ახლა ბევრი დარდია გადანალახულები,
გაღვიძებულს თავიდან აღარ დაგესიზმრება,
როცა წამში გახლიჩა ნაგულარი გულები
დაადრაგუნებულმა გამურულმა ისრებმა.
მაპატიე გენაცვა ცოტა თუ სეგაწუხე,
თუკი შენი ვეცადე ჩემკენ გადმობირება,
აღარ ვიმტკივნეულებ პოეზიის მარწუხებს,
ახლა უფრო მინდა და უფრო მესურვილება.
წადი თუ არ ბრუნდები, ვინაც გინდა გიყვარდეს,
ვიცი, გაგახსენდება მკლავზე ჩამოძინება,
შენ რომ ბედნიერება წლებით გადამივადე
მაშინ ტაბუ დავადე სიტყვა დაქორწინებას.
ქარში ნუღარ დაეძებ ჩემი ფურცლის ნახევებს,
თუ მომიქსევ ვინაც გძულს მომიქსიე ისეთი,
არსად აღარ დაგიგებ მეტაფორის მახეებს,
ამ ექსპრესზე ძნელია რომ იშოვნო ბილეთი.
ამბავს ერთ დროს მშვენიერს ქვია დანამთავრები,
ახლა შენთვის ერთია სიცოცხლე და ცხოვრება
დაჟანგებულ ხაფანგში თუკი ერთხელ გავები,
სანამ ლექსი იცოცხლებს ხალხსაც ემახსოვრება.
|
