ღმერთო, რად ხდება ისე, რომ მე სუსტი სქესის არსებას მეძახიან, ხოლო მათ, ვისაც სინამდვილეში ურჩევნია უსუსური იყოს ძლიერი სქესისას. ვაპროტესტებ, რადგან ვთვლი, რომ სუსტი და ძლიერი სქესი არ არსებობს, არსებობენ მხოლოდ სუსტი და ძლიერი ადამიანები, ამტანნი და ნაკლებად ამტანნი, მომთმენნი და უნებისყოფონი, მხდალნი და გამბედავნი..და სწორედ ეს განსაზღვრავს მათ სტატუსს სამყაროში. რა ვქნა, მე ვერ ვუწოდებ ძლიერს იმ "ვაჟკაცებს", რომელთაც კაცად ყოფნის შიშმა კაცობაზე ააღებინა ხელი და პოტენციურ ქალებად აქცია, კონკურენტებად აღგვიქვამენ და უსირცხვილოდ გვეცილებიან ადგილს სამყაროში, ბუნებისგან ნაბოძებ ადგილს, ადრე ქალაჩუნას ეძახდნენ "დედალ " ბიჭებს, მაგრამ ნურას უკაცრავად,ეხლა ამ სახელსაც სხვა დატვირთვა მიეცა , რადგან მისი ფუძე ქალისგან მოდის, ძალიან ყოჩაღი, ძალიან ამტანი, ძალიან ძლიერი არსებიდან. გეფიცებით ნამდვილი ვაჟკაცის ხსოვნას, ჩემში მეტია ვაჟკაცური, ვიდრე ამ მშიშარა ,"საშუალო" სქესის არსებებში. კაცს მაშინ ერქვა ძლიერი, როცა ქალზე მეტი მოეთხოვებოდა, ქალის ზურგი და საყრდენი იყო, როცა ქვეყნის და ოჯახის ფარს წარმოადგენდა,ეხლა კი,ბოდიში, ვერ დაგეთანხმებით, როცა ქალობაში გვეცილებიან, პრანჭიაობაში და კეკლუცობაში ტოლს არ გვიდებენ და ლამის დედობის უფლებაც ჩამოგვართვან, ალბათ მალე ომშიც ჩვენ გაგვიშვებენ, თუმცა რა, არსებობისათვის ბრძოლაზე რთული ომი რომელია,ამ ომში კი მეტად თუ არა , არავისზე ნაკლებად არ ვართ ჩართულნი, დღესდღეობით ასეთი ვითარება ისახება, კაცს, როგორც ჩანს მობეზრდა ჩვეული მდგომარეობა, უსინდისოდ შემოსწყრა ღმერთს: დავიღალე, სულ მე რად უნდა ვზიდო ცხოვრების მძიმე ჭაპანი, მეც მინდა ჩემზე ზრუნავდ ... Read More