მთავარი » ♥ლექსები სიყვარულზე♥
სიყვარული რიგდებოდა წიგნის მაღაზიაში
ის დღე იყო გაზაფხული იღვიძებდა იაში
მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს,ულამაზეს ლიანებს
სიყვარული რიგდებოდა და მე --დავაგვიანე
.
რიგში იდგნენ ჭაბუკები,უმეტესად ქალები
შეჰყურებდნენ წიგნის თაროს,მომღიმარი თვალებით
სევდა მწვავდა თვალთა უპეს სევდა გაურიყავი
სიყვარულის რიგში ღმერთო აქაც ბოლო ვიყავი.
და როდესაც დახლთან მიველ ,მომღიმარი თვალებით
სიყვარულით ლაჟვარდს ხელში შეურთდნენ ქალები
წიგნის თაროს შერჩენოდა ერთადერთი კრებული
და გამყიდველს ის თავისთვის ჰქონდა დაგადადებული
სიყვარული რიგდებოდა წიგნის მაღაზიაში
ის დღე იყო გაზაფხული იღვიძებდა იაში
მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს,ულამაზეს ლიანებს
სიყვარული რიგდებოდა და მე--დავიგვიანე
|
უშენოდ ჩემთვის სიბნელეა
და შავი სიკვდილის ხეტიალი,
გულ-მკერდს მონატრება მიბნევია
და ეს სიყვარულზე მეტი არის.
უშენოდ ქარაფია გაკიდული,
გოლგოთის აღმართები რეტიანი,
უშენოდ სიცოცხლეა გაყიდული
და ეს სიყვარულზე მეტი არის.
უშენოდ დილემი და წკვარამია,
ბოლო ეშაფოტის სვეტი არი,
უშენოდ არსებობაც არამია
და ეს სიყვარულზე მეტი არის.
|
ამ ოდესმე მხიარული
გზით უყვარდათ სიარული;
აწ გზა მიტოვებულია,
როგორც ძველი სიყვარული.
მაგრამ ყველაფერი ძველი
ამოა და სასურველი:
ძველი პური, ძველი ღვინო,
ძველი სტუმარ-მასპინძელი.
ძველებური მიყვარს სუფრა
და სიმღერა, მაგრამ უფრო
მიყვარს ეს ხე, რომ არც ვიცნო
და არც გამოვესაუბრო.
შემოდგომავ, მოდი, გელი,
მომაწოდე შენი ხელი,
მიყვარს ყველაფერი სადა,
მიყვარს ყველაფერი ძველი!
|
საქართველოში დაბრუნებას ვინც არ ელოდა,
მიწა მიჰქონდა, მიწა - თბილი, მიწა - ლამაზი,
შენ მუჭა - მუჭა გაგიტანეს საქართველოდან,
ქართულო მიწავ, ალბათ იმიტომ დაპატარავდი...
ამ ლექსისთვის მადლობა და კარმა შენ.
........
რა ეშველება ჩვენს სიყვსრულს,
როცა ყველა გზას მოუჭრიან,
როცა ყველა ბაღის კიდესთან
ჩაუსაფრდება დაცინვა და შურისძ|Iება,
როცა უყველა ფოთლის შრიალი
ჩაესმება ტანჯვის მუსიკად.
რა ეშველება ჩვენს სიყვარულს,
სიმარტოვეზე მეოცნებეს,
ქალაქის ბრძენ ბუჩქებსა და
კედლებს შორის თავამოყრილს.
ვინ უშველის, ვინ შეიფარებს
ორიოდ ლუკმა ბედნიერებას ვინ გაიმეტებს.
თითქოს ღამემაც დაივიწყა
ძველისძველი მოვალეობა
რომ საგნები და სხეულები ბინდით შებუროს,
დააწყვილოს, გაამთლიანოს...
რა ეშველბა ჩვენს სიყვარულს-
ხალხმრავალი ოთახების ბურუსში მსუნთქავს,
ვინ გაიხმობს მწვანე, მწვანე ნაპირებისაკენ,
ვინ შეაგებებს აკრძალული ქარების სურნელს,
მდევრებიც და დევნილებიც ჩვენა ვართ უკვე,
და საკუთარმა ნაკვალევმაც გაგვისწრო თითქოს,
საფრთხე ხვეწავს იმ ნაკვალევს,
საფრთხე ანიჭებს სრულქმნილებას...
რა ეშველება ჩვენს სიყვარულს
როცა ყველა გზას მოუჭრიან...
...
Read More
|
Живу, как всегда, торопясь, а по сути -
Часы на недели меняю.
Доходное дельце! Но в каждой минуте -
Скучаю, скучаю, скучаю...
А жизнь без тебя,-просто глупость, беспечность!
Минуты в разлуке считаю...
И в такт сокращениям мышцы сердечной -
Скучаю, скучаю, скучаю...
С щелчком выключателя ночь наступает -
Я день без тебя выключаю.
И вместо молитвы твержу, засыпая:
"Скучаю, скучаю, скучаю..."
Читаю. Готовлю. Отправилась в гости -
И жить без тебя привыкаю.
Но тихое слово, как тоненький мостик:
"Я так по тебе скучаю..."
В такие моменты вдруг сердце сжимает,
Но светлая мысль пробегает:
"Он так далеко,но меня вспоминает
И так же скучает,скучает.."
|
"მე შენ მიყვარხარ!"ნუთუ ცოდვაა?!
და თუ ცოდვაა,ვიყო ცოდვილი.
"მე შენ მიყვარხარ!" დამნაშავე ვარ?
დამნაშავე ვარ,ვიყო გმობილი.
ჩამსვით ციხეში,ან ჯოჯოხეთში,
მაწამეთ ყველგან,სადაც გენებოთ,
"მე შენ მიყვარხარ!"ყოველთვის ვიტყვი,
თუნდ ეშაფოტზეც თავი მომკვეთონ.
"მე შენ იყვარხარ!"თუნდაც ვკვდებოდე,
თუნდაც მახრჩობდეს ფარული ცრემლი,
"მე შენ მიყვარხარ!"და მე ამ სიტყვებს,
გავიმეორებ თვით ჯოჯოხეთშიც.
და თუ ეს ცოდვა,ღმერთმა შემინდო,
არასდროს დამგმო,ერმა და კაცმა,
მაშინ კვლავ ვიტყვი,ისევ თამამად:
"მე შენ მიყვარხარ,ძლიერ და მარად!"
|
სიყვარული რიგდებოდა
წიგნის მაღაზიაში,
ის დღე იყო გაზაფხული
იღვიძებდა იაში...
მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს,
ულამაზეს ლიანებს,
სიყვარული რიგდებოდა
და მე...დავაგვიანე...
რიგში იდგნენ ჭაბუკები,უმეტესად ქალები
შეჰყურებდნენ წიგნის თაროს
მომღიმარი თვალებით...
სევდა მწვავდა თვალთა უპეს
სევდა გაურიყავი,
სიყვარულის რიგში ღმერთო...
აქაც ბოლო ვიყავი.
და როდესაც დახლთან მიველ
მომღიმარი თვალებით,
სიყვარულით ლაჟვარდს ხელში
შეუერთდნენ ქალები.
წიგნის თაროს შერჩენოდა
ერთადერთი კრებული,
და გამყიდველს ის თავისთვის
ჰქონდა გადადებული...
სიყვარული რიგდებოდა
წიგნის მაღაზიაში
ის დღე იყო... გაზაფხული
იღვიძებდა იაში,
მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს,
ულამაზეს ლიანებს..
სიყვარული რიგდებოდა
და მე...დავაგვიანე...
|
მოვიდა სასწრაფო, პულსი გასინჯეს
მითხრეს ფეთქვასო, ჯერ ცოცხალია
რა დაემართა მკითხა ექიმმა
ეს ყველაფერი იმ *ლის ბრალია;
ვთქვი ეს მე და გვერდზე გავხედე
იმ დიდი კამაზის ნაბი*ვარ მძოლსა
თუ ვერ გადარჩება ჩემი მარია
მე შენ მოგი*ყნავ დედას და ცოლსა.
და დააწვინეს საკაცეზედა
ჩასვეს სასწრაფოს მანქანაშიდა
მარია ღელავს, თან მე მიყურებს
მისი სუნთქვები ძლიერ გახშირდა.
როგორც იქნა მივიყვანეთ
რომელიღაც კლინიკაში
ექიმებო დატრიალდით
თორემ ჩაგრეცხავთ უნიტაზში.
გაკერეს და გამოკერეს
ჩემი ლოვე მარია
აი ექიმიც გამოვიდა
ჩემსკენ მოუჩქარია.
ყველაფერი კარგად არის:
შევძელ მისი გადარჩენა
რა კარგია ვფიქრობ ჩემთვის
მუცელშია ჩემი ენა.
შევდგი ფეხი პალატაში
ჩავიხედე მის თვალებში
იგი ჩემსკენ გამოქანდა
და მოექცა ჩემს მკლავებში.
ბევრი ვკოცნე და ვეხვიე
გამიხარდა ძალიანო
ლაფაჩასნაირი პოეტები
კიდე ბევრნი არიანო.
ესეც ლექსის დასასრული
გადამირჩა სიყვარული
აღარ მომიწევს ყოველ დილას
სასაფლაოზე სიარული...
|
რომ წახვედი და გამიქრე ნათელი
დამიტოვე მხოლოდ ერთი სანთელი
ის სანთელიც ჩამოდნა და ჩაქრა
რადგან უკვე სიყვარული გაქრა.
აღარ მჯერავს აღარც–ერთი ქალის
აღარც უკვე საკუთარი თავის
და რაც უფრო მეტი წლები გადის
მჯერავს მახოლოდ ღმერთისა და ხატის.
ახლა უკვე მემალება მთვარე
ღრუბლებს არის იგი შეფარებული
აღარა სურს მესაუბროს რამე
რომ ა რ ვარ შენზე შეყვარებული.
მაპატიე რომ გავტეხე ფიცი
სიშორემ და წლებმა ასე იცის
ეს არ იყო ალბათ შენთვის ძნელი
დაგავიწყდა ბრილიანტის ცრემლი.
მე მეგონა ჩვენი იყო სამყარო
მივდიოდით გაგიჟების ზღვარზე
შთაგაგნეს,მისი ღირსი არ ხარო
დაგვაყენეს ჩვენ სხვადასხვა გზაზე.
ალბათ ვინმე იარსებებს ჩემთვის
არ მოუსმენს სხვის აზრებს და სიტყვებს
ჩემს სიყვარულს დააფასებს მხოლოდ
მე დამითმობს ოცნებებს და ფიქრებს.
არ თქვა ვინმეზე მეტი ხარ რამით,
არ თქვა ვინმეზე მეტი შექმენი,
არავინ იცის დრო ვის რად გვაქცევს
"დრონი მეფობენ, და არა მეფენი".
|
უკაცრავად, მაპატიეთ სითავხედე,
ვხედავ ჩქარობთ მაგრამ უნდა დაგაყოვნოთ,
ვერ მიცანით ვერც ვერაფრით მიგახვედრეთ?
თქვენი ხსოვნის ნაწილი ვარ ქალბატონო.
რატომ შეკრთით? ღაწვებს ფერი დაჰკრავს თეთრი,
ნუთუ ისევ ძველი გრძნობა კვლავ ბატონობს?!
გამოცვლილხართ, თუმც თვალები ძველებურად,
მიამიტი შეგრჩენიათ ქალბატონო.
როგორა ვარ, რას ვაკეთებ? რად არ მკითხავთ?!
ცოლიც მყავს და შვილიც უნდა გავათხოვო,
დღეს ყველაფერს ერთად გეტყვით რაც არ მითქვამს,
ახლა მაინც მომისმინეთ ქალბატონო.
თქვენს წინაშე თუ კი რამე დავაშავე,
ამიხსენით, მიმანიშნეთ არ დამზოგოთ
საკუთარ თავს ჩავთვლი ალბათ დამნაშავედ,
სინანულიც გვიანია ქალბატონო?
ეს ცხოვრება ბილიკია, ეკლიანი
ზოგი დარდის ლუკმას ეძებს სამახსოვროდ,
არ მოგბეზრდათ მარტოდმარტო ხეტიალი?
გულახდილად მიპასუხეთ ქალბატონო.
მაგ სიმკაცრით და უზომო სიამაყით
რა მოიგეთ, რა საჩუქარს ელით ბოლოს!
მენანებით ლოდინით და დარდით დაღლილს,
სიბერეც, რომ შეგპარვიათ ქალბატონო.
და დრო დადგა უკვე ჩვენი განშორების,
ქედს მოგიხრით, მაგ სიტყვების სამახსოვროდ,
გახსოვთ მაშინ, თვალს რო ვეღარ გაშორებდით,
ახლა კიდევ რა გატირებთ ქალბატონო?<
...
Read More
|
|
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « დეკემბერი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | | | 1 | | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | | 30 | 31 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
|
|
