 
ჯერ ვერ დავიწყნარე თავი ვერაფრით
თავდავიწყებაც მიჰყვა გულს, მესმა,
მეჯლისის კვამლი ნიღბებს მივართვი,
თავიდან ვიწყებ სიყვარულს შენსას,
ანდა სად ვსდიო კვამლსაც სიგარეტის,
პრინცი პროსპერო ნიღბებში ვიცნო,
ახლა რადიოს სიგნალებს ველტვი,
ტვინის ორივე ნახევარსფეროც
სიზმარს მოუცავს და მის მუსიკას
და კიდევ რაღაცას, უფრო აუხსნელს,
ახლო ტალღები შორეთებს იკრავს
და როგორც ზღვებმა ნაპირთ აუხსნეს
მდგომარეობა ჰორიზონტების,
კარი საიდუმლოს ასე ეხსნება -
ისევ ვიცოცხლებთ, როცა მოვკვდებით
და მოვიპნევით ხმებად, ლექსებად,
სულის ახელად, თვალის ახელად,
გამომეღვიძა და გამეცინა
ნახევარს, მთლიანს, ღმერთის ნახელავს
უწინდელი დღე და ღამეც წინა
წინვე შემხვდება, თავი ვიცანი,
ვტაცე შენდობა ძვირფას თვლებიანს,
ახლა შენც რომ არ ათვალო ცანნი
ისინი თვითონვე აითვლებიან
და გავაგრძელებთ მოგზაურობას,
ხშირად პეპელას ვესაუბრები,
ხმა მიღმიერი, ზღვად ხმაურობდა
მე ენა მესმის ზენა უბნების,
ყველგან სუნი მცემს, სუნი თიბათვის
დიდ სიმაღლიდან, სამყაროს კლდესთან,
ჩემი სიჩუმე სიტყვებს მივართვი,
თავიდან ვიწყებ სიყვარულს შენსას.
|
