მთავარი » ♥ლექსები სიყვარულზე♥
ისევ, ჩვენს მუსიკას ვეფერები...
ისევ, ისე ვმღერი, ჩემებურად...
ისევ, აკორდებით გეფერები...
თურმე მყვარებიხარ, ძველებურად...
აკორდი შემეშალა, ავირიე...
სული ყინულივით გამიცივდა,
უცებ დაგინახე, გადამრიე...
თითებზე აკორდი შემაცივდა...
მუსიკა აზრებად ავამღერე...
სიტყვები ტუჩებზე მიმოდიან,
გთხოვ ნუ გამაჩუმებ, ამამღერე...
ნუღარ შეაჩერებ მელოდიას...
ისევ, აკორდები მელანდება...
გულშიც აკორდები გროვდებიან,
თითები კლავიშს ებლანდება...
როცა, ეგ თვალები მშორდებიან...
ისევ, ვერ ავიღე ის აკორდი...
ისევ, ფალშია და ისევ მეძნელება...
ისევ, ოცნებებად ამიგორდი...
ისევ, მიგვატოვეს ენძელებმა...
ისევ, ჩვენს მუსიკას ვეფერები...
ისევ, ისე ვმღერი, ჩემებურად...
ისევ, აკორდებით გეფერები...
თურმე მყვარებიხარ, ძველებურად..
|
ანი სიცოცხლის მოქანდაკე,
ანი პოეზიის მუზა,
ანი სილამაზე-სიყვარულია
ანი ამ ცხოვრების მუზა.
ანი სიყვარულის ხელოვანი,
ანი ვარდივით ტურფა.
ანი დაბადების დედა,
ანი ანგელოზის ძიძა,
ანი საოცრების მშობი
ანი შემძლებელი ყოვლის,
ანი ლოთობის მიზეზი,
ანი დარდი და სევდა,
ანი საამო და საზიზგარი,
ანი-ანია ყველგან!
|
მე ისეთ სიყვარულს გაჩუქებ
ექნება სურნელი ყვავილის
დაყნოსავ და ბანგი დაგათრობს ,
ჟრუანტლად სხეულში დაგივლის
და რაღა თქმა უნდა ექნება
ტკივილი, ცრემლები, სიმწარე
ცრემლების გარეშე სიყვარულს
ვინ შეუნარჩუნა სიმწვანე?
ტანზე ცა გეცმევა ბაფთებად,
ქუნქულა ღრუბლები დაგათოვს ,
გაგართობს ვარსკვლავთა ციმციმი,
მზის სხივი ნაჟური გაგათბობს
მე ისეთ სიყვარულს გაჩუქებ
თვითონვე გაოცდე, ვინა ხარ,
ოო, ამგვარ საჩუქარს ძვირფასო,
რამდენი წელია გინახავ.
|
სიცოცხლე შენ ხარ! და სიკვდილი რატომ ვეძებო?!
მე უკვდავება ჩავიფიქრე ოცდამეორე,
ოცდამესამე შთაგონების წყარო ახლოა,
და უკვდავება კიდევ ერთხელ გამიმეორე.
მოკვდავის სული დამამძიმებს, ფრთები შემასხი,
რომ გავუფრინდე სიწმინდიდან, ცოდვის ხაფანგებს,
მე თავხედი ვარ! არ მეყოფა მცირე არასდროს,
მოვისაკლისებ იმ ერთ წვეთსაც, ჩემს ზღვას რომ აკლდეს.
არა არ მინდა! თუ ნაკლული მერგო სიცოცხლე,
მე უკვდავება ხელთავიდან გამინაწილე,
არ ჩამომაჭრა არც წამები ტკივილიანი,
მე მისი შიში ვერასოდეს გამანაძირლებს.
არა ქალღმერთო, უღმერთო ვარ მე უშენობით,
შენ ჩემი სულის სიწმინდე ხარ, ჩემი სამოსი,
რა მაცდურია ყოველივე, ხელუხლებელი,
უსიკვდილობის, სასიკვდილო ტანისამოსით.
არაფერი მაქვს დასამალი ჩემო მძარცველო
და წასართმევიც შენი ხელით არაფერი მაქვს,
შენ სიყვარული მისახსოვრე სამარადისო,
ახლა სიკვდილიც, შენი ძალით უზომოდ მიყვარს.
|
 ეს გაუმარჯოს იმ წლებს, იმ წამებს
გულში რომ დარჩა, როგორც თქმულება
და ტკივილს,ტკივილს,ტკივილს უმწარესს
რომლის ბადალიც არ მეგულება.
-ეს გაუმარჯოს უსიტყვო ტრფობას
ენაზე თრთოლვას და უძილობას
მეორე შემთხვევით გასროლილ ტყვიას
და მოურჩენელ მძიმე ჭრილობას.
-გრძნობას გაუმარჯოს ფიქრებში დაღლილს
სიყვარულს, სიყვარულს, თუ გინდ დაკარგულს
-სიყვარულს გაუმარჯოს, ფიქრებს, სიკეთეს
ჩვენს გულში ფარულად, ბუდეს რომ იკეთებს
-ნეტას გაუმარჯოს ყველგან დაფარულს
სიყვარულს გაუმარჯოს, თუნდაც დაკარგულს
-თვალებს გაუმარჯოს, თვალებს სევდიანს
ერთი შეხედვით რომ ყველაფერს გეტყვიან
-ეს გაუმარჯოს ცრემლიან თვალებს,
უსიტყვო სევდას... |
შენი ფიქრებში წასული თვალები და
შენი ფერმკრთალი ღაწვები მომენატრა,
შენი საკერებლიანი კაბა ფასტამალის
გადახუნებული ფერები მომენატრა!
ნეტავი ერთხელაც კიდევ გაგაცოცხლა
ლოგინში მკვნესარე დედა მომენატრა,
რარიგად მოგივლიდი, გაგიფრთხილდებოდი
შენი წამლისთვის რბენა მომენატრა!
ერთხელამც გათქმევინა:"დახამლულო"
შენი გაბრაზებაც ძლიერ მომენატრა,
შაბათს რომ მოვდიოდი ისე აგარ ვიზამ
ყოველდღე შენთან ყოფნა მომენატრა!
გულიან სიტყვას აღარავინ მეუბნება
მართალი ლაპარაკი ძალიან მომენატრა,
თუ ვინმე მეფერება, რაღაცას გამომელის
ნაღდი გულშემატკივარი მომენატრა!
ჩემი საწუხარი არავის არ აწუხებს
ნაღდი ტანამგრძნობი მომენატრა,
შენი დედური სიყვარული მტკივა
შენი ალალი გული მომენატრა!
დედის ტკბილ კალთას ვერაფერი შეცვლის
მერომ ასე ძალიან მომენატრა,
აღარავინ მეგულება გულით გამკითხავი
შენი დედური გული მომენატრა!
|
ზღვის და ცის შორის არის მსგავსება,
ისევ ქარია და დღე მზიანი.
შენგან არ ვითხოვ მე დაფასებას,
იყავი მხოლოდ ადამიანი.
ისევ თვალები და ცისკენ მზერა,
ისევ ქარია და დღე მზიანი.
იყავი კარგი, ხარ გაიძვერა
და შენში მოკვდა ადამიანი.
მივდივარ, მიმაქვს ფიქრი ასეთი,
ისევ ქარია და დღე მზიანი.
მე შენ სრულიად არ მაფასებდი
და შენში გაჰქრა ადამიანი.
ზღვის და ცის შორის არის მსგავსება,
ისევ ქარია და დღე მზიანი.
შენგან არ ვითხოვ მე დაფასებას,
იყავი მხოლოდ ადამიანი.
|
ბილიკები გუბეებმა გადათელეს
თქვენც ხომ თქვენთვის მიდიოდით თქვენი დარდით,
იქნებ ფიქრობთ უმიზეზოდ გაგაჩერეთ,
მაპატიეთ ქალბატონო... შემიყვარდით.
უკაცრავად, მაპატიეთ სითავხედე
ვხედავ ჩქარობთ, მაგრამ უნდა დაგაყოვნოთ,
ვერ მიცანით? სულ ვერაფერს მიგახვედრებთ?
თქვენი ხსოვნის ნაწილი ვარ ქალბატონო.
რატომ შეკრთით? ღაწვებს ფერი დაჰკრავთ თეთრი,
ნუთუ გულში ძველი გრძნობა კვლავ ბატონობს,
გამოცვლილხართ, თუმც თვალები ძველებურად
მიამიტი შეგრჩენიათ ქალბატონო.
მე როგორ ვარ, რას ვაკეთებ, რად არ მკითხავთ?
ცოლიც მყავს და შვილიც უნდა გავათხოვო,
დღეს ყველაფერს ერთად გეტყვით რაც არ მითქვამს
ახლა მაინც მომისმინეთ ქალბატონო.
მაგ სიმკაცრით, თუ უზომო სიამაყით,
რა მოიგეთ რა საჩუქარს ელით ბოლოს,
მენანებით ლოდინით და დარდით დაღლილს
სიბერეც რომ შეგეპარათ ქალბატონო.
თქვენს წინაშე თუკი რამე დავაშავე,
ამიხსენით, მიმანიშნეთ, არ დამზოგოთ
საკუთარ თავს ჩავთვლი ალბათ დამნაშავედ
სინანულიც გვიანია ქალბატონო.
დრო მოვიდა უკვე ჩვენი განშორების,
ქედს მოგიხრით ამ წუთების სამახსოვროდ,
გახსოვს მაშინ, თვალს რომ ვეღარ გარიდებდით,
ახლა მაინც რა გატირებთ ქალბატონო.
თუ გიყვარდით, ამიხსენით რატომ დამგმეთ
დღეს ვინა გყავთ პატრონი ან საპატრონო,
მომიტევეთ, ერთხელ კიდევ პატივს დაგდებთ,
და სახლამდე მიგაცილებთ ქ
...
Read More
|
მარადიული რა არის,
მიწა თუ ზეცის თავანი?
ნეტავ იმქვეყნად გრძელდება
კაცის თავგადასავალი?
ბევრი მოსულა ამ სოფლად,
აღზევებულა მრავალი,
მოკლეა წუთისოფელი,
წამით წამამდე სავალი.
სიცოცხლეს გაგვყრის სიკვდილი,
არ იშოვება წამალი,
მხოლოდ ცოცხალთთვის ანათებს
ცაზე მზე ამომავალი.
ვინც რა უნდა თქვას, ქვეყანა
ჩემთვის სამარის კარია,
რაც უნდა ბევრი ვეცადო,
დადგება ჩემი ჟამია,
კაცს თავის ავლადიდება
საიქიოში თან მიაქვს.
მარადიული რა არის,
მიწა თუ ზეცის თავანი?
ბევრი მინახავს მოსული,
წასული _ უფრო მრავალი,
ერთი გზა გვიდევს სიცოცხლით,
საიქიოსკენ სავალი,
ყველა იმ გზაზე მივდივართ,
მათხოვარიც და მთავარიც,
სუყველას ზურგზე ჰკიდია
თავის თავგადასავალი,
მარადიული ამქვეყნად
მარტო უფალის გზა არის.
|
ჩემი სიმშვიდე არის ფორმალური,
ღამით, როცა გძინავს,ვარსკვლავებს ვდარაჯობ.
მე ვარ... როგორ გითხრა?-არანორმალური,
ცხოვრებით ვთამაშობ!
დღეს მაქვს პაემანი შუადღის თორმეტზე,
ალბათ, სიჩქარეში ქუსლებსაც მოვიტეხ,
თუ გსურს მესაუბრე წესებზე,ნორმებზე,
მოგისმენ,მოგისმენ!
მერე ქარს გავატან შენს ყველა ნაბოდვარს
და პეპლის ფრთებივით ფარფატა სიყვარულს,
არ ვიგრძნობ სინანულს,გინდა დავიფიცო,
რომ მე და სინანულს
ბრძოლები გადაგვხდა უხმლო და უსისხლო,
რომ ჩვენ გვეცოტავა ეს ჩემი სხეული,
ხოდა, გავიყარეთ უხმოდ და უსიტყვოდ.
..............................
დღეს ჩემი ნიღაბი არის ფორმალური
და ჩემი ცხოვრება, - ტრაგი-კომედია...
და მე, მთავარ როლში...
..........................
არანორმალური სევდა მომერია!
|
|
|
 |
| შესვლის ფორმა |
|
 |
|
| სექციის კატეგორიები |
|
|
|
| ძებნა |
|
|
|
| კალენდარი |
| « ივლისი 2025 » |
| ორ |
სამ |
ოთხ |
ხუთ |
პარ |
შაბ |
კვ |
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
| ჩვენი გამოკითხვა |
|
|
|
| საიტის მეგობრები |
| WwW.Traceurs.Ge |
|
|
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
|
|
