მთავარი » ♥ლექსები სიყვარულზე♥
,,დღეს უშენობის სახლში მიწევს
მე არსებობა,
თითქოს ლოდინიც გათანგულა
ცრუ მოლოდინით,
ვცდილობ განვაგრძო უშენობით
ჩემი ცხოვრება,
თავდაკარგული გადაჩვევას
ავედევნები...
დღეს უშენობის მერამდენე
წუთებს დავითვლი,
დრო და წამები მატარებენ
ხელის გულებზე,
შენთვის ვინ იცის, იქნებ სწრაფად
მიქრის დღეები,
ჩემთვის კი... ვითვლი, უშენობის
საუკუნეებს...
დღეს უშენობის ოცნებებში
მიწევს გაფრენა,
ახლა ფიქრებმაც უმიზეზოდ
იწყეს ჩაფერფვლა,
სიკვდილის ჩრდილი აედევნა
სიცოცხლეს ლანდად,
იქნებ კონტურებს მიღმა ვცადო
შენი დაკარგვა...
დღეს უშენობის ვეგებები
მერამდენე სხივს,
თითქოს მძულს კიდეც გაყინული
გარიჟრაჟები,
ღამის ქარიშხალს გავუწოდებ
თითებს გაცრეცილს,
სხეულს დავტოვებ, ასე უხმოდ
გავედევნები...
დღეს უშენობის მერამდენე
სტრიქონებს დავწერ,
თუმცა სიტყვები ფერს კარგავენ
გრძნობების ფონზე,
ისე მიყვარხარ აი ახლა...
გაგიჟებამდე...
მონატრებას კი...ხიდად გავდებ
გადაჩვევამდე..."
|
თუკი ეულად იგრძენი თავი,
თუ გულში ისევ გაივლე სევდა,
გახსოვდეს, ქვეყნად რომ არის ქალი,
შენ რომ უყვარხარ მთვარეზე მეტად.
თუ დაუბერა სამხრეთის ქარმა,
თუ იალქნები დაგიცვდა ზღვაში,
არ დაივიწყო, რომ ერთმა ქალმა
შენ არასოდეს გაგცვალა სხვაში.
თუ ბედისწერას მიაყრი ფარ-ხმალს,
იღბალს ტყუილით აუხვევ თვალებს,
ქალი არასდროს გატეხავს მარხვას,
ქალი ყოველთვის დაგინთებს სანთელს.
თუ მიგატოვა ერთგულმა მუზამ,
თუ საბოლოოდ დაკარგავ იმედს,
ის გაიხსენე... ის, ვისი სუნთქვაც
ისევ ჰაერით აგივსებს ფილტვებს.
მაშინ დაგტოვებს ყოველი სევდა,
მაშინ ჩაცხრება სამხრეთის ქარი,
და შენც მიხვდები, მაღალმა ღმერთმა,
შენთვის რომ შექმნა ის ერთი ქალი...
|
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია...
მთელი ცხოვრება სულ წამებში აღმიწერია...
უცნობზე ფიქრით ამივსია ცრემლით თვალები,
მე ამ ცხოვრებას არც გავურბი, არც ვემალები...
როგორ მიხვდები შენ ჩემს გრძნობას, ანდა იარას?
მე გულზე ისეც ბევრმა დარდმა გადამიარა...
მაგრამ რა იცი ვის ეკუთვნის ეს ჩემი დარდი,
იქნებ არავის აღარ ვუთხრა: მეც შემიყვარდი!...
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია...
ერთ ლექსზე შენი სახელიც კი წამიწერია...
იქნებ დამწერმა, წამკითხავმაც იქნებ ინანოს,
...იქნებ ამ გულმა სიყვარული დაიგვიანოს...
იქნებ უეცრად მე ცრემლებმაც კი მომაკითხონ...
ალბათ ვერაფრით გავიხსენებ წარსულს, რომ მკითხონ...
ხშირად ტაძარში შესულს ლოცვად ჩამძინებია...
დამმძიმებია ეს ცხოვრება, დამმძიმებია...
ასე არასდროს მიფიქრია მე ცხოვრებაზე...
ჩავფიქრებულვარ, ვერც კი ვხვდები ვისზე ან რაზე...
ლექსი დავწერე არც კი ვიცი უკვე რამდენი...
მონანიებად ჩამითვალეთ სიტყვა ამდენი...
წუხელ... ნამთვრალევს... ბევრი ლექსი დამიწერია...
მაგრამ არ ვიცი მე გრძელი გზა თუ მიწერია...
|
მენატრება შენი სახე,
ამ დილითაც სიზმრად გნახე.
ისევ მათბობს შენი ფერი,
არ მამშვიდებს არაფერი.
აღარ მშველის ლექსის წერა,
ზურგით მიდგას ბედისწერა.
დამავიწყდა უკვე ლოცვა,
მახსოვს მხოლოდ შენი კოცნა.
თავში დამსდევს ერთი აზრი,
ვერ გავუგე შინაარსი.
ვერ დავხატე გრძნობის ფერი,
ყალბი გახდა ყველაფერი.
ვერ ვუყურებ მწვანე ჭადრებს,
ვეღარ ვხედავ რა შენს თვალებს.
არ მიპყრობდა ფერი ვარდის,
მაშინ, როცა გვერდით მყავდი.
დამეკარგა გრძნობა, სმენა,
აღარც ჩიტის მესმის სტვენა.
დამრჩა მხოლოდ დარდი, წყენა,
ერთადერთი ჩუმი რწმენა...
|
სულში აგიგე თეთრი შენობა...
უხილავი თბილი ტაძარი...
მყარია იგი...
და ვერ წარეცხს ვერც ქარი, წვიმა,
ვერცა დრო-ჟამი...
სულში აგიგე უწმინდესი, თეთრი ტაძარი...
შენა ხარ ჩემი ოცნებების ჩუმი ზღაპარი...
ჩემი გულის უნაზესი მელოდია,
ჩემი სულის უწმინდესი ლამპარი...
შენა ხარ ჩემი თეთრი ფიქრი და ჩუმი მზერა,
ჩემი ფიქრის და ოცნებების ჩუმი ზმანება.
შენა ხარ ტკივილი, ეჭვი, დარდი, იმედი, რწმენა...
შენა ხარ ჩემი სიყვარულის ჩუმი სიმღერა....
|
მაკოცე!...
დაირღვევა მისჯილი დუმილი,
მაკოცე, მომიკალი დიდი ხნის წყურვილი...
მაკოცე, დავივიწყებ დაკარგულ საათებს,
არ მინდა ეს გრძნობა ოდესმე დამთავრდეს...
მაკოცე...
შენს თვალებში ნაღველი ჩამდგარა,
გაკოცებ!...
მეც მოგირჩენ ტკივილებს პატარავ...
ღამდება, მთვარის შუქი ცის ჩრდილებს აცოცხლებს,
ვიძინებ, გევედრები ძილის წინ მაკოცე,
ხომ იცი შენი კოცნა მკვდარსაც კი მაცოცხლებს....
|
დეკორაცია იცვლებოდა
შუქი ქრებოდა.....
დადგმული დრამის
დრამატული წუთი დგებოდა...
მთავარი გმირი სიყვარულის
გამო კვდებოდა........
დარბაზში ტაში გრიალებდა აღარ წყდებოდა......
და ყველა გმირის გამოდგომას ელოდებოდა,
მაყურებელი ფეხზე იდგა და ვერ ხვდებოდა რომ......
ცხოვრებაში ბოლო როლი თამაშდებოდა....
და რომ სცენაზე მსახიობი..
მართლა კვდებოდა...
|
ის რომ ვიცოდეთ სად ვცდებით,
ალბათ არასდროს შევცდებით.
ეკლიან გზებსაც ავცდებით
და შორს მწვერვალებს გავცდებით.
თუმც ვერანაირი აცდენით,
ბედისწერას ვერ აცდები,
ამაო იქნება განცდები,
ამაში მართლა არ ვცდები... |
დღეს ყველაფერი შენს თავს მახსენებეს,
ისევ უმთვარო ღამეს ვათენებ,
ალბათ ამ გამეს შენ სულ სხვას ელი
მე კი დაკარგულ სიყვარულს ველი...
მე ისევ გელი და ისევ ვმღერი,
თუმცა ვერ გათბობ, თუმცა არ მელი,
მოვა დრო რომ ვთქვათ სიტყვები წრფელი,
რომ გავიხსენოთ გასული წლები...
მოვა დრო ალბათ გამიღებ კარებს,
ამ ოცნებისთვის ვანთებ კვლავ სანთელს,
სანთელი დნება-უკვალოდ ქრება,
ჩემი ოცნება ოცნებად რჩება,
სანთელი ჩაქრა-გრძნობაც ქარს გაჰყვა,
ის სიყვარული წარსულში დარჩა...
|
ნისლში გაეხვია ირგვლივ არემარე,
ფიფქებმა შეწყვიტეს თოვა,
გაზაფხულია და მე კვლავ გელოდები,
ნუთუ აღარასდროს მოხვალ?
ნუთუ სიყვარული სულ აღარ გაღელვებს,
ნუთუ არაფერს მეტყვი?
ნუთუ ყველაფერი გაქრა და გათავდა,
ჩემი ოცნებების მეტი?
ნუთუ განშორებამ გული არ გატკინა,
ნუთუ აღარ ფიქრობ ჩემზე?
ჩვენი სიყვარული ზღაპარი ყოფილა,
ზღაპარი შენზე და ჩემზე!
ნუთუ ოცნებებში სულ აღარ მიხსენებ,
ნუთუ დაგავიწყდი? _ რატომ?
ნუთუ უშენობით მე ამ სამყაროში
დავრჩი ისევე მარტო?
ნუთუ აღარ გახსოვს პირველი შეხვედრა,
ღიმილი, თვალები ჩემი,
ნუთუ ყველაფერი ასე მთავრდება?.....
წლებსაც დაავიწყდა ნაზი ღიმილი,
გულის უჩუმარი თრთოლვა,
ნუთუ აღარ გახსოვს პირველი ღიმილი,
პირველი ფიფქების თოვა?
ახლა არ მითხრა, რომ სულ დაგავიწყდი
და აღარაფერი გახსოვს,
შენ თუ დაგავიწყდა, იცოდე ყოველთვის,
მე სულ ყველაფერი მახსოვს!
ნუთუ სიყვარულში ბედი არ გვქონია,
ნუთუ მიგვატოვა ღმერთმა?
ნუთუ აღარასდროს შევხვდებით ერთმანეთს,
ერთი სიტყვა მაინც გვეთქვა?!
|
|
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « დეკემბერი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | | | 1 | | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | | 30 | 31 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
|
|
