მთავარი » ♥ისტორია♥
დიდხანს.. დიდხანს უცქირა საკუთარ გამომეტყველებას სარკეში. უშნოა, ულაზათო და ჩვეულებრივი. იმდენად ჩვეულებრივი, რომ ის ვერც კი შეიმჩნევს, ვერც აღმოაჩენს...
ცხვირზე უფრო უმუქდება ჭორფლი, თმაც ჯიუტი და არ დამყოლი გახდა, ვერაფერი მოუხერხა, ხელებიც კი თითქმის ზომაზე მეტად დაგრძელებია. უცბად მოშორდა სარკეს. ეს კიდევ არ არის ყველაფერი. კოჭებს ზემოთ ოდნავ აცდენია ფერშეცვლილი ჯინსები, ცდილობს რაც შეიძლება ჩაჩაჩულად ჩაიცვას, მაინც ვერ დააგრძელა, ლანჩა გაცვეთია ფეხსაცმელს. ლანჩა გაცვეთია ფეხსაცმელს. კიდევ კარგი ზემოდან ჯერ კიდევ შეეხვდება, ძირები ხომ არ ჩანს, ფეხის სისველეს მოითმენს, გაუძლებს.
ის კი... პეპელასავით შემოფრინდება ხოლემე საკლასო ოთახში, ლამაზი, მშვენიერი, არამიწიერი. გრძნობს შურით სავსე მზერას, ასე ხშირად რომ აადევნებენ ხოლმე დაქალები. რადგან თითქმის ყოველ კვირას ახალი "შმოტკებით იჩითება”, მამამისი არაფერს აკლებს ერთადერთ ნებიერას. მიჰყავთ და მოჰყავთ მანქანით.
დათოს კი სახლის გახსენებამ ტკივილი მოჰგვარა, დედა სულ ავადმყოფობს, სხივჩამქრალი და გაცრეცილი გამომეტყველება აქვს. მაინც ცდილობს ცხოვრებასთან ბრძოლას. არაფრისაგან შეაკოწიწებს ხოლმე საუზმეს, რომ მშიერი არ გაუშვას ბიჭი სკოლაში. სულ უკვირს, როგორ ახერხებს დედა ამას. მისი პენსია იმდენად მწირია... მამა... ადრიან დილას გაუჩინარდება და გვიან ღამით ბრუნდება მთვრალი... თვალებდაწითლებული, სახეგაკუშტებული. სამყაროზე
...
Read More
|
ყოველდღე აქ მოვდივარ.ყოველდღე თითქმის სხვადასხვა ხალხი მხვდება.ვზივარ .ცივა. ცხელ შოკოლადს ვსვამ (როგორც ყოველთვის) და ამიტომ ვერ ვგრძნობ რომ ცივა.ჩემ პირდაპირ მაგიდასთან შეყვარებულები სხედან.ჩხუბობენ.ბიჭმა რომელსაც რატომღაც მგონია რომ დათუნა ქვია ჭიქას ხელი კრა და მაგიდა გაღიაყავისფრდა რძიანი ყავით.გოგო რომლის სახელის მოსაფიქრებლადაც ფანტაზია არ მეყო ტირილით გავარდა გარეთ.ბიჭიც გაყვა.ჩემ გვერდზე მაგიდასთან სამი გოგო იჯდა.ძაან ბევრს ლაპარაკობდნენ თან უაზრობას.ცოტა იქით ბიჭი იჯდა.შავი მოკლე თმა და მწვანე თვალები ქონდა.დროდადრო გამომხედავდა გამიღიმებდა და ისევ აგრძელებდა notebook-ში რაღაცის კეთებას.უკვე მესამე დღეა აქ მოდის.უცებ ჩემმა ტელეფონმა იღრიალა "tell me true tell me why was jesus crucified.." ნინი რეკავდა...
-ხოო ნიინ
-აუუ გცალიაა??
-კიი რა იყოო??
-ამოო რა ჩემთან და მერე ჩვენ café ში ჩავიდეთ.
-მაანდ ვარ ჩამოო რაა შეენ
-კაიი მანდ იყავიი მოვდივარ
-აქ ვაარ
და გაისმა გულისგამაწვრილებელი ზუმერი ..ნინი შემოვიდა. გაყინული.ძაან ბევრი ფიქრის შემდეგ გადავწვიტეთ რო დაბადების დღეს თავის დაჩაზე ტაბახმელაში გადაიხდის.წავედით მოსაწვევების საყიდლაად. გარეთ ყინავდა.ვიყიდეთ ვარდისფერი და თეთრი მოსაწვევები.8 იყო ღამდებოდა და წავედით ჩემთან.პარასკევი იყო და როგორც ყოველთ
...
Read More
|
...umankoebis pasi...
"ორი რამ ავსებს ჩემს სულს საკვირველებით: ვასკვლავებით მოჭედილი ცა ჩემს ზემოთ და ზნეობრივი წესრიგი ჩემში”
ემანუილ კანტი
აგვისტოს დასაწყისში ბორჯომში ნანავარდებმა ბიჭემა, სამი დღე_ღამე თბილისში გამოიძინეს და შავი ზღვის ერთ_ერთ კურორტზე დასენების გაგრძელება გადაწყვიტეს.
მეგობრებს ფულის პრობლემა არ ქონდათ.
ორი ცისფერი "მერსედესით” საღამოს უკვე ზღვისპირა ქალაქში იყვნენ. საბარგული გადატენილი იყო საუკეთესო კონიაკებით, ასდოლარიანი შამპანურებით, უძვირფასესი სუნამოებით, უკანასკნელო მოდელის ვიდეოკამერით, ფოტოაპარატით, მაგნიტოფონით, "სანსეტის” სასაჩუქრე ბარათებით, პორნოგრაფიული და მძაფრსექსუალური ვიდეოფილმებით, სხვა მრავალი წვრილმანით.
სასტუმროში აპირებდნენ ნომრების აღებას, როცა ნიკას ყურადღება, ასე 14_15 წლს, მშვენიერმა გოგონამ მიიპყრო; გოგონას თხელი, გამჭვირვალე მოკლე კაბა ეცვა, შავი დალალები ზურგსა და მზეუნახავ ქათქათა მკლავეზე ეყარა, მაღალი, სწორი, მუხლზემოთ საკმაოდ სქელიDთეთრი ფეხები ბაბთებიან თურქულ ფოსტლებში გაეყარა, ხელში პური და რაღაც პროდუქტი ეკავა; ჩანდა, რომ ახლომახლო ცხოვრობდა.
ნიკა გოგონას მანქანით მიუახლოვდა. გოგონა გაჩერდა და მძღოლს ცნობისმოყვარეობით მიანათა გადამწიფებული მაყვალივით შავი თვალები. ქათქათა ლოყაზე ალმურმა გადაუარა: მან პირველად იგრძნო უჩვეულოდ ლამაზი ბიჭის აგრერიგად ელვარე თვალები, რომლებიც მის წვრილ წელს, განიერ თეძო_ბარძაყს, ფეხებს, სახეს მონუსხულივით მ
...
Read More
|
წვიმდა.... თითქოს ბუნებაც განიცდიდა მის ტკივილს, ყველაფერი სტკიოდა, აღარაფრის თავი არ ჰქონდა, ხმას არ იღებდა, აღარავინ აინტერესებდა, მისი ფიქრები, მისი გონება მხოლოდ მასთან იყო, იმასთან ვინც ცხოვრება გაუუბედურა და მაინც უყვარდა.....
ყვეულაფერი ჩვეულებრივად დაიცყო.... მარიმ და გიომ ერთმანეთი წვიმაში გაიცნეს, ორივე სეირნობდა, ოღონდ ცალ-ცალკე, გიომ დიდნხანს უყურა მარის... ბოლოს გადაცყვიტა მისულიყო...
-გამარჯობა
-გაგიმარჯოს
-წვიმაში მარტო რატომ სეირნობ? მარის გაეღიმა
-ამას არ უნდა მეკითხებოდე თუ არ ვცდები შენც მარტო სეირნობ
-ხო მართალია...უბრალოდ დამაინტერესა, რამე გაწუხებს?
-უბრალოდ რაღაცას ვეძებ და არ ვიცი რას...
-იქნებ სიყვარულს რომელიც დაკარგე...
-ან უბრალოდ სიყვარულს.....
-შენ რატომ ხარ მარტო?
-მე სიყვარულს ვეებ, უბრალოდ სიყვარულს...
ამის შემდეგ 6 თვე გავიდა, მარი და გიო კოველდღე ხვდებოდნენ ერთმანეთს.
-მარი იცი? 6 თვეა რაც ერთმანეთი გავიცანით და და ეს დრო საკმარისია იმისთვის გავარკვიო რას ვგრძობ შენს მიმართ, მარი მე შენ ძალიან შემიყვარდი, შენ ჩემთვის ყველაფერი ხარ, შენ ხარ ჩემი ცხოვრების აზრი, არ მითხრა რომ ამას არ ელოდი, გეძებდი შენ და გიპოვე კიდეც... მიყვარხარ მარი.............. მარის თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა და მაგრად ჩაეხუტა გიოს, მეც, მეც მიყვარხარ გიო.... ისინი სულ ერთად დადიოდნენ, ისეთი ლამაზები იყვნენ ყველა მათ
...
Read More
|
(რომელიც სიკვდილით დარულდა. ეს ისტორია დაიწყო რამოდენიმე წლის წინ და ცოტა ხნის წინ დამთავრდა დამთავრდა მაგრამ შეიძლებოდა არც დამთავრებულიყო)
ცხოვრობდა გოგო ერთი ლამაზი და როგორც ხალხი იძახდა ძალიან საყვარელი იყო. იყო იმიტომ რომ მოკვდა. მოკვდა დარდით და ამ დარდს ერქვა ცალმხრივი სიყვარული. ეს ცალმხრივი სიყვარული იყო ერთი ბიჭისადმი. მოდი მე ამ ისტორიის მოყოლას დავიცყებ იმით თუ როგორ შეხვდნენ.
იყო ზაფხულის ცხელი დილა. გოგოც და ბიჭიც დილით ერთიდაიგივე ადგილას მიდიოდნენე მაგრამ მათ არ იცოდნენ რომ ერთმანეთს უნდა შეხვედროდნენ.
როდესაც გოგომ ის დაინახა გაოცდა მას რაგაც უცნაური გრდნობა ეწვია რომელსაც სიტყვებით ვერ ხწერდა ეს გრძნობა სიყარული იყო. დამთავდა ის დღე და ამ დღის მერე გოგო სულ მასზე ფიქრობდა მისი სახე თვალწინ ედგა მაგრამ სახელის გარდა არაფერი იცოდა. გავიდა თვეები და გოგომ მასზე ყველაფერი გაიგო ისიც კი რომ მას შეყვარებული ყავდა რომელიც თავდავიცყებით უყვარდა. აღმოჩნდა რომ ბიჭის რჩეულს საერთოდ არ უყვარდა ის და ამბობდა ნეტავ საერთოდ არ გაჩენილიყო ამ მსოფლიოზეო.
გოგო იცდიდა იცდიდა და ბოლოს ბიჭს მისი შეყვარებული დაშორდა. გოგომ გაიცნო ბიჭი მაგრამ აღმოჩნდა რომ მას მისი ყოფილი შეყვარებული კიდევ უყვარდა და უფრო და უფრო უყვარდებოდა. გოგოს იმედი აგარ ქონდა. ფიქობდა ტიროდა ასე გაიარა ბევრმა წელმა... ... ... ... ... განვლო წლებმა მხოლოდ მასზე ფიქრში მას მეტი არავინ უნდოდა
...
Read More
|
შემოდგომის ღრუბლიანი დღე იდგა. შეუჩერებლივ ცრიდა. ჯანღი შემოსდგომოდა ავლაბარს და ამ ბურუსში, სადღაც, გორაკზე ამავალ შარაზე, მცირე, უცრემლო პროცესია ფარულად მიასვენებდა პოეტის ცხედარს.
ვიწრო, ტალახისაგან აზელილი ქუჩები უნდა გაევლოთ და მერე იქით, პეტრე-პავლეს უპოვართა სასაფლაოსკენ განეგრძოთ გზა.
მოიწევდნენ მოწყვეტილი სიარულით. სულ რამდენიმე კაცი მიაცილებდა უკანასკნელ გზაზე. სადღა იყო ბალდახინი. თხელი, ღრუებიანი ფიცრებისაგან შეეკრათ სადა კუბო. სულის მოსათქმელად დროდადრო აღმართზე შეჩერდებოდნენ, სველ მიწაზე დაუშვებდნენ ცხედარს.
უკანასკნელ წამსაც მასთან ახლობელი არავინ ყოფილა. ზოზია ტიფით იყო ავად, არც კი უთქვამთ მისი გარდაცვალება. მაშომაც გასვენების დღეს შეიტყო ძმის უბედურება. საავადმყოფოში ვიღაცამ შემთხვევით იცნო მისი გვამი. არც ნეკროლოგი, არც უბრალო ცნობა სადმე გაზეთში.
წინანდლის ქუჩის ბოლოს ბარაკები გამოჩნდნენ, სნეულთა თავშესაფრები. სასაფლაოს გალავანთან კვიპაროსები და ობელისკები კრთოდნენ. გამონგრეული ყორეთი გავიდნენ მოკლეზე.
მხრებზე შედგმული კუბო მიირწეოდა კვიპაროსების გასწვრივ. აიშალნენ ფერადი ღრუბლები და ამოვარდა შორეული გრიგალი. სველი ნისლი წვებოდა განურჩეველ საფლავებს შორის. აწვიმდა ცხედარს. წყალი ჟონავდა გადაფარებულ ტილოდან.
პეტრე-პავლეს ეკლესიის წინ, ორასიოდე ნაბიჯზე, როგორც იქნა მიაღწიეს ახლადგათხრილ საფლავს. ირგვლივ უწესრიგოდ გაბნეულიყვნენ ერთმან
...
Read More
|
"ახლა ღამეა და ვარსკვლავები ზეცას ჭორფლივით აყრია შუბლზე,
მე მაგისდასთან ვზივარ ძვირფასო და ჩემს წინ სუფთა ქაღალდებს ვუმზერ.
აწმყო, წარსული და მომავალი დამდგარან ჩემი ფიქრების ზღურბლზე..”
ძალიან მშვიდ და იდუმალ ღამეს ჩასძინებია ატმის მკავებზე, თავშიტრიალებს ათასი კითხვა და ყველა თავის პასუხს დაეძებს.
არ შემხვედრიხარ, არ მინახიხარ ალბათ ათასი წელი, ათასი წალი იქნება ცოტა ან იქნებ ძალიან ბევრი, მე ახლა მხოლოდ სიზმარში მახსოვს შენი ცისფერი თვალების ფერი.
ეს ყველაფერი ადრე დაიწყო, ძალიან ადრე, როცა თებერვლის მსუსხავი ქარი ეხეთქებოდა გათოშილ ჭადრებს, როს ცხოვრებიდან შენ ჭრიდი დღეებს ვით რეჟისორი ფირიდან ჭრიდეს ფილმისთვის ყოვლად უვარგის კადრებს.
იმდენად ახლოს მოვედი შენთან რომ უსასრულოდ აღმოვჩნდი შორი, მერე ვიღაცამ შეთხზა რაღაცა, შენც კარგად იცი მე რომ არ გითხრა როგორ ვრცელდება თბილისსში ჭორი..
გახსოვს? -ცისფერი ხეობის გასწვრივ მზერა შველივით მორბოდა შენსკენ და მოწმენდილი ივნისის ზეცა ირეკლებოდა, ქუჩაში იყო იმდენი ხალხი მეჩვენებოდა რომ იმ საღამოს გარბოდა სადღაც დამრთხალი ქუჩა.
გახსოვს? -ოთახში იმ გაზაფხულზე ძალიან წითლად ჰყვაოდა ბალბა. შენ დაიღალე იმ ბალბის ცქერით, შენ საერთოდაც გადაიღალე, გადაიღალე და გამექეცი, მე კი სულ შენთან ვიქნე
...
Read More
|
_ღმერთოოოოოო... ასე რატომ დამსაჯე, რატომ წამართვი? რისთვის? ღმერთო თუ
მართლა არსებობ, მიპასუხე რატომ გააკეთე ეს? მას ხომ შენი სჯეროდა, სწამდა.
მიპასუხე რატომ დუმხარ? იცი ის ყოველთვის ამბობდა რომ შენ ხარ მთავარი ამ
ცხოვრებაში, ასე მეუბნებოდა ღმერთი მოწყალეი და სამსახურს გაშოვნინებსო,
ღმერთი მოწალეაო!!! ღმერთი მოწყალეაო!!! რატომ არ გამოიჩინე მოწყალება მის
მიმართ, ის ხომ პატარა უსუსური ანგელოზი იყო. რატომ წაიყვანე? რატომ
დამაშორე?
ეს სიტყვები თქვა თუ არა ტატომ, საშინელი წვიმა წამოვიდა, თითქოს წარღვნა
მეორდებაო. საავადმყოფოს პალატიდან კაცის სასოწარკვეთილი ტირილი და ღრიალი
გამოდიოდა. ტატოსთან ერთად ცაც ტიროდა.
ტატოს და თათას ერთმანეთი სიგიჟემდე უყვარდათ. ერთად ცხოვრობდნენ
ბედნიერად ტკბილად, ისე როგორც ზღაპრებშია. მაგრამ ერთ დღესაც დამთავდა
ეს ტკბილი ზღაპარი, დამთავრდა სავალალო, სამწუხარო შედეგით.
იყო ერთი ჩვეულებრივი მზიანი დღე, თათა სახლში გახარებული მივიდა:
_ტატო საყვარელო იცი რა უნდა გითხრა?
_რა? რამე მოხდა?
_კი, მოხდა.
_რამოხდა თათა? ასეთ გახარერბულს პირველად გხედავ?
_რა და მოემზადე. . . საყვარელო მალე მამიკო გახდები.
_რა??? მართლა, მართლა, (ტატომ თათა ხელში აიყვანა და გახარერბული
ოთახებში დაარბენინებდა)
_კაი, კაი გეყოფა
...
Read More
|
ყველაფერი კარგად იყო სანამ ნიას ცხოვრებაში ისევ არ გამოჩნდა ლაშა, ნია ნათიას დაბადების დგეზე იყო, იქ კი შემთხვევით ლაშაც იმყოპებოდა, მას შემდეგ 1 წელი იყო გასული, მაგრამ ნიამ როგორც კი დაინახა ლაშა, ნათიას ბოდიში მოუახადა თითქოს დედამისი ცუდად გახდა და უნდა წასუიყო, ნიას წასვლა არ გამოჰფარვია ლაშას,უკან გაჰყვა....
-ნია მოიცადე, მარტო ხომ არ წახვალ უკვე გამეა,
-გამანებე თავი ლაშა, დათო მოვა და ის გამაცილებს, ველოდები.
-ნუ მატყუებ ნია, მშვენივრად ვიცი რომ დათო უცხოეთში სასწავლებლადაა წასული
-ნიას ცოტათი შეეშინდა, მერე რა, შენი გაცილება მაინც არ მინდა, ნაბიჯს აუჩქარა, დატო უკან ჩამორჩა ერთი ათი წუთის შემდეგ კი ისევ დაეწია.
-აუ ეშნ კიდე აქ ხარ? გამანებე რა თავი
- ერთხელ რომ გაგანებე ეგეც მეყოფა ნია...
უცებ მანქანა მოვარდა, იქიდან რამოდენიმე ბიჟი გადმოვიდა და სასწრაფოდ ცჰასვეს ნია მანქანასჰი, გარსჰემო ყველაფერი კივილის ხმამ მოიცვა მაგრამ ნიას ხმა არავის ესმოდა....როცა ნია მიხვდა რომ წინააგდეგობის გაწევას აზრი არ ჰქონდა ლაშას ხვეწნა დაუწყო....
-ლაშა გამიშვი ხომ იცი რომ არ მიყვარხარ, რად გინდა გვერდით ისეთი ადამიანი ვისაც არ უყვარხარ?
- მერე რა ნია, შენ იქნები ჩემი, იქნები ჩემს გვერდიტ და მე ეს დამაკმაკოფილებს.
-ტავს მოვიკლავ და მიანც არ დავრჩები შენთან, გამიშვი
-არა ნია, მეორედ აგარ გაგისჰვებ, ოგონდაც ნუ მაკურებინებ სჰენს ცრემელებს..
ლაშამ ნია სადგაც მიყრუებულ სოფელში წაიყვანა, აქ კი დიდი ხანი ვერავინ მოგვაგნებს... 3 დგეს ე
...
Read More
|
მალე საახლწლო და საშობაო განწყობა გაქრება და ჩვეული ერთფეროვანი დღეები წაეწყობა ერთმანეთს. ლონდონში უნდა დავბრუნდე, სწავლა იწყება მეტროში ცარიელი სკამი მოვძებნე და მოვკალათდი. საერთოდ, მეტროებს ვერ ვიტან, მაგრამ ტაქსისთვის გადანახული უკანასკნელი 6 ლარი ლუდს და ჩიპსებს მივახარჯე. აიფოდი ჩავრთე, ქუდი გემრიელად ჩამოვიფხატე და თავი ვაგონის კედელს მივაყრდენი. ჩემს წინ დიდი პლაკატი გაეკროთ ვიღაცებს "თოვლის ბაბუა გამოძახებით” ნეტაი თქვენ, ჯერ თოვლის ბაბუა რაა და მერე მაგის გამოძახება? რატომღაც ვერ ვიტან თოვლის ბაბუებს…
ჯიბეში რაღაცამ გაიზრიალა. მგონი ჩემი მობილურია. ნოკია ამოვაცურე ჩანთდან, ახალი სმს-ი მომივიდა:
"პრივეტ, ნიც, როგორ ხარ?”
"წადი შენი! ამ იდიოტურ ტრანსპორტში ვზივარ იდიოტი ხალხის გარემოცვაში და ამინდივით საზიზღარ ხასიათზე ვარ” ხო..ეს გავიფიქრე, მაგრამ..
კლავიშები ავაწკაპუნე, მესიჯის წერა დავიწყე.
"ვაააა, გიოო! მაგრად ძალიან, ახლა დაქალთან ვარ და ვერთობით მაგრად! შენ როგორ ხარ?”
sending…
ჩემს გვერდით ახალგაზრდა ქალი იჯდა, N რაოდენობის პარკი ეკავა და მეორე იმდენი გარს შემოელაგებინა. ტყავის ბორდოსფერი ქურთუკი და შავი წვეტიანი ჩექმები ეცვა. გვერდით შვილი ედგა, ასე 7-8 წლის ცინგლიანი ბიჭი იყო. დედას ექაჩებოდა გამწარებული "დეეე, კრეკერები მიყიდე!”
Delivered
- შემეშვი, ბიჭო, შენი თავი მაქვს?
- დეეეეეე, მიყიდე კრეკერები!
- გაჩუმდი, თორემ მ
...
Read More
|
« 1 2 ... 27 28 29 30 31 ... 39 40 » |
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « ნოემბერი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | | | 1 | 2 | 3 | | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 2 სტუმარი: 2 მომხმარებელი: 0 |
|
|
