მთავარი » ♥ისტორია♥
ჩემი ცხოვრება არარაობაა! სიცოცხლე, სუნთქვა, მიზანი – ის ერთი. მომავალი გაურკვეველი ბურუსივით მოცული. ყველაფერმა დაკარგა ჩემთვის აზრი. თითქოს უცნაურობათა კარუსელში ვზივარ, რომელიც გაუჩერებლად ტრიალებს.
რაც ჩვენ ერთმანეთს დავშორდით მე უკვე ის აღარ ვარ რაც ვიყავი, სულ მთლად შევიცვალე, მეგობრები ვეღარ მცნობენ, ყველას ის მხიარული და საყვარელი ანი ენატრებათ, როგორიც ძველად ვიყავი. მაგრამ გიოს გარეშე ჩემს ცხოვრებას რა აზრი აქვს. გულში სინანულისა და სიძულვილის მეტი არაფერი დამიტოვა განვლილმა დღეებმა, ყოველთვის მეგონა რომ არასოდეს შემიყვარდებოდა ვინმე ისე, რომ ჭკუიდან გადავიდოდი.
როგორც ამბობენ სიყვარული სენივით შეგეყრება და მოაგონდები "ვარდისფერ სიზმარს”. სხეულის თითოეული ნაკვთით, თითოეული ნერვით იცნობ მის შეხებას და შენი ცხოვრების ყოველი წუთი, ყოველი წამი, მხოლოდ მას დაემორჩილება.
ამგვარ განცდებს ძნელად თუU
...
Read More
|
(ანის გული სწრაფად უცემდა და მართლაც რაღაც საშინელი ტკივილი იგრძნო სხეულში, რომელმაც თითქოსდა სასიცოცხლო ძაფი ჩასწყვიტა მასში. გრძნობდა რომ გონება ებინდებოდა და ირგვლივ ყველაფერს გაორმაგებულად ხედავდა.)
ღმერთო!!!
უცებ ტკივილმა აიძულა ხმამაღლა ეთქვა ეს სიტყვა და უსულოდ დაეცა. მშობლებმა ხმაური გაიგონეს და ოთახში შევარდნენ. დაინახეს ანი უსულოდ იატაკზე დაგდებული. დედა პანიკამ მოიცვა. სასწრაფო გამოიძახეს და ანი საავადმყოფოში წაიყვანეს. ეს ყველაფერი მოულოდნელად და უეცრად მოხდა. შემდეგ ყველამ გაიგო ეს შემზარავი ამბავი და საავადმყოფოში მოიყარეს თავი. ელოდნენ ანის გონზე მოსვლას, ყველა საათს მისჩერებოდა, როგორც იქნა ანი გონს მოვიდა. ექიმმა ყველას შეატყობინა და ყველამ ერთდროულად შვებით ამოისუნთქა. დედა პალატაში შევიდა, შეაღო კარი და დაინახა შვილი, ფერმკრთალი და გული აუჩუყდა:
დედა რა მოხდა?
ნუ გეშინია შვილო, ყველაფერი რიგზეა, უბრალოდ ცოტ
...
Read More
|
კვლავ მოვიდა თოვლი და ამ თოვლმდა ჩემი გრძნობები უფრო ღრმად დამალა
მე დიდი ხანი ვიმეორებდი ამ სიტყვებს: მიყვარს, მიყვარს, მე ის ძალიან მიყვარს, მის გამო ყველაფერს გავაკეთებ, ის ჩემი სიცოცხლეა, ის ყველაზე კეთილი და საყვარელია, ის ბავშურია. ხშირად მილოცვია იმ ადამიანისთვის, მე ის ადმაიანი მართლა ძალიან მიყვარდა… მიყვარდა 5 წელი, 5 წელი….
მე საკუთარ თავს დავცინი, ვიძახი მიყვარდა, მაგრამ რა ხდება ეხლა ჩემში? გეტყვით ჩემში გადაგვარება ხდება, ვცდილობ საკუთარ თავს ჩავაგონო რომ ის ადამიანი აღარ მიყვარს
კვლავ ის დრო მახსენდება 4 წლის წინ მე 15ის რომ ვიყავი:
ზამთარი, თეთრად მოფენილი თოვლი, კაშკაშა მთვარე, ვარდისფერი ნათელი გრუბელი, ირგვლივ არავინ არის, ღამის 2 საათია, მე თოვლში მარტო ვიწექი და ცრემლები უაზროდ მომდიოდა, მაშინ ის მოვიდა მომიცწვა გვერდზე და ის სიტყვები მითხრა რაც მე მისგან არასოდეს მომითხოვია: შენ ჩემი უახლოესი მეგობარი ხარ და არ დავუშვებ ვინმემ გული გატკინოს, მითხარი იმ ბიჭის სახელი გავანადგურებო. აი, ზუსტად მაშინ ვიგრძენი თავი ყველაზე უბედურ ადამიანად და იცით რატომ? იმიტომ, რომ მე ის სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა
მაგრამ მე გადავწყვიტე, რომ ამ ყველაფერს დავძლევდი და სიყვარულზე უარი ვთქვი
მე მეშინია ჩემი გრძნობების ის ისე ვერასდოდეს ვერ შემიყვარებს როგორც მე, ამ ფიქრებსში ვიყავი, როდესაც მესიჯი მომივიდა:
აუ გთხოვ სახლში თუ ხარ დამირეკე საქმე მაქვს, უნდა გელაპარაკო. ეს ის იყო მე თავს ძალა დავატანე და მისი ნომერი ავკრიფე
...
Read More
|
 
თბილისის ერთ-ერთ უბანში ცხოვრობდა ერთი მეოცნებე გოგონა - ნია, რომელიც სამყაროს ჯერ კიდევ ვარდისფერ ფერებში ხედავდა. ნია საოცრად კეთილი, ნაზი და ჰუმანური ადამიანი იყო, რის გამოც იგი ყველას უყვარდა და არც თაყვანისმცემლები აკლდა მის ნატიფ სულსა და სხეულს, მაგრამ ნიასთვის რეზოს გარდა ამქვეყნად არავინ არსებობდა.
რეზო სკოლას ამთავრებდა. იგი ძალიან სიმპათიური ბიჭი იყო, მაგრამ ამაყი. ნიას არ იცნობდა, მაგრამ ხვდებოდა, რომ მას სკოლაში ყველაზე პოპულარული ბიჭი მოსწონდა.
ერთხელ, აპრილის პირველ დილას რეზომ ნიას გაკვეთილზე მიაკითხა. კლასიდან გამოსული გოგონა დაბნეული იყო, თუმცა ცდილობდა გრძნობა დაემალა. ნია და რეზო გრძელ დერეფანს გაუყვნენ და სკოლის ხიდზე გადავიდნენ. ნიას გული გამალებით უცემდა და არ იცოდა როგორ დაარღვევდა უხერხულ სიჩუმეს. ამ დროს ხელზე ხელის შეხება იგრძნო, გამოერკვა, რეზოსკენ მიბრუნდა, ძალა მოიკრიბა და...
- რა, რა მოხდა რეზო?
- ნია იცი?!...თქვა მან და ქურთუკიდან ლურჯი იების თაიგული ამოიღო თეთრი დაკეცილი ბარათით. - დიდი ხანია მინდოდა მეთქვა , რომ...
ნია გამოერკვა, სასწრაფოდ ტუჩზე თითი მიაფარა და თვალებში ჩახედა, თვალებში, რომლებშიც სიამაყე ბატონობდა. ოცნებაახდენილმა გოგონამ კი იქ სითბო და სიყვარული დაინახა. სიყვარულით გაბრუებული მიეყრდნო შეყვარებულის მკერდს და ჩაიჩურჩულა:
- მეც რეზო, მეც დიდი ხანია მიყვარხარ!
რეზო შე
...
Read More
|
გაჩერებაზე ვიდექი. ცა იღრუბლებოდა, მე კი ავტობუსს ველოდებოდი. სულ მალე ჩემს ხელს წვიმის უფერული წვეთი დაეცა. ცოტა ხანში კი ნაცრისფერი ასფალტი ისეთივე უფერული წვეთებით დაიფარა და შავად ალაპლაპდა. ზოგმა ქოლგა გაშალა, ზოგმაც ახლომდებარე მაღაზიას შეაფარა თავი. მე კი არც ქოლგა მქონდა და რატომღაც არც სადმე თავის შეფარებისთვის მიფიქრია. ორიოდე წუთში კი ქოლგიანები თვალს მიეფარნენ. დარწმუნებული ვიყავი რომ წვიმის სურნელით გაჟღენთილ ქუჩაში მხოლოდ მე ვიდექი, მაგრამ გვერდზე რომ მივიხედე მივხვდი რომ ეს ასე არ იყო. ჩემს გვერდით ერთი ფერდაკარგული გოგონა იდგა. ასე 15,16 წლისა იქნებოდა. აქამდე შემეძლო დამეფიცა რომ იქ არავინ იყო, მაგრამ არც ის ვიცი საიდან გაჩნდა ეს გოგო, გოგო რომელსაც თავი ჩაეღუნა და რაღაცაზე ფიქრობდა. რომ შეგეხედათ გეგონებოდათ ის ჩვენს სამყაროს არ განეკუთნებოდაო. ჩაცმულობითაც განსხვავდებოდა. ფეხზე შავი წვეტიანი ფეხსაცმელები ეცვა, მუხლებს ყავისფერი ქვედაბოლო უფარავდა, ტანზე კი თეთრი ბლუზა ემოსა. გამიკვარდა რადგან წესით დღევანდელ თინეიჯერს ჯინსები და კედები უნდა ცმოდა. გოგონას თმები და მასთან ერთად თეთრი ბაფთაც წვიმის წვეთებს დაესველებინა. ვხედავდი როგორ წურწურით ჩამოსდიოდა წვეთები.
უეცრად ჩემს გულში რაღაცამ იფეთქა, მის სიღრმეში კი მამაკაცურმა თვისებამ იჩინა თავი, ქურთუკი მოვიხსენი და გოგოს მოვაფარე. ის კი თითქოს დედამიწაზე დაბრუნდაო დ
...
Read More
|
დილის შვიდი საათი. მაღვიძარა ჯიუტად ცდილობს სიმშვიდის დარღვევას ,,გაიღვიძე გამოფხიზლდი”. მიძინებული გონება ძლივს ახერხებს აზროვნებას მაგრამ მხოლდ ორი წუთით. ხელები ინსტიქტურად იწყებენ მოძრაობას თიშავენ რეალური და არა რეალური სამყაროს მიჯნაზე მოწიკწიკე საათს და გონება ისევ არარსებულ სამყაროს ისევ სიზმრებს უბრუნდება. ეთიშები მწარე რეალობას და იწყებ ბოდიალს უსასრულობაში. გადის მთელი დღე მთელი თვე, არაფერი იცვლება ამ სიარულში მაგრამ მინც არ ფიქრობ სიზმრების სამყაროდან გამოსვლას. სინამდვილეში კი საათი დღეებისა და თვეების ნაცვლად მხოლოდ რამოდენიმე წუთს ითვლის. 1; 2; 3…10 და უცბად ჩაგესმის ხმა:
_ ადექი დაგაგვიანდება.
ოხ, მშობლები! ისინი ყოველთვის ზრუნავენ ჩვენზე მაგრამ არ ვაძლევთ მათ უფლებას ჩვენს გულში ჩაიხედონ ამიტომ ხშირად ვერ ხვდებიან რა გვაწუხებს, რა გვტკივა ან რა გვიხარია. რა ადვილია?! გაიღვიძე და გადმოაბიჯე სამყაროში სადაც ვერ პოულობ პასუხს ვერცერთ შეკითხვაზე. სადაც არ არის ჭეშმარიტი მეგობრობა და სიყვარული. და მაინც დგები იმ იმედით რომ იპოვი ამ ყველაფერს.
უბრალოდ დაელოდე და ის თავისით მოვა.
ვდგები იმედით სავსე და ღმერთს ვთხოვ რომ მშვიდი და ლამაზი დღე მქონდეს.
გაიცანით ერთმანეთი…… ყველაფერი ნაცნობი
...
Read More
|
ღმერთოოოოოო... ასე რატომ დამსაჯე, რატომ წამართვი? რისთვის? ღმერთო თუ
მართლა არსებობ, მიპასუხე რატომ გააკეთე ეს? მას ხომ შენი სჯეროდა, სწამდა.
მიპასუხე რატომ დუმხარ? იცი ის ყოველთვის ამბობდა რომ შენ ხარ მთავარი ამ
ცხოვრებაში, ასე მეუბნებოდა ღმერთი მოწყალეი და სამსახურს გაშოვნინებსო,
ღმერთი მოწალეაო!!! ღმერთი მოწყალეაო!!! რატომ არ გამოიჩინე მოწყალება მის
მიმართ, ის ხომ პატარა უსუსური ანგელოზი იყო. რატომ წაიყვანე? რატომ
დამაშორე?
ეს სიტყვები თქვა თუ არა ტატომ, საშინელი წვიმა წამოვიდა, თითქოს წარღვნა
მეორდებაო. საავადმყოფოს პალატიდან კაცის სასოწარკვეთილი ტირილი და ღრიალი
გამოდიოდა. ტატოსთან ერთად ცაც ტიროდა.
ტატოს და თათას ერთმანეთი სიგიჟემდე უყვარდათ. ერთად ცხოვრობდნენ
ბედნიერად ტკბილად, ისე როგორც ზღაპრებშია. მაგრამ ერთ დღესაც დამთავდა
ეს ტკბილი ზღაპარი, დამთავრდა სავალალო, სამწუხარო შედეგით.
იყო ერთი ჩვეულებრივი მზიანი დღე, თათა სახლში გახარებული მივიდა:
_ტატო საყვარელო იცი რა უნდა გითხრა?
_რა? რამე მოხდა?
_კი, მოხდა.
_რამოხდა თათა? ასეთ გახარერბულს პირველად გხედავ?
_რა და მოემზადე. . . საყვარელო მალე მამიკო გახდები.
_რა??? მართლა, მართლა, (ტატომ თათა ხელში აიყვანა და გახარერ
...
Read More
|
  (ნიკა)_რას ამბობ?
(ვახო)_დამაცადე!!! გეფიცები ელენე გეფიცები, არავის მოკვლა არ მინდოდა, არ ვიცი რა დამემართა, ძალიან ავნერვიულდი სასხლეტს ხელი გამოვკარი, მეგონა მაღლა ვისროდი და ჩემი ნასროლი ტყვია დედაშენს მოხვდა._შენ შენ შენ მოკალი ჩემი დედიკო. შე არაკაცო, მკვლელო, შენი ბოდიში დედას ვერ დამიბრუნებს, ვერ დამიბრუნებს იმ წლებს რომლებიც შენს გამო უდედოთ გავატარე. _გეფიცები ძალიან ვნანობ, მხოლოდ იმიტომ არ ჩავბარდი პოლიციეს რომ სახლში ცოლ შვილი მელოდებოდა. მხოლოდ ამიტომ. სამი წლის განმავლობაში დავდიოდი დედაშენის საფლავზე, ვიცოდი რომ ეს არაფერს არ უშველიდა, მაგრამ საფლავზე სიარულს თავს არ ვანებებდი, ერთ დღესაც სიზმარში დედაშენი დამესიზმრა, და მითხრა რომ მაპატია, და რომ საფლავზე სიარულისთვის თავი უნდა დამენებებინა. ასეც მოვიქეცი. (ელენე)_უნდა წავიდე!(ნიკა)_ელე მოიცადე, მეც წამოვალ._სახლში შებრუნდი, მარტო მინდა ყოფნა._მარტო არ დაგტოვებ. ეხლა ძალიან ცუდათ ხარ და ვერ მიგატოვებ. _ნიკა გთხოვ, სახლში უნდა წავიდე. მამას მინდა დაველაპარაკო. ნიკა სახლში შებრუნდა_შენი გულისთვის ქალი დავკარგე რომელიც მიყვარს._ნიკა დამშვიდდი._რა დამამშვიდებს, რა?! ნიკა სახლიდან გავარდა.* * *_ელენე რა გჭირს? რატომ ტირი?_მამა, მამა ვერ წარმოედგენ რა გავიგე.ელენემ ყველაფერი უამბო ტატოს. _მამა რატომ ხარ გაჩუმებული მითხარი რამე._შვილო ეხლა კარგად მომის
...
Read More
|
ტირი?
_ჰო, ვტირი...
_მერედა რატომ?_ეს მკითხა ქარმა დარჩენილს მარტოდ.
_გიყვარს?
_ჰო, მიყვარს...
_რამ შეგაყვარა_ დამძახის ქარი, მე უფრო მეტად მომაწვა დარდი... ქარი კი
ქროდა დღისით და ღამით, და მეკითხება:
_რად გიყვარს მაინც? თუ მიგატოვა და გიღალატა ის სიყვარულის რაღა ღირსია?
_დამნაშავეა, მაგრამ რა ვუყო, რომ ჩემი გული მხოლოდ მისია...
_პატარა ქალო ნუ გადამრიე აღარ უყვარხარ ის ხომ სხვისია.
_გაჩუმდი ქარო, ნუ ვეყვარები, არ დავუჩოქებ ნება მისია. მაგრამ სიყვარულს
და წმინდა გრძნობებს არავის ვაძლევ სესხად, ნისიად...
უკვე დაბნელდა და სიჩუმეში, ისე გაისმა ქარის ზუზუნი, მტვრის კორიანტელს
ცაში ახვევდა, მოჰქონდა ჩემთან ხეთა ჩურჩული:
_მარტო ის გიყვარს?_ მკითხა ჭადარმა._მარტო იმისთვის ტირიხარ ასე?
ვუწყრებით იმას, ვიმც ამისთანა ძლიერ სიყვარულს დაასამარებს. ვინც შენისთანა
გულის მეუფეს გართობის ფიქრთან გაათანაბრებს.
და ამის შემდეგ ძალიან ხშირად ქარს მოყვებოდა ცრემლების წვიმა, და ჩემთან
ერთად ტიროდა ყველა: ქარი, ჭადარი, მეცა და წვიმაც.
ბოლოს სულ ბოლოს ქალის კივილი გაიგონა...-`ვაიმე
დედა~-დაიწერა ბაგეზე.
თვალები ძვლივს გაახილა...
..უცნობი კედლები_მოთეთრო-მონაცრისფრო.
`სადა ვარ?~_გაიფიქრა... ფიქრი არ დააცალეს თეთრ ხალათიანმა ექიმებმა.
_თვალები გაახილა! ცოცხალია... ცოცხალი!
_გადარჩა?
_სადა ვარ?_ და ვარც თქვა ეს ორი სიტყვა... გონება დაძაბა და გაახსენდა...
მშვენიერი დღე იყო, ღრუბლის ნაფლ
...
Read More
|
ისევ სიმარტოვე, ისევ შენზე ფიქრები იცი? მომენატრე მარა სად ხარ შენ არ
ვიცი. მენატრები თან ძალიან მაგრად, იცი ჩვენ მომავლისკენ რომ ვიხედები
ძალიან დიდ სინათლეს ვხედავ, აი ვზივარ და ვუყურებ მთვარეს ვფიქრობ, რამე
თუ
ადარდებს მთვარეს? ალბათ მისი მოვალეობა მხოლოდ ღამე გამოჩენა და მეტი
არაფერი, ისეე ცოტა არ იყოს მგავს რაღაცაშიც, ჰმმ არა არა მე უკვე მასეთი
არ
ვარ მე უკვე ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცოცხლობ და თან ვაარ ბედნიერი ძალიან
ბედნიერი, ადრე?, ეჰ ადრე სულ სხვა ვიყავი, ისე დღესაც მეძახის თავისკენ
ჩემი ადრინდელი ცხოვრება, მარა არ ვნებდები არ მინდა ისევ გაურიო ჩემი
ხელი იმ ბნელ საქმეებში რომლებსაც მე ვაკეთებდი, დავიღალე და მინდა
დასვენება, დასვენება თან საყვარელ ადამიანთან ერთად. იმასთან ვისაც ჩემ
სიცოცხლეს
ვაჩუქებ და იმასთან ვინც მირჩევნია ჩემ სიცოცხლეს მიყვარხარ სიხარულო
დაიმახსოვრე ეს.
-დიახ გისმენთ ვინ გინდათ?
-ვერ მიცანი?
-შეენ?
-ხო რა იყო არ მომელოდი თუ უკვე დამივიწყე?
-არა არა მარა არ ველოდი შენ ზარს იცი შენი ნახვა მინდა რაღაც მაქ
სათქმელი შეილება?
-რატომ კიდევ რა უნდა მომატყუო და რით უნდა მატკინო გული?
-მაგას რატომ მეუბნები, შენ მე გული გატკინე ?
-კი, თან ძალიან ბ
...
Read More
|
« 1 2 ... 35 36 37 38 39 40 » |
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « ნოემბერი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | 1 | 2 | 3 | | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
|
|
