე და ნორმალუდად დამელაპრაკე!
გაგიმ ტელეფონი უცებ გათიშა... მოუთმენლად ელოდა ძმაკაცს. ნახევარ საათში ისიც მოვიდა...
- შემოდი ბიჭო...
- რას ბჟუტურებ ჩემს ძმობას გაფიცებ? ტვინი საერთოდ არ გაქვს 33 წლის კაცს თავში?
- დამეხმარე რა ძმურად, მერხევა ძმაო უიმისოდ!
- კი მაგრამ, ცოლიან კაცს ვისი მოტაცება გინდა? ან ცოლს უნდა შევურიგდეო და ქალი რად გინდა?
- ბიჭო ხო გითხარი მარიცა მეთქი?!
- მარიცაააა? ცოლს იტაცებ შე საცოდავო? ასე გაგიჭირდა?
-
...
Read More
|
***
მარიცას მშობლები იმ ღამით არ დარჩნენ, ქალაქისკენ გაეშურნენ... მარიცა და ბებია ალაგებდნენ სახლს, ბაბუა გარეთ საქმიანობდა, გაგი კი ბუხართან იჯდა და მარიცას ადევნებდა თვალს... თავი ჯერ კიდევ სიზმარში ეგონა... მარიცა გრძნობდა მზერას და ეღიმებოდა, ბოლოს ყველაფერი რომ მიალაგეს მიუახლოვდა გაგის და იქვე ჩამოჯდა... ერთხანს სდუმდა ორივე, უყურებდნენ აგიზგიზებულ ცეცხლს...
- მარიცა მიდი ჩაიცვი, გავიდეთ ცოტახანი გარეთ... – დაარღვია სიჩუმე გაგიმ...
მარიცა ადგა, გავიდა ოთახიდან და იქიდან დაუძახა რომ მზად იყო... გაგი გავიდა, მას ხელში გაგის ქურთუკი ეჭირა, ჩააცვა... გავიდნენ ეზოდან, ორივე სდუმდა ისევ, ისევ თეთრი ბილიკი, ისევ გარშემო თოვლით დაფარული გზა, ოღონდ თოვლს ახლა ოდნავ შეპარვოდა ტალახი... წყვილი სადღაც მაღლა მიიწევდა, გაგიმ მარიცას ხელი ხელზე მოკიდა, რათა არ წაქცეულიყო, მარიცა ფრთხილად მიყვებოდა უკან... მას კარგად ჰქონდა გაანალიზებული თუ რა გააკეთა, დარწმუნებული იყო რომ გაგის სიყვარული მას ყველაფერს გადაატანინებდა და მხოლოდ ეს როდი იყო, უკვე მასაც შეპარული ჰქონდა მისდამი გრძნობდა... ლტოლვა...
უკვე ბნელოდა, თოვლი ბზინავდა, ირგვლივ არაფერი ჩანდა და წყვილი კვლავ სდუმდა, ორივე ფიქრებში იყვნენ გართულნი... ვიწრო ბილიკი, გაყინული აღმართი, სადღაც მაღლა და მაღლა მიისწრაფოდა გაგი, ხელი მარიცას მაგრად ჩასჭიდა, ასვლაში მიეხმარა. ბოლოს პატარა საყდარი დაინახა მარიცა
...
Read More
|
***
თოვდა მთელი კვირა, თითქოს გაგის მხარეს იყო ბუნება... გაგი ყოველდღე იmედებით იღვიძებდა, ოცნებობდა რომ დადგებოდა დღე და მარიცა მას გაუღიმებდა, უფრო ლაღად იქნებოდა და მისგან სითბოს იგრძნობდა, მაგრამ ლოდინი ძალიან ძნელი იყო... ერთ ოთახში წოლა საყვარელი ქალის გვერდით, მისი სუნთქვის გაგონება... ღამე მათთვის სრული გაუცხოების იყო... დღე კი მარიცა უფროსების ხათრით თავს აჩვენებდა რომ ყველაფერი კარგად იყო და რომ ბედს შეეგულა... ყველაფერში ეხმარებოდა ბებიას, თუმცა რძალს არაფერის უფლებას აძლევდა, მაგრამ მარიცას დაჟინებული თხოვნით მაინც საქმიანობდა... თან გულს აყოლებდა...
საღამოობით გაგი ხევსურეთს ათვალიერებინებდა, თუმცა უღიმღამოდ... მეორე კვირის ბოლოს გაგის იმედიც კი გადაწურული ჰქონდა რომ ის შეძლებდა მარიცას სიყვარულის დამსახურებას... დღეები გადიოდა, ღამე უფრო დიდად ეჩვენებოდა გაგის, ვიდრე ადრე, მარიცას უკვე მშვიდად ეძინა განსხვავებით გაგისგან, უკვე აღარაფრის ეშინოდა... გაგი კი ღამე რამდენჯერმე დგებოდა, მარიცას ლოგინთან მივიდოდა და მძინარეს უყურებდა...
გავიდა ერთი თვე, თოვლმა დნობა დაიწყო, სავალი გზა მისაწდომი გახდა მანქანებისთვის, მარიცას მშობლები პირველივე შესაძლებლობაზე გაეშურნენ ხევსურეთისკენ. დედ-მამა ღელავდა, თვე იყო 21 წლის ქალიშვილი არ ენახათ, არ იცოდნენ ვის ხელში იყო, როგორ იყო, უყვარდა თუ არა, რა პიროვნებებთან ცხოვრობდა... როგორც იქნა სახლს მიუახლოვდნენ, გარეთ მოხუცი კაცი იყო, გაყინული თოვლის ზვინებს აკეთებდა... სტუმრების დანა
...
Read More
|
***
ფანფრიდან მხოლოდ თეთრი ფანტელები ჩანდა, როცა მარიცამ თვალები გაახილა, ლოგინი რომელიც ჩაძინებამდე ცალკე იდგა ახლა ისევ პირვანდელ მდგომარეობაში იყო, უცებ შეშინებულმა ტანსაცმელს გახედა, ის ლოგინში ტანსაცვლით იწვა, დანა რომელიც ჩაძინებამდე ხელში ეჭირა მეორე ლოგინზე ეგდო. ლოგინი დაულაგებელი იყო. ოთახში მიმოიხედა, კუთხეში კარადა იდგა, მეორე კუთხეში კი საწერი მაგიდა, ლოგინის გვერდით პატარა ნათურა, წინ კი ის ფანჯარა რომლიდანაც გუშინ გადახტომას აპირებდა...
მარიცა ადგა, ორივე ლოგინი დაალაგა, ჩავიდა პირველ სართულზე, ერთხანს გარეთ გავიდა – ძალიან დიდი თოვლია, ღმერთო შენ მიშველე... სახლში შებრუნდა, სასტუმრო ოთახში სტუმრები ისევ ქეიფობდნენ, გაგი კი მათთან ერთად იჯდა და საუბრობდა, დღეს უკვე მას ბედნიერი თვალები ჰქონდა. უცებ, მარიცას დანახვაზე ფეხზე წამოდგა, მიუახლოვდა, ხელი გადახვია და სტუმრებს განუცხადა – აი ჩემი მომხიბლავი მეუღლე, მარიცა გიგაური... გოგო შეიშმუშნა, არ ესიამოვნა ბიჭის სიახლოვე, გაგიმაც იგრძნო სიცივე და გაუშვა... სტუმრებმა ღვინით სავსე ჭიქა აიტაცეს და ერთხმად თქვეს ახალგაზრდების სადღეგრძელო – გაუმარჯოს ჩვენს გაგის და მის მეუღლეს!
მარიცა სუფრიდან გაგის ბებიამ იხმო, ისიც წამოდგა და მიუახლოვდა, სათნო სახიან ხანში შესულ ქალს, რომელიც იღიმებოდა...
- შვილო აქ იმიტომ გამოგიყვანე რომ განახო ყველა კუთხე, შენთვის საჭირო თუ არასაჭირო...
ბებიამ მარიცას სახლი დაათვალიერებინა და გულთბილად მიუალერსა ახალგაზრდა ლამაზმანს... ამ დროს გაგ
...
Read More
|
***
მესამე კურსის პირველი სემესტრი იყო, პედაგოგიური ჯგუფის გოგოები ჩვეულებისამებრ ბიბლიოთეკიდან დაღლილები სასადილოში იყვნენ... შიმშილი გაიქარწყლეს, გონს მოეგნენ, ცოტაც წაიჭორავეს და საღამოხანს ყველა სახლისკენ წასვლას აპირებდა... დეკემბრის, მშვიდი საღამო იყო, მარიცა გიგაური თავს შეუძლოდ გრძნობდა, მან უარი თქვა ფეხით გოგოებთან ერთად გასეირნებაზე, ტაქსი გააჩერა და მძღოლს სახლის მისამართი უთხრა... მანქანა დაიძრა, თუმცა მალე გაჩერდა და უკან ორივე კარი გაიღო, მარიცას ბიჭები მიუსხდნენ. გოგო გაოგნებისგან ხმას ვერ იღებდა, შეშინებული თვალებით შეხედა მძღოლს, შემდეგ ბიჭებს... გონს მხოლოდ მაშინ მოეგო, როცა წინა კარი გაიღო და ნაცნობი პიროვნება დაინახა...
- სად მივდივართ?
ჩვეული სიმშვიდით იკითხა მარიცამ და თავი დახარა...
- ხევსურეთში...
თქვა წინ მჯდომმა ყმაწვილმა... მარიცას მისთვის არ შეუხედავს, მაგრამ ახლა დაიჯერა დაქალების ნათქვამი, რომ სწორედ ამ ბიჭს უყვარდა მარიცა სიგიჟემდე...
მანქანა დათოვლილ გზას ნელა მიაპობდა... ბიჭებს გოგოს დუმილი აკვირვებდათ, მაგრამ ეს ხომ მათ სასიკეთოდ იყო...
გაგი ჯიბუტი იყო პიროვნება რომელმაც მარიცა მოიტაცა, მას ორ წელიწადზე მეტი უყვარდა, მისთვის გამხელას კი ვერ ბედავდა... ახლა კი შიშობდა რომ – ვაი თუ დღეს ვერ ავიდეთ თოვლის გამო და ქალი წამართვანო... მაგრამ დამშვიდდა როცა ბებია-ბაბუას სახლს მიუახლოვდა. პირველი თვითონ გადმოვიდა მანქანიდან და უკანა კარი გააღო, ძმაკაცი გადმოვიდა, ქალს კი რომელიც თავდახრილი იჯდა,
...
Read More
|
გოგო 16ის იყო, ბიჭი 19-ის.
- ხვალ მიდიხარ თბილისში? კარგი რა, ხომ იცი რომ ერთ თვეს ვერ გავძლებ უშენოდ. - ბუზღუნებდა გოგო, - არ შემიძლია. სულ ცოტა ერთი თვე ვაპირებ აქ დარჩენასო, ესე ბრძანა დედაჩემმა. რა გავაკეთო აქ უშენოდ? მზე და ზღვა??? ნუთუ გგონია რომ შენს გარდა სხვა მზე მჭირდება?
გოგო აცრემლებული შეაცქერდა ბიჭს.ბიჭი ჩაფიქრებული და ოდნავ სევდიანი ჩანდა. გოგოს აცრემლებული თვალები რომ დაინახა, გამოფხიზლდა.
-ნუ სულელობ! მე მართლა საქმე მაქვს. გთხოვ, ნუ გგონია რომ შენგან წასვლა მინდა.! უბრალოდ ლუკას დახმარება სჭირდება . დიდი პრობლემები აქვს. მე..მე დავამთავრებ თუ არა საქმეებს, მაშინვე ჩამოვალ... მე ძალიან მომენატრები. ხო იცი რომ უშენოდ სუნთქვა არ შემიძლია?? მიყვარხარ.. და ბიჭმა მონატრებული, წრფელი კოცნით აკოცა გოგოს. გოგომ ტირილს უმატა.
დაღამდა.. სახლში უნდა წასულიყვნენ. ბიჭი იმ ღამით მიდიოდა. უყურებდა, თავს ევლებოდა, ეფერებოდა გოგოს.
არ დაივიწყო, რომ შენ ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ და რომ ბედის უდიდესი საჩუქარი მყავხარ. შენთან სიცოცხლე ჩემთვის სამოთხეში ყოფნაზე უფრო დიდი ბედნიერებაა. შენსავით არავინ მყვარებია და ასე არავიზე მიფიქრია. მიყვარხარ! გესმის??? მი-ყვარ-ხარ!
გოგო აღარ ტიროდა. უღიმოდა და , თუმცა გულში რაღაც ავად ჩხვლეტდა, უკვე იჯერებდა რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა.
გოგო მალე წავიდა და ბიჭი მარტო დარჩა. ცასა ახედა და მთელი თავისი ცხოვრება თვა
...
Read More
|
ახლა იმაზე დაიწყო ფიქრი, ვინ იყო და რა უნდოდა, ან ხმას რატომ არ იღებდა...ის ვიღაც უცნობი...მთელი ღამე საშინელ ფიქრებს ებრძოდა...
დილით, როცა მზე ყველას მიესალმა და მარის ოთახამდეც მიაღწია, მან ჩაიცვა, ჩანთა ჩაალაგა და სკოლის გზას გაუდგა...სკოლაში ყველა მხიარული იყო მარტო მარი იყო მოწყენილი....მის გული ატარებდა უდიდეს დარდს...მხოლოდ ის იყო ობოლი და დაჩაგრული..ამ დროს ვიღაცამ დაუძახა...
-გოგონა გაჩერით...მარი შემოტრიალდა...
-რომელი ხარ??? რა გინდა??
-თმის სამაგრი დაგივარდათ.
-როგორ ვერ შევამჩნიე!
-არაფერია,-გაუწოდა და გაუღიმა...
-რა გქვია?
-მარი..შენ?
-გიო! იცის მარიმ რომ ძაილან ლამაზია?!
-ნუ მაწითლებ გთხოვ. :)
-მარი, რამდენი წლის ხარ?
-15ის შენ?
-17..ჩემი დის ტოლი ხარ...ტელეფონის ნომერს ხომ არ მომცემ?
-რად გინდა?
-უბრალოდ...უფერო კარგად რომ გაგიცნო.
-ოკ.898.....
-მარტლა? ფართი გაქვს?
-კი.
-მაშ მოგწერ..
-კარგი დაგელოდები...
თითქოს რაღაც შვება იგრძნო მარიმ.
ახლა ნფიქრი გაჩნდა მის თავში..იგი გიოსთან საუბარს იხსენებდა და ღიმილიც კი ეფინებოდა მის მაგეებს...
ისტორიის გაკვეთილია...ვიღაცამ კარზე დააკაკუნა...
-შემოდით!-გაისმა მასწავლებლის მკაცრი ხმა...
-მარიმ თვალებს ვერ დაუჯერა როცა გიო დაინახა..რა უნდოდა...ისიც მარის შესცქეროდა მოჯადოებულივით...
-ჰეი...აქ ვართ...-შესძახეს აქეთ-იქიდან, მაგრამ გიო ვერ გამოაფიზლეს..
-რა ქნებავთ? - იყვირა მასწავლებელმა...
ბავშვები უცებ გამოერკვივ
...
Read More
|
მარი, ვიცი, რომ შენ ვიღაც გიყვარს . . . იქნებ გამანდო, ვინ არის ის ბედნიერი? . . .
- სერგი, გაგიჟდი?! ვინ უნდა მიყვარდეს?
- ნუ მატყუებ?
სერგი მიუახლოვდა გოგოს და მის წინ ჩაიმუხლა. . .
- თვალებში შემომხედე, მარი, აი, ხომ ვხედავ! შენი თვალები სულ სხვას ამბობენ! შენ კი სტყუი არავინ მიყვარსო . . . რატომ მტანჯავ?!
- მე გტანჯავ, თუ . . . ?!
- თუ?
- არაფერი . . .
- რა კარგი იქნებოდა, ეს არაფერი რომ არ არსებობდეს ქვეყანაზე! . . . მარი გიყვარს ვინმე?!
- კი . . .
- ვინ?!
- არ ვიცი! . . .
- როგორ? . . .
- ჩვეულებრივად! არ ვიცი!
- თუ არ მეუბნები?!
- კი და არაც!
- ეგ როგორ გავიგო?!
- როგორც გინდა!
- მარი, მე მიყვარს ერთი გოგო, ძალიან მიყვარს, მაგრამ მეშინია ამის თქმის მასთან! რადგან არ ვიცი, როგორ მიიღებს!
- როგორც უნდა მიიღოს, უნდა უთხრა . . .
- შენ ასე გგონია?!
- ჰო!
- შენ რატომ არ მეუბნები, ვინ გიყვარს?
- არ შემიძლია!
- რატომ? იმიტომ რომ . . .
- იმიტომ რომ რა?!
- მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ!
სერგი წამოდგა, სიგარეტს მოუკიდა ისევ და ნერვიულად დაიწყო აქეთ_იქეთ სიარული. მარი იჯდა და გაოცებული სახით მიშტერებოდა სერგის . . . ეცინა თუ ეტირა ვეღარ გაეგო. ბედნიერი იყო . . . მან მიიღო ბიჭის სიტყვები, რომელიც წრფელი სიყვარულით იყო სავსე . . . მაგრამ მაინც გოგომ თავი არ დაიჯერა.
- სერგი
...
Read More
|
”მე ღმერთს შევავედრე შენი სიყვარულ
მეტი ქვეყანაზე მე რა დამრჩენია,
და ყველა ხატის წინ რაც კი დანთებულან
შენდა შესაწირად ჩემი სანთლებია,
ჩემი სანთლებია, ასე მდუმარებით,
ასე სასოებით ნელა რომ იწვიან
და თუ ეს ვედრება ღმერთმა შეისმინა,
დღეს თუ არ გამწირა და თუ შემიწყალა,
მე კი რაც ამ ქვეყნად წმინდა სამთლებია,
სულ ყველას დავანთებ შენდა გასახარად.”
მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად!
ირაკლი!...........
12 თებერვალი 1998წელი.
ნინომ წერილი დაკეცა, ცრემლი შეიმშრალა, თავი ხელბში ჩარგო და გაირინდა.
- ღმერთო ეს რა ვქენი, ეს რა ჩავიდინე, ჩემი სულელური ეჭვიანობით
საყვარელი ადამიანი დავკარგე, ესხლა რა მეშველება, როგორ მოვიქცე ან სად გაემგზავრა და საერთოდ რატომ დამიმალა?!
ნინო კიდე დიდხანს იჯდა ასე გარინდული. შემდეგ წამოდგა,
ტელეფონი აიღო და ირაკლის მობილურზე სცადა დარეკვა, მაგრამ არავინ უპასუხა;
მერე სახლში დარეკა ირაკლის დედასთან;
- ალო გისმენთ!
- გამარჯობათ ქალბატონო თამარ ნინო ვარ!
- ნინო?
გაუკვირდა თამარს.
- დიახ ნინო ! ნინო ავალიანი ირაკლის ჯგუფელი ჩვენ ერთად
ვსწავლობთ, ინსტიტუტში!
- ა, ნინო როგორ ხარ, გენაცვალე?
- არ ვიცი, ქალბატონო თამარ, არ ვიცი, ხომ ვერ მეტყვით ირაკლი სად
არის?................
- დღეს დილას ესპანეთში გაემგზავრა........
- გემგზავრა? თანაც ესპანეთში?
- კი რა არ იცოდი?
- არა არ ვიცოდი!!
შ
...
Read More
|
« 1 2 ... 15 16 17 18 19 ... 39 40 » |
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « ნოემბერი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | 1 | 2 | 3 | | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 2 სტუმარი: 2 მომხმარებელი: 0 |
|
|
